Een kleine twee weken dwarrel in rond in een heel prettige sfeer. Je kinderen allemaal om je heen, de surprise voor Koos die meer dan top gevallen is, gewoon elke dag als een soort van feestdag. Vandaag was ik vroeg uit bed voor de prachtige halve marathon van Noordwijkerhout. Vroeg lopen, op tijd weer thuis. Dinsdag vertrekken Jim en Tong weer naar Thailand en dan zie ik ze voor een heel jaar niet.
Bij aankomst vele bekende mensen, gezellig. De tijd goed in de gaten houden, ik moest me nog inschrijving en een stukje inlopen.
11 uur en we gingen op weg, de weg naar de duinen en de bollenvelden. Twee vrouwen liepen voor me, ik voelde dat ik dat niet fijn vond en liep boven mijn tempo voor een lekkere halve marathon. Gas terug genomen en jeetje, kwam en nog een vrouw voorbij. Liep ik zomaar vierde, komt niet vaak voor. Ik kon me inhouden en volgde in mijn eigen tempo. De benen voelde een beetje zwaar, de klim de duinen op gingen weer heel makkelijk. Lopend over de schelpenpaden door het mooie glooiende duinlandschap, het voelde nog steeds niet super maar ik genoot volop. Rond de 10km heb je een lusje, een goed overzicht en positie bepaling van je medelopers, in mijn geval de vrouwen voor me. Nummer 1 was ver voor, nummer 3 ging net de nummer 2 voorbij en nam waar dat ze niet heel soepel meer ging. Voor het wildrooster stopte ze, 3e plek voor mij 🙂 Er kwam een jongen naast me lopen, lekker ritme en ik had al gezien dat de km tijden teruggebracht werden naar 4.06. Twee kilometer hebben samen mogen lopen, met het zicht op dame twee. Ineens stopte de man, alleen ging ik verder, op mijn prooi af. Langzaam maar zeker kwam ik dichterbij. De duinen hadden we nu verlaten, op het rechte stuk weg, richting de tulpen haalde ik haar in. Mentaal tikje uitgedeeld, door snel afstand te nemen, laten voelen dat je sterker bent. Eerst nog voetstappen in het gehoor, al snel waren de voetstappen verdwenen.
Een harde wind tegen, links gele tulpen, rechts rode tulpen. Toeristen tussen de tulpen, foto’s nemen, ze gingen gewoon op die mooie bloemen zitten. Met zoveel afleiding merkte ik niet dat de wind zo hard was en voor mijn gevoel mocht ik snel rechtsaf. De laatste 5 km was voor de wind. Kreeg ik daar de lange vlecht en witte shirt van nummer 1 in de gaten? Lekker tempo draaien, goede benen na het inhalen van al twee vrouwen, die nummer 1 wilde ik nu ook voorbij. Niet te gek Carla, langzaam op de prooi af. Het publiek had het al in de gaten en riepen me bemoedigend toe. Rechtsaf, en het 20km punt stond daar. Ik maakte een rekensommetje en wist dat ik nu echt aan moest gaan zetten om de 100 meter verschil in de laatste km goed te kunnen maken. Gas erop, de fietser bij de nummer 1 keek achterom en voelde wat ik van plan was. Als ik me ergens in vastbijt ga ik ook echt voor succes. 500 meter voor de finish ging ik eroverheen. Kreeg een bemoedigend knikje van haar, tof. Rechtsaf en felle wind tegen. Moest het tempo hoog houden, ik wilde dit winnen. De rotonde, de boog en de finish, gelukt en ook nog een mooie tijd voor dit parcours en de wind 1.27.23. Plofte op een bankje neer, was gesloopt door de mega eindsprint.
De voldoening was groot en gaaf om toch op blok nummer 1 te mogen staan en de felbegeerde bloemen in ontvangst te mogen nemen. Naar huis, met een omweg. Dit om de mooie kleuren die ik onderweg gezien had, vast te leggen, de mensen laten zien hoe mooi het hier vandaag was.
Ik liep in een grote groep mannen, zag een vrouw voor me.
Mijn ogen zeiden, een goed atlete daar voor. Bij het passeren hoorde ik, ze zei me gedag, dat het Renate was. Als snel voelde ik dat ik vandaag sterker was en soepeltjes liep ik bij haar weg.
Mannen met enkel blauwe shirtjes aan liepen bij me, 1 oudere man in het rood. De een had een kapot shirt op de rechter schouder, het zag eruit als een flinke schuiver met de racefiets gemaakt te hebben. Kon het hem niet vragen maar hij bleef wel lang bij me lopen. De eerste ronde vloog om. Dorp door en ronde 2 was aan de beurt. Met de 5km en 10km lopers, deze waren 10 minuten later gestart, was het een goed gevulde wedstrijd. Er liepen 2 groepjes vrouwen en steeds als ik aankwam deden ze de wave, was zo gaaf en vrolijk om te zien. De 2e ronde met, dacht ik, een tot 2 mannen uitgedunde groep.
De wind kwam meest opzij, 500meter voor het keerpunt was de wind flink tegen. Omdraaien en de wind mee:-) Heeft niet elk nadeel ook zijn voordeel 🙂 Bij de passage van de finish, klaar voor de laatste ronde, zag ik 40.05 op de klok, zoooooo , lekker snel waren mijn gedachten.
De laatste ronde was ik alleen, voerde het tempo een beetje op, het lopen ging me zo makkelijk af. Het bleef ontspannen aanvoelen en ik genoot van alles om me heen, ook weer van de wave van de vrouwen.
De finish, even sprintje trekken, 1.00.00 met netto 59.57. Top, 3 seconden sneller dan het Nederlands record, het telt niet door een niet gecertificeerd parcours maar ach, in mijn eigen lijstje telt deze wel. De locale tv, of ik al klaar was voor de uitzending. “ Laat maar komen” was mijn antwoord, zo makkelijk en ontspannen gelopen, voelde me gewoon goed en uitgerust.
Was een leuk interview, met een man van de krant ernaast. Wat een aandacht, het leuke van zo’ n klein schalige loop. Daarna uitlopen, weer rondje langs de lek. Douchen, omkleden en naar de prijsuitreiking. Kreeg een speciale huldiging, omdat het een Nederlands record geweest had kunnen zijn als……….
Met bloemen en een paashaas naar huis. Net op tijd voor de eters. Keuken in, van atleet naar kok, gastvrouw, een goede maaltijd gekookt en heerlijk gegeten, Lasagne met groene asperges en zalm, een streling voor het oog en de maag:-). Ameide, een nieuw dorpje met een goede wedstrijd in mijn gedachten, wat is Nederland toch een prachtig land.
Had snel weer een brede rij gladde tegels gevonden, geen kinderhoofdjes 😆. Er fietste steeds iemand van de organisatie vlak voor me, waarom bij mij? Voor mij liep namelijk een paardenstaart, dat was toch de eerste vrouw? Dunne vrouwelijke benen, de grote zware pas paste meer bij een man. Ik wist het niet en wetende dat je meer dan je best doet, gewoon eigen tempo blijven gaan. 6 km, Monique kwam voorbij. lekker laten lopen, de wedstrijd is nog lang dacht ik bij mezelf. Na 7 km liep je langs de Merwede richting de lange rechte weg welke naar de atletiekbaan zou gaan. Een gemene klim. Monique maakte net als ik energie zuinige kleine stapjes omhoog. De mijne waren net iets krachtiger en ik ging haar voorbij. Aan de ademhaling te horen liep ze flink maximaal. Oke, je kans Carla, dacht ik bij mezelf. Nu ben je er voorbij en blijven gaan. De laatste klinkertjes liet ik achter me en een mooie gladde asfaltweg lag voor me te glimmen. De dip die ik bij 5 km had was ver weg te zoeken op dit moment. Een paar mannen liepen bij me, was slechts met mezelf (zo voelde het) en de paardenstaart voor me, die liep er nog steeds. Zou het nog lukken om deze vlak voor de finish in te halen. Oei daar liep ook Erwin. Hij had 500m na de start de benen genomen, nu kwam hij langzaam maar zeker dichterbij, nog een prooi. De dijk af, gemene, toch wel lekkere afdaling. Even oppassen voor de grote stukken puinsteen die in de bocht lagen. Gas erop en daar was de baan alweer. De baan veerde in ene heel erg, tartan is geen asfalt. De laatste bocht, paardenstaart en Erwin niet in kunnen halen. Wat zag mijn oog, was het echt waar? Ik gooide er een versnelling bovenop, zo hard als mijn benen nog wilde. Finish en gelukt, 3 seconden van het Nederlands record af gehaald.
Eerste vrouw, 38.47 (38.44 netto) Zo, ik was echt kapot, de hitte en de snelheid waren hoog geweest, ik het het toch maar mooi gedaan. Perfecte organisatie, kreeg de aanvraag voor een Nederlands record in handen gedrukt, alles ingevuld. Waar maak je dat mee en voelde me bijzonder vereerd. Met Marco uitgaan lopen, hij was 2e in 32.42, top. Even rondje van 3 km door het park, goed voor de benen. Daarna de prijsuitreiking en we kregen, De geur hadden we de hele middag al opgesnoven, een blik met stroopwafels, zalig. Nog even onder de douche gesprongen, het was enkel zout op mijn lijf, herinnerde aan de warme 10 km dwars door Dordt. Oh ja, die paardenstaart dat was een man geweest👀 🙈
Carla's Blog 