Weekend van trainen

Van de fysio heb ik het advies gekregen niet meer elk weekend een wedstrijd te lopen. Probeer me eraan te houden, wat als voordeel heeft dat je lekker lang kan lopen en fietsen. Gisteren hebben we tevens op de valreep de verjaardag van onze oudste zoon (19 jaar) gevierd, de rustige editie, het echte feest komt als hij weer helemaal de oude is. Het gaat goed, morgen naar het ziekenhuis terug, bloed en lichamelijk onderzoek. Zijn temperatuur blijft tot op heden goed, geen abbces vorming in zijn buik dit keer??? Morgen krijgt hij groen licht als alles goed is. Gistermiddag  toen alle mensen weg waren op mijn racefiets gesprongen en de wind in de duinen getrotseerd. Even 40 kilometer kracht opdoen in de bovenbenen, het was zalig. Vanmorgen, eigenlijk was het al middag, dat gaat altijd zo snel op zondag en zeker als je pas om 10.00 uur uit je bed komt rollen. Dus vanmiddag gingen de hardloopschoenen aan voor een lange duurloop. De wind was hard, waarneer niet  in Nederland?  In Las Vegas merkte ik wel dat je dat veel voordeel geeft, de altijd aanwezige wind in Nederland. Knokkend tegen de wind, de heuvels in het bos, het zand op de paardepaden. Plots  strekte  het strand zich voor mij uit. Het duurde even voor ik de zee zag omdat er een kruiwagen zand in mijn ogen werd geblazen. Voor de wind Strandlopertje

vloog ik naar Monster, ontzettend veel drietenige strandlopertjes rende langs de vloedlijn en dat midden in de winter. Het ging zo lekker en stiekem plakte ik er steeds een stukje aanvast. 2 uur en 15 minuten aan het rennen geweest, goed voor 30,5 km. Jeetje het lijkt wel of ik voor de marathon aan het trainen ben. Troost je het is voor veel wedstrijden met als hoofddoel de  NK halve  marathon (CPC).

In het volgende artikel,    http://www.ad.nl/rotterdam/sport/article1011755.ece       geschreven nav de halve marathon van Maassluis kan je lezen wat ik graag zou willen lopen aan grote wedstrijden dit jaar buiten het Westland. 

21.1 km in de storm

Het is weer begonnen, de nieuwe serie van het topreiscircuit. Wedstrijd nr 1 was lekker dichtbij, in Maassluis. Op de fiets tegen de storm in naar de sporthal, warm was  ik alvast. Dit voelde als een reunie, al die bekende atleten weer te  zien. Start om exact 13.00 uur en jeetje wat ging dat weer hard. Iedereen zocht een plekje in een groep om vooral tegen de wind in niet alleen komen te lopen. De eerste 8 km de wind een beetje schuin tegen. De kennis van het waaier lopen was ver te zoeken in "mijn"  groep maar ze leerde snel en na een km of vier werd er redelijk goed samengewerkt. Ik voelde me sterk en nam vaak kop over, lekker vind ik dat, beukend tegen de wind. Na 8 km de wind in de rug, kunst om je niet op te blazen want het is nog een heel eind. Bleef met aardig wat mannen lopen, gelukkig want tussen de 13 km en 14,5 km was de wind pal tegen. Wat ging het langzaam zeg, naar voren en de kop over genomen en beuken. Keerpunt, ons reste 6,5 km wind mee en vanaf dit punt mocht in "banen" van mezelf. Even wat minuten proberen goed te maken. De benen bleven goed en werd  mentaal steeds sterker, ik moest hier winnen vandaag, de zevende keer winst op mijn naam zetten. Het lukte, ik finishte in 1.22.49 als eerste vrouw. Martine Lust liep heel sterk en zat slechts 1.30 minuut  achter me. Uitlopen met Martine en Luci, we hadden het nodig, wat een stijve billen had ik. De prijsuitreiking was wederom supergezellig met die muziek erbij. Beetje op tijd naar huis want vanavond wilde ik mijn zoon weer  opzoeken in het ziekenhuis waar hij afgelopen vrijdag voor de 2e maal geopereerd is. Nu had zich een abbces van 7,5 cm  genesteld in de buik, kan na een geperforeerde blindedarm.  Weer 3 dgn antibiotica iv en aansterken, hij was 8 kilo afgevallen in 1 week tijd.  Lex was blij dat ik er s’avonds was. De roos die ik bij de prijsuitreiking kreeg meegenomen in een lege bierfles, vergeet hij het logo van zijn weekend drankje niet. 

Van feestgeruis naar ziekenhuis

Dinsdag 9 januari waren Pa en ma 50 jaar getrouwd. De voorbereidingen waren al heel leuk geweest, nu de praktijk. Om 7.30 uur verraste we ze met een ontbijt, was 27 jaar geleden dat we met het gezin aan tafel zaten. Om 14.15 uur gingen we ze ophalen in een oude bus, maakte een tour door het Westland. 16.00 uur kwamen de gasten, 104 in totaal. We hadden 3 optredens gemaakt. De kleinste "Wie er in …geboren is, deze op de foto voor een kalender. Met mijn broers wie is wie` gehuld in een oranje leeuwenpak moesten pa en ma dmv vragen erachter zien te komen wie welke leeuw was. Ze hadden alles goedgeraden.

Het laatste optreden was Boney/M. Lex en Jim als vrouw verkleed. Nu was er een probleem, Lex had ik ziek naar huis gebracht, buikpijn. Mijn broer Ron nam Lex zijn plaats in, hij deed het perfect, wat een vrouw was dat. Om 23.00 uur waren we moe maar voldaan thuis. Lex voelde zich knap beroerd. De volgende dag werd Lex steeds zieker en om 17.00 uur naar de eerste hulp. Een acute blindedarm ontsteking, ze wilde hem niet opereren omdat hij om 16.30 uur nog iets gegeten had. Donderdag was hij de eerste. Om 21.30 uur hem achtergelaten en naar huis gaan hardlopen, goed voor 12.5 km genoeg om het hoofd een beetje leeg te lopen. Donderdag gaan werken en elk uur belde ik hem. Om 14.15 uur ging hij pas naar de OK, Acute  blindedarm was het toch. Inwendig kookte ik,straks klapt die blindedarm. Met de trein naar Delft, fiets erin en dan reis je nog geen half uur. Om 15.30 uur was ik er, hij lag echter nog op de OK. Om 17.30 uur beetje wakker, 1xc2xb415xc2xb4xc2xb4 zijn ze bezig geweest. Vrijdag kreeg hij te horen dat er pus in de buikholte gekomen was, Antibiotica iv en 3 dgn liggen. Het ging steeds slechter met Lex, vreselijke krampen, hoesten zeer, bloed slecht en koorts. Liep beneden helemaal leeg en gaf ook nog eens over. Zaterdag snel een echo gemaakt, vochtplek in de buik, zondag een CT scan gemaakt, vocht plekken  maar hij hoefde niet opnieuw onder het mes. Vandaag ging het iets beter, koorts onder de 38 xc2xb0C.  Zou het nu een opgaande lijn gaan worden voor hem, letxc2xb4s hope.  Een rare zorgelijke week. Ik zei nog, na het feest eindelijk rust, dat had ik beter niet kunnen zeggen.

Marathon 365

Wie kent het niet, zeker onder de hardlopers  moet het een bekend  gebeuren zijn. Ik volg de weblog Richard Bottram regelmatig. Had een drie weken geleden gelezen van zijn uitwijk manoeuvre voor een Italiaanse auto en de bilblessure die hij daarbij opliep. Gevolg was dat hij uit moest stappen tijdens zijn dagelijkse marathon. Het herstel viel tegen en een drie weken is er geen marathon gelopen. Na onderzoek en behandeling in Nederland ziet hij het groene licht weer branden. Op de tv zaterdagavond  liet hij weten dat er over de niet gelopen marathons nagedacht werd. Wat gaan we ermee doen, inhalen of  laten vervallen. Zonde dacht ik, een jaar heeft 365 dagen. Het project is op die 365 marathons gebasseerd. Heb een mail gestuurd met daarin een mogelijke oplossing voor de niet gelopen marathons. Als er nu voor elke niet gelopen dag/marathon een atleet gevraagd wordt. Al die atleten die nodig zijn om binnen het jaar toch op 365 uit te komen op 1 dag gezamelijk met Richard  die marathon gaan lopen.  Het idee zou meegenomen worden. Heb me als atleet aangemeld om 1 dag voor mijn rekening te nemen.  Het is een fantastisch project en wil hem op deze active manier graag helpen.

Onverwachte 10 km

Zondag de 6e januari een onverwachte 10 km gelopen.  De Haagst milagroep lopen veel wedstrijden in de regio Leiden, oa Zorg en zekerheid circuit. Het leek me een goed plan om eens met ze mee te gaan en zelf een stukje te rennen. In eerste instantie koos ik voor de 15 km, winter is meer langere afstanden. Kreeg donderdag een uitnodiging voor een interview voor de WOS radio zondag 06jan07 van 14.00 – 15.00 uur.  Dat zou haasten worden met de start om 12.00 uur en een 56 minuten aan het lopen zijn. De 10 km gaat sneller, dan maar die afstand, beetje meer snelheid erin gooien. Het regende die dag natuurlijk weer, het was het hele weekend al huilen met de pet op. Pikte Pim op bij het malieveld om daarna door te rijden naar Leiden atletiek. Wat een atleten zeg, zo druk bij het inschrijven en in de kleedkamers. Vele van de groep zag ik op en rond de baan. Robbert Jan, Arno en Eddy gingen voor de 15 km, Wendy, Bength Arne, Pim, Jiska en mijn persoon voor de 10 km. Hard van start waarbij je heel goed op moest letten door de vele stoepjes, bochtjes en blubber. Na 2 km liep ik in een lekker tempo, Wendy liep voor me, had geen ambitie om haar in te halen. Zo ging het lekker met een steeds kloppende kies in mijn kaak, dat was minder. Het parcours vond ik niet echt prettig en een beetje saai door de Merenwijk heen. Het laatste stuk was het leukst, door het "bos" . Jammer dat je rond 8 km allemaal mensen van de 5 km in moest halen die gezellig kwekkend het hele pad in beslag namen. Iedereen mag meedoen en ieder gun ik net zoveel ruimte, jammer dat als er van te voren gezegd wordt rechts te houden ivm de mede atleten,  dit gewoon in de wind geslagen wordt. Ondertussen kwam de finish dichterbij. Het werd niet de tijd die ik in gedachten had, was wel tevreden gezien de omstandigdheden. 37.42 klokte ik. Door de chaos bij de finish kreeg ik een officiele eindtijd van 37.50.  Het grootste deel van de Haagst atleten liep niet lekker/goed. Het buikgriepvirus wat de hele week al rondspookte was nog niet vertrokken, jammer. Volgende wedstrijd nieuwe kansen. Een kleine 3 km uitlopen en snel de auto in, op naar s’Gravenzande. Precies 14.00 uur was ik er. Blij dat het radio was en geen tv. Met mijn verzopen koppie en een bakkie koffie en heerlijk interview gehad van bijna een uur. Kreeg van het thuisfront een sms’je dat ik niet zoveel door Richard heen moest kletsen. Viel volgens mij wel mee, ik vond het lekker gaan. Nog even nakletsen en dan naar huis. 16.00 uur stapte ik het huis binnen met een voldaan gevoel. lekkere wedstrijd en leuk interview, wat wil een mens nog meer?

!!!!2007!!!!

Via mijn weblog wil ik iedereen een gezond, sportief en gezellig 2007 toewensen.         

De knallers zijn voorbij en dat duurt gelukkig weer, nieuwjaarswensen vandaag gehad, laat het nieuwe jaar maar komen.Door de harde wind en springtij geen nieuwjaarsduik gedaan. Wat ik gemist heb is de Silvestercross in Soest. De mooiste cross van Nederland zomaar van de kalender.