Na 7 mnd weer een halve marathon.

Het weekend had een zwaar begin, de begrafenis van mijn oom ( mijn 2e vader) hakte er aardig in. Dit zijn de minder leuke dingen van het leven, het hoort er helaas wel bij. Als je 83 jaar bent en een mooi leven hebt gehad is het goed. Maar ja afscheid nemen is nu eenmaal niet mijn sterkste ding.  Vanmorgen stond ik op, niet echt te trappelen om te gaan rennen, regen buiten, ontbijt was eigenlijk te vroeg, 4 uur voor de race, wat moet je daarmee. Gewoon gewoon gedaan, dan maar langere tijd geen eten. Veel kleding in mijn tas, voor de regen, wolken en de zon. Om 12.45 uur met de auto naar Dordrecht, Koos mee, gezellig. Spas zou met de trein gaan. Op 15 minuten lopen de auto gezet. Het werd een ware zoektocht naar het Statenplein. Door het winkelend publiek ging het wandelen ook niet echt snel. Had mijn startnummer gelukkig al en voelde me niet opgejaagd. Relaí kwamen we dan toch daar waar we moesten zijn. Koos ging alvast de omgeving verkennen voor een paar prachtige foto's. Ik omkleden, de zon kwam en gekozen voor korte broek en topje. Nog even 500 meter inlopen, meer tijd was er niet over. Achter de startlijn en 14.30 uur schoten ze ons weg. Het was even dringen en duwen, het ging gelukkig goed. De vrouw voor mij haalde ik al snel in, het voelde goed. Het ging wel weer een wedstrijd worden met de rem erop. 21,1 km na 7 mnd en een blessure, aan de conditie twijfel ik niet maar  hoe de bil dat gaat vinden?????. gokte op 4 minuten de km.

 
De eeste brug was een heftige en moest wel wat seconden inleveren, maakte me niet veel uit. Lekker met mezelf en 2 fietsers van de organisatie een gezellige wedstrijd gelopen. Het tempo ging met grote regelmaat, de bil voelde goed , de mentale kant daardoor ook. Brug twee kwam eraan, het werd weer lekker klimmen en secondes verliezen. Het klimmen ging wel met een mooi klein stapje omhoog, soepeltjes. Op 10 km ging de mannelijke meefietser even checken hoever de volgende vrouw achter mij zat, 1.37 minuut, dat gaf een goed gevoel. Km 15 was boven op de brug van Papendrecht, daar deed de fietser weer een check en nu was de afstand met nummer twee 1,55 minuut, groeide dus. De laatste brug was de zwaarste maar voelde bij mij heel soepeltjes aan.

 
Met nog 6 km te gaan, geen moeie benen en ik ging gestaagd door, het gevoel iets te versnellen. Bij km 19 ging ik een kleine prikplek in de bil voelen, schrok er een beetje van maar liep zo ontspannen mogelijk door. Mensen met leuke aanmoedigingen langs de kant. Naarmate de finish dichterbij kwam, werd  het publiek ook meer en meer.

 
Leuk hoor om zo als eerste vrouw in het mooie centrum van Dordrecht te mogen finishen. 1.26.37 stond er op mijn klok en was zeer zeker niet moe, beetje stijf in de bil dat wel.

 
De Dordtse TV was mij aan het filmen, moest uithijgen, vertelde hem dat ik helemaal niet moe was, hij keek mij nogal glazig aan, zo van die is niet wijs 🙂 Spas was al binnen in 1.24.55, netjes hoor. Samen uit gaan lopen, stijf maar niet vervelend gevoel in de bibs, Mooi. De prijsuitreiking was snel na de wedstrijd, had het wel koud nu, was niet de enige. Mocht twee maal het podium op,

 
1e vrouw overall en 1e V50+, gaaf he. 

 
Nog een interview voor televisie Dordrecht, eentje voor Het AD.  Daarna snel rennen naar de auto, Met Spas, hij ging naar de trein. Koos deed het in wandeltempo maar was snel ter plaatse.  Het was al donker toen wij thuis kwamen, dat heb je met het verzetten van de tijd, brrrr 18.00 uur en het licht moet in huis alweer aan. Kan met een heel tevreden gevoel op vandaag terug kijken. heerlijk.

 

De twee uur volbracht

Met het oog op de langere wedstrijden die eraan gaan komen, leek het mij goed de lange duurloop op te schroeven. Ik vind het heerlijk om gewoon op zondag 2 uur hard te lopen, een van de leukere trainingen. Door de blessure is die 2 uur duurtraining best lang geleden. Verleden week liep ik 1.30 uur, de sprong naar 2 uur is best groot maar ging er gewoon aan beginnen. Deed de deur open en was oog in oog met grote hagelstenen, Eh eh even wachten maar. Na 10 minuten was de bui aardig over en ik ging het erop wagen, regenjasje nog even aan en ja hoor daar liep ik, heerlijk, de eerste voetstappen voelde goed. Leek mij verstandig om via het groen gebied tussen den Haag en het Westland naar de Haagse beek te lopen, daar water te drinken en dezelfde weg weer terug. Als het dan minder zou gaan kon ik de nodige km's afsnijden. Heerlijk door het groen en de blubber, zon en soms wat regen maar niet koud. Na 58.06 kwam ik bij de Haagse beek aan en had er 13 km opzitten. De terugweg ging nog lekkerder en deed er 57.30 over. Nog geen 2 uur, dat betekent  nog een extra blokje om de woonwijk. 2 uur 1 minuut en 29 seconden stond er op mijn horloge, goed voor 27 km. Bijzonder tevreden kan ik je vertellen.

We gaan naar Mallorca en nemen mee… hardloopschoenen

Woensdag 13 october 2010;  Het was zover, Joy een paar daagjes opzoeken op haar stage adres. Om 15.05 uur vloog ik met Air-Berlin naar het zonnige zuiden. Geen bagage bij me, een handkoffertje met daarin een grote sporttas, neem nl  de meeste kleding van Joy mee naar huis. Haar stage zit er bijna op. In een half jaar koop je veel kleding en schoenen, teveel om alles in een koffer te proppen. De bagageband kon ik nu dus voorbij lopen. Op zoek naar mijn huurauto. Joy was vrij vandaag en stond al te springen achter de glazen deuren. Heerlijk, mijn dochter kon ik weer lekker knuffelen. Samen de auto opgehaald en daar reden we richting het oosten. Eerst naar Cala Ratjada, 31 jaar geleden was ik daar met Koos, nu gingen we er even eten. Niets kwam mij bekend voor. Wel aten we er lekkere knoflook garnalen. Rond 22.30 uur waren we in Sa Coma, het hotel van Joy. Kamer boeken voor 3 nachten, rondleiding klesten en slapen, was een enerverende dag.

 

Donderdag 14 october 2010;  Om 9 uur werden we pas wakker. Aankleden en ontbijten. Joy moest om 10 uur beginnen. In haar kippenpak maakt ze alle kindertjes in het hotel wakker, die kinderen vinden het prachtig. Ik ben na 20 minuten om gaan kleden, tijd voor een lekker looptraining. Een prachtig natuurgebied ligt er tussen Sa Coma en Cala Millor. Heuvelachtig, heidenvelden en bossen. 90 minuten gelopen met 6 maal 2,5 minuut versnellen.

 
Zalig was het, in topje en korte broek in 23 xc2xb0C. Veel wolken, dat was een beetje  jammer. Rond 13 uur weer bij Joy. Ze had pauze tot 15.00 uur. Even eten en met de auto op pad. Het was gaan regenen en ja, die auto heb ik toch. Na 15.00 uur  een fiets gehuurd en lekker wezen fietsen. Moest wel schuilen voor de regen, maar een heerlijke fietstocht. In Joy haar avondpauze zijn we bij de Italiaan gaan eten, wat was dat lekker en super gezellig. We hebben altijd veel lol saampjes en geen moment van "rust".  Om 20.30 uur deed ze de kinder disco.

 
 
Als pipo danst ze met de kinderen, heel erg leuk om te zien. s'avonds om 23 uur is ze klaar. Lekker met zijn tweeen  in bed de film Mama mia  gekeken. 1 uur gingen we slapen.

 

Vrijdag 15 october 2010;  Weer om 9 uur wakker en weer moesten we opschieten. Na de (Joy)kip kwam vandaag  een trip naar de markt.  Ging  met ze mee. Even over de markt lopen, was zonnig en 23 xc2xb0C, zijn lekker op een terrasje gaan zitten. Als lunch heerlijke tapas gegeten.

 
14.00 uur weer bij het hotel. Vandaag na 15.00 uur gaan hardlopen. Vandaag iets minder lopen en koos voor 60 minuten heuveltraining. Het ging super en met een goed gevoel bij het hotel terug. Om 17 uur zouden we gaan shoppen, gaat het me daar toch regenen, niet normaal. Hebben we lekker Mama Mia afgekeken. Daarna naar de Argentijn, vrienden van Joy en ik werd hartelijk ontvangen. Was super gezellig en super eten. Om 20 uur begon Joy haar werk weer en ik naar haar gekeken en foto's gemaakt. Eenmaal op de kamer nog wat lezen, om 0.00 uur slapen.

Zaterdag 16october 2010;  7.15 uur de wekker gezet, wilde nog even rennen voor ik naar huis zou gaan. Was het nog aarde donker. Eenmaal om 7.35 uur buiten begon het lichter te worden. Kon toch het natuurgebied in en rende nog 40 minuten over de heuvels, uitzicht over zee en genoot van de enorme stilte. 8.30 uur terug.

 
 
Joy schrok van de klop op de deur, ze lag nog heerlijk te slapen. Douchen, uitchecken, ontbijten en dan is het tijd voor afscheid nemen van de mensen daar en van je dochter. Ze had nog de tijd om mee te lopen naar de auto. Knuffelen en "niet huilen mam ben over 10 dgen thuis" kon  ik me goed houden. Wat is die meid toch een kanjer, met recht trots op haar.

 
Ik reed weg, naar Palma. Een rit van een uur en reed er in een keer heen. Auto sleutel afgegeven, liet mijn telefoon inde auto  liggen waar in na 5 minuten achter kwam, snel terug.  Inchecken, nu met bagage van Joy, deze moest ik wel afgeven. Om 13.20 uur vlogen we naar huis. Leuk, vloog over mijn eigen huis, gaaf om te zien. Op de bagage wachten, Pendelbus naar P3, auto zoeken, tassen in de auto, starten en naar huis. 17.15 uur was ik weer bij de anderen leden van het gezin. binnen 7 uur van 23 xc2xb0C naar 10 xc2xb0C, brrrr koud hier.

Zondag 17october 2010;  De huishoudelijke dingen allemaal gedaan, Joy haar bagage is gewassen en hangt schoon in de kast.  De dieren zijn weer schoon en de tuin is gedaan. Alles klaar voor de nieuwe werkweek. Even mijn zondagse duurloop doen. Koos fietste gezellig mee. In de volle zon via de duinen en hardloop rondje van 90 minuten (20 km)  gedaan. Raar gevoel, zo loop je de ene dag op het eiland Mallorca langs de zee, de volgende dag loop je door de duinen langs de zee in je eigen Westland. Het mooie is dat je zo intens geniet van de momenten daar wat ervoor zorgt het idee te hebben een maand weggeweest te zijn. Daar je dochter, hier Koos en de jongens. Weet je wat zo lekker is;   je hardloopschoenen zijn gelukkig overal. Het maakt niet uit waar je bent, hardlopen kan overal en hoeft je niet te missen 🙂

Werken aan je herstel deel 3

Saai he, zo'n titel, het geeft wel het juiste gevoel van mij weer. Elke week mag ik iets meer. Woensdag was ik bij Walter. Na alle oefeningen gedaan te hebben, wedstrijd gevoel vertellen en de analyse, kreeg ik een aai over mijn bol. Wil je voorlopig niet meer terug zien, het gaat je goed en hou alles heel. Mooi toch. Je denkt dat je er dan bent maar er is nog meer, het vertrouwen terug winnen en wedstrijdritme. Daar gaan we vandaag aan werken. Met Spas, Jia-Lian en Judith naar Rotterdam, de Maasstadloop. Het was prachtig weer, zon alleen een beetje "mistig". Inlopen langs de Kralingseplas, oefeningen en versnellingen op de baan, voelt goed, beetje last van mijn ademhaling, that's all.  De start was op de baan, daar moesten we bijna 1 km over lopen alvorens we het Kralingsebos ingestuurd werden. Jammer want al snel haalde  je de laatste lopers in, meer meters maken omdat je in de 4e of 5e baan moet lopen.  Plots was daar  de Kralingse plas aan de rechter hand, heerlijk  de natuur in. De plas bleef  tot de 3e km, we gingen er nl helemaal omheen. De eerste km ging in 3.50, mooi tempo voor vandaag. KM 5 was langs de weg en mijn klokje liet 19.20 zien, iets verval maar was nog steeds tevreden. Josxc3xa9  fietste hier met me mee, hij had liever meegelopen maar helaas heeft hij het lopen door een  vervelende blessure  al een paar maanden op een laag pitje staan. Mijn blessure gaat nog steeds goed, voelde bij 5 km nog niets raars. Het tempo was nu steeds rond de 3.55. lekker regelmatig  tempo. De 2e vrouw zat vlak voor me, had geen zin om die bij te halen. Dat is nu het moeilijke na een blessure, eerst alles goed aanvoelen en dan ga je weer in de aanval, je  bent een beetje "passief".   Ondanks het passief  zijn ging ik wel lekker door. De ronde was helaas niet zo mooi als andere jaren, de laatste 3 km liep de autoweg links van ons, beetje herrie. Op km 9 stond de tijd op 35.20, viel een beetje tegen maar 39.15 moet erin zitten, ken mijn eigen regelmatigheid. Het was een lange laatste km. Schroefde het tempo iets op en weet je, finish je in 39.47 !!!!!!!! 4.32, daar plaats ik een groot vraagteken achter. Verder super tevreden, de bil voelde nog steeds goed aan, zelfs niet stijf, was 3e overall en 1e V50+. Mocht twee maal het podium op nadat we met zijn zessen uitgelopen hadden. Nog even een douche pakken, eten en drinken en naar huis. Het parcours, kwamen ze mij vertellen, was zeker 150 meter te lang. Volgens mijn rekensommetje moet het zo iets zijn. We wachten het wel af. Ondertussen reden we heerlijk in de zon over een veel te drukke snelweg naar huis. Goed aan mijn wedstrijdritme en mentale kracht gewerkt vandaag, blessure weer wat meer naar achteren geschoven.

Werken aan je herstel, deel 2

De 15 km in Vlaardigen verteerde ik goed.  De dinsdag training ging  tot 20 minuten extensief goed, toen werd alles stijver in de hamstring, in duurtempo de training afgemaakt. Woensdag was ik weer bij Walter en we analyseerde mijn runnings week. Na de behandeling vroeg hij wat ik van plan was te doen. De 10 km in Waddinxveen had ik als doel gesteld, als het van hem mocht, nu om 4 minuten de km te lopen. Als ik me de rest van de week aan rustig lopen zou houden, mocht het. Oke, dan doe ik dat. De woensdag herstel met nichtje Bianca, donderdag met de OphorstRunners, geen intensief voor de trainer, 1 maal 300 meter deed ik snel mee om de hamsting "leeg" te lopen, de rest rustig. Zaterdag 12,5 km herstel, voelde goed en ik hakte de knoop daar, Waddinxveen gaat het worden. Zondagmorgen 11.45 uur met de auto naar het groene hart, Koos ook mee, gezellig en ben ik zeker van gave foto's :-). Inschrijven en inlopen door een prachtig stukje natuur, Koos smaakte daar al mooie foto's.

 
 Mensen dachten dat ik voor het parcours record ging. Ze vertelt dat ik vandaag heel gelukkig zou zijn met 40 minuten en een pijnloze bil, ze zouden voor me duimen. De start ging goed, daarna erg opletten. De eerste 2,5 km is veel stoepen op en af, draaien en keren. Eenmaal het industrieterrein verlaten te hebben wordt het prachtig, langs het water lopend met de harde wind in de rug, warm, dat wel. Het voelde goed en ik klokte steeds rond de 4 minuten, tevreden. Na 4 km even 1 km vol de wind tegen langs de wilgenbomen, wel heel mooi lopen hier.

 
 
5 km in 20.07,  netjes en alles voelde goed aan. De volgende km verloor ik een halve minuut, denk door de hitte, de tegenwind, het  draaien en keren. Liep ontspannen maar oplettend, het lichaam in de gaten houdend. 

 
Merendeel van de race deed ik in mijn uppie, nu even beter voor mij. Eenmaal langs het water had ik het best warm maar wist nog een man of 5 in te halen. 1 vrouw liep er voor me. Moest mezelf bedwingen haar niet in te willen halen, het is geen wedstrijd, het is een therapie en hou je daaraan!!!!!!!!

 
 
9 km, het wilgenpad, op naar de finish. De wind was zo sterk, niet normaal.  Wist het tempo redelijk goed vast te houden. Finishte 13 seconden achter de nr 1 in een tijd van 40.48. Iets onder mijn streeftijd maar ik voelde me goed. Mensen kwamen meteen aan mij vragen hoe het gegaan was en dat ze het een mooie tijd vonden. Heel fijn, dat medeleven van de mensen. Heel fijn ook dat ik mijn opdracht zonder problemen volbracht heb.  Een lekker stuk uitgelopen in een heel rustig tempo, hoog op de dijk genieten van het polderlandschap.

 
 Al snel volgde de prijsuitreiking, mocht op nr 2 gaan staan, was daar vandaag super blij mee.  Mooi toch, een 2e wedstijd als therapie, iets korter, iets sneller maar positief gelukt en dan toch op het podium.