Crossen in de Voornse duinen voelt als een NK Cross

26Feb22; Oostvoorne

Geen NK cross, een gemis in de voorbereidingsperiode richting marathon of juist de kortere afstanden. In 2021 had ik een reeks crossen georganiseerd, een heel circuit van gemaakt omdat er toen helemaal niets was en ik de atleten wedstrijdscherp wilde houden. Zelf genoot ook ik van de crossen. GPX cross nummer 8 voelde als de mooiste, meest afwisselende en deze omgedoopt tot NK cross A-groep en OphorstRunners. Om 10 uur verzamelen op de parkeerplaats nabij het parkoers. Hoedjes uit de auto en een verkenningsronde gestart. Op de moeilijk te onthouden bochten liet ik een hoedje vallen. Het was genieten, volle zon, geen wind, parcours wat er goed lag. Het laagste punt was steevast een. blubberput die nu 100 meter lang was, erg nat ook.

Omkleden, blij dat ik een korte broek meegenomen had en dun shirtje met een klein mouwtje, meer dan voldoende kleding voor de echte cross. Er werd een strart- / finishstreep getrokken, aftellen en iedereen stoof weg. Ik liep met Berne en Linda als hekkensluiter, die snelle mannen zijn echt niet meer bij te houden. Ik had goede benen en mijn hoofd had zin in een wedstrijd. Door het bos, was nog een beetje fris, richting de duinen. Ook in het bos waren het vele heuveltjes op en af, geen easy parcours. In de duinen, langs het water, de weidsheid was geweldig. Ik genoot enorm. Berne achter me, die had het zwaar (Corona nasleep) maar volgde me op de voet, linda moest een gaatje laten vallen. Het smalle pad richting de blubberput op. Niet voorzichtig nee dwars erdoor heen. Even uitkijken met wegglijden en schoenen die in de bagger blijven hangen, het ging goed. De eerste ronde zat erop en ik was blij dat ik nog een ronde mocht. Het tempo bleef heel stabiel, het voelde steeds makkelijker aan. Er waren veel wandelaars onderweg, publiek wat heel enthousiast reageerde en aanmoedigde. Na de 2e ronde terug via de aanlooproute, hekje door en langs het water terug naar de start.Alex stond klaar om foto’s te nemen, leuk omdat Koos. niet mee was voor de foto’s. Heel voldaan finishte ik in 47.19 over de 10,2km lange cross. Was zelfs 34 sneller dan in 2021.

Tevreden atleten = tevreden coach. iedereen had genoten van de mooie cross en gestreden tot de laatste meters.

Extra shirt aan en uit gaan lopen. dat werd nog een ronde, de hoedjes moesten opgehaald worden. Steeds als er een hoedje kwam hoefde ik niet te bukken, de atleten raapte ze voor mij op, lief.

Terug bij de auto met 23 km op de teller meer dan voldaan. De blubber schoenen en sokken uit, droge kleding aan en voldaan reed ik met Stefan en Linda naar huis.

Als je je 60e gouden medaille zo graag wilt winnen

12Feb22; Apeldoorn Omnisport Indoorhal

Al even hanger er 59 gouden medailles te wachten op nr 60.

Schoorl, 10km NK afgelast. NK cross in Hellendoorn afgelast. Corona kent een moeizame terugkeer van wedstrijden en NK’s. Het NK master indoor ging wel door. Het begon te broeden in mijn hoofd, zal ik deze 3000m eens lopen? Nooit een indoor wedstrijd gedaan in mijn 38 jaar lange hardloop carriere. Binnen, te warm, kleine rondjes, scheve baan. Nu zou ik alle negatieve omstandigheden omzetten in positief. Gewoon proberen en gaan voor goud.

Ingeschreven en zaterdag 12 februari om 16.55 uur zal mijn start zijn. Op donderdag wat 5x200m snel, gedaan, de benen wilde niet vooruitkomen. Slechte generale hoeft niet erg te zìjn. Op vrijdag werd ik wakker met hele stijve buikspieren, de onderste buikspieren. Hoe kom ik daar nu weer aan, nog belangrijker, hoe kom ik er voor morgen vanaf? Wandelen voelde niet lekker en lachen moest ik helemaal niet doen. Na analyse kwam ik erachter dat ik te diep op mijn nieuwe fiets gezeten heb. Vanaf dinsdag gebruik ik hem dagelijks voor 30 km woon werk verkeer. De benen van donderdag waren er al een teken van. Naar de fietsenmaker en het stuur 2 cm omhoog laten zetten.

Zaterdagmorgen voelde het beter aan, gelukkig. Met 6 atleten van de A-Groep zou ik al als coach gaan, tijdens het inlopen tussen het coachen door beslissen of lopen wel of niet verstandig zou zijn.

Stap ik in de auto, geeft hij een melding, motorvermogen te laag, jeetje dat heb ik weer, wat nu? Mijn hersenen draaide op volle toeren voor een oplossing. Besloot naar de garage te rijden met de hoop iemand te treffen. Ja hoor, 2 mannen vd verkoop waren aanwezig. Ik vroeg of ik met dit brandende lampje naar Apeldoorn heen en weer mocht. Hun antwoord was NEE. Duidelijk. Wat nu? Mijn auto daarlaten voor reparatie op maandag, kreeg een leenauto mee maar deze moest wel voor zondagavond terug. Blij en zo reed ik in een leenauto naar Apeldoorn. Ik had wel wat hindernissen te nemen alvorens te mogen starten.

Om 14.00 uur parkeerde ik de auto bij het de Omnisport hal. Door de Corona controles heen, startnummer ophalen en ja hoor, daar zaten de atleten

De atleten zaten al op de tribune voor aanmoediging

Het werd coachen, inlopen, coachen, inlopen, coachen, klaarmaken oor de race. De buikspieren voelde ik wel, het werd niet erger tijdens het coachen (was ik in rust na inspanning) en ik durfde het aan. Melden in de callroom, controle kleding en schoenen, horloge afgeven, deze mag om de een of andere duistere reden niet om. Naar de start met 7 vrouwen in de categorie 45-50-55-60-75. Ik was de enige vrouw 60+. De medaille limiet van 13.47 was mijn tegenstander. Moet geen probleem zijn maar toch je weet nooit, indoor, never done. De baan op, klaarmaken voor de start en daar gingen we. 200 Meter is echt een klein rondje. Ik wilde rustig van start en bleef lekker hangen achter een V50+. Rondjes 47 had ik ook in gedachten, dan zou ik het Nederlands record verbreken. 7-4-1-8- zo telde ik de klok. Na de 4e ronde was het 0, te langzaam en ik nam de kop over. Probeerde het tempo te verhogen maar door de scheve bochten, je moet bijna naar boven lopen om niet “naar beneden te vallen”.was dat lastig. Je bent teveel aan het corrigeren. Als je nl op de witte lijn gaat staan volgt diskwalificatie. Langzaam werd mijn keel schraler, de benen voelde wel goed en ik liep eigenlijk gewoon lekker. De rondetijden ontgingen mij. De 200meter rondjes bevielen mij wel, was je snel weer bij de klok :-). De laatste ronde ging in en mijn achtervolgster knalde over mij heen. Ik probeerde bij haar te blijven, dat sprint vermogen had ik helaas niet “meer”. Een finishtijd van 12.10.52 , de witte lijn niet aangeraakt en het 60e goud was binnen. gelukt!!!!!!

Ik m,ocht mijn eigen medaille en roos pakken (Corona regels)

Daarna huldiging en fotomoment op het podium.

Onder het motto, de aanhouder wint reed ik in mijn leenauto, iets stijve buikspieren met mijn gouden medaille naar huis. Eerst werd er een pizza gegeten met atleten van de A-groep. alvorens de reis terug te maken.

Mooie bijzondere dag geweest. Zelf goud maar de atleten behaalde ook goud (Marlies 3000m) 2x zillver (Ton 2 x op de 800m en 1500m) Brons (Ton op de 3000m). Jammer dat Patrick af moest melden ivm een onbetrouwbare hamstring.

Daar ligt hij, mijn 60e 🙂