Even geen wedstrijden

De oorsprong moet ik zoeken bij 9 september. Een mooie tocht, The RidefortheRoses in eigen streek. De valpartij in Maassluis en de nasleep. Aansprakelijkheid………………….. na 4 weken opgelost en ik was blij dat ik mijn gevoel gevolgd had. Er was nog een gevoel, iets wat je niet hoort te voelen, een pees net boven mijn knie. Bij het vallen over mijn fiets is het daar iets teveel aangespannen, verdraaid of wat dan ook, niet goed in ieder geval. Stapte ik tijdens het hardlopen de stoep op of een bruggetje over dacht ik van “he raar peesje zit dat te vervelen”. Het trainen ging best oke, hoewel de hamstring steeds wat stijver begon te worden. Het NK in Utrecht en de halve in Breda liep ik goed, toch dat gevoel van, dat peesje en de hamstring/bil zitten me een beetje in de weg. Verleden week, heuveltraining en besloot hard mee te doen. Het ging redelijk goed, helaas, steeds een beetje stijver werd de hamstring. Bij km 7 was het acute kramp, in ene en stopte direct. Zo, dacht ik, nu heb je het verpest, stommerd. Het uitlopen, heel rustig ging best weer oke, dat stemde mij een beetje gerust. De andere dag kon ik meteen bij Walter langs. Ja hoor, het peesje is de boosdoender van alles, de hamstring staat met de pees in verbinding en hecht aan de andere kant aan de bil vast. Stevige behandeling heeft Walter gegeven en advies, gewoon rustig doortrainen, geen snelheid en geen heuvels of stoeprandjes. Om de dag een fysio behandeling en de trainingen voelde op deze rustige manier zonder klimmetjes goed. Het peesje gedraagt zich steeds beter en ik mag dit weekend een paar kleine heuveltjes gaan proberen. Vandaag, zaterdag, was het een mooie dag om te coachen in Monster. Ging om 14.00 uur de deur uit met een stevige lunch in de buik. Moest zo hard fietsen dat de lunch er bij het Schelpenpad bijna weer uit kwam. Net op tijd, de jury auto kwam langszij. De mannen aangemoedigd en foto’s gemaakt. Eentje was super goed gelukt, helaas was ik de atleten kwijt 🙂 Ze hebben alle vier goed gelopen in deze zware wedstrijd. Genoten als coach van de prestaties, heerlijk om op deze manier dicht bij de atletiek te blijven.

Om mij als coach beter te ontwikkelen ben ik de cursus ActionType gestart. Elke vrijdag ga ik er met veel plezier heen, helemaal naar Erp, bij de stallen van Ankie van Grunsven. Leuk was dat Salinero ons gisteren, bij het doen van wat praktische testjes, stond te bekijken Met deze cursus is het de bedoeling dat je jezelf als coach beter leert kennen. Je atleten via ActionType, beter te kunnen coachen. Coachen vanuit hun voorkeurs profiel. Het wordt mij elke les helderder. Volgende week nog een cursusdag, daarna zit het er jammer genoeg op maar kan ik het in de praktijk gaan testen, uitproberen en de OphorstRunners een nog persoonlijker begeleiding te geven.

Het AD: In de spiegel.

Vandaag 18oct 2012 een artikel en foto in het AD waar ik heel tevreden over was. Fred en Frank bedankt, jullie hebben er een top stuk van gemaakt.

Veel klinkertjes tijdens de Singelloop in Breda

Wat een heftige week is dit geweest, vandaag even wat positieve energie tot mij laten komen. De begrafenis van kleine Seb maandag was heel emotioneel. Een kindje van nog geen 4 mnd hoort het leven niet te verliezen. Het was een mooie dienst en trots was ik op mijn OphorstRunners. Met acht atleten waren we er, de overige atleten via een kaartje en bloemen hun medeleven getoond. De maandag ging daarna in een roes aan mij voorbij. De rest vd week veel allergie van de Ambrosia, dingen die niet lopen zoals ik zou willen en als klap op de vuurpijl een nasleep van de Ride. Wel een super gezellig OphorstRunners etentje gehad vrijdagavond bij de Verbeelding in Delft. Vandaag even los van alles en lekker naar Breda. Om 11.45 uur stapte ik in de auto, de radio hard aan met fijne meezingers, daar krijg je goede zin van. Zat alleen in de auto, dan kan de muziek hard aan. Binnen het uur in Breda, voor de auto snel een parkeerplekje en het stadskantoor kon ik ook snel vinden, daar lag mijn startnummer. De weg naar Joy haar kamer kon ik in ene vinden. Breda is best groot en verdwalen kan ik goed. Daar mijn spullen neergezet, omkleden ed en met een oud t-shirt over mijn kleding inlopen naar de start. Oefeningen, versnellingen, plassen, 1/2 liter water gedronken en ik was er klaar voor. In het startvak en boem weg. Geen geduw en snel in mijn ritme. Jeetje wat een zware blaas, moet ik nu plassen, wil niet. Steeds kijken of er niet een snelle plas plek was, wel, niet, wel, niet, je kan jezelf lekker gek maken. Het wilde in mijn hoofd ook niet echt, ik had geen zin. Gelukkig nergens aan toe gegeven en na de 2e km ging het beter. De blaas voelde ik niet meer en het hoofd kreeg steeds meer zin in rennen. Doel vandaag, relax lopen rond de 15 km per uur. 5 km in 19.41 was oke. Ik liep met een Tsjechische die een haas bij zich had, zelfde tempo en het liep lekker zo. Eigenlijk liep ik nu heel soepel de kilometers. Wat lastig is in Breda dat zijn de klinkertjes, hoort wel bij een Singelloop. De Singels in Breda zijn veelal bestraat met mooie antieke kleine klinkertjes. Je wordt geremd als je erover heen gaat. Voordeel is, als je dan weer asfalt krijgt voel je de snelheid meteen terug komen. Ala, het is maar 70% wat er in het parcours aan klinkers zit, dit hoorde ik bij de huldiging van Wouter (Las Vegas maatje). Daar was het 10 km bord, 19.57/ 5 km nog steeds mooi tempo. Het meisje uit Tsjechie, haar haas moest lossen en saampjes liepen wij verder. Ik op kop en zij er scheef achter, ging niet altijd goed, stapte vaak net op mijn schoen, sorry en verder. Na 14 km moest ze ervan af en ik liep op een jongen in. Stom, bleef vanaf 15 km bij hem en na 17 km zag ik dat de km tijden opliepen, dat was niet de bedoeling en ging ervandoor. Snelle stapjes achter mij en daar was ze weer. Met zijn tweeën vervolgde we de laatste km’s naar de finish. Het liep echt lekker hoewel ze een heel andere pas had dan ik. De laatste km gaf ze gas en…………. vroem, ik erachter aan, doe niet het hele eind kopwerk om er nu achter te finishen. De laatste lastige klinkers en dan de finish op de markt, nipt achter haar maar wel als 1e V45+ en 3e Master overall, gaaf. Eindtijd was 1.24.47, 20 seconden sneller dan verleden jaar. Kreeg kaart voor de huldiging als 3e master. Snel kon ik kleding aan gaan doen, handig dat Joy zo dicht bij de markt woont. Lekker warm aangekleed kwam ik na 10 minuten terug. Leuk de huldiging, midden op de markt en heel veel publiek. Werd meteen gefilmd en zag mezelf op een groot scherm terug. Bloemen en een medaille en veel felicitaties. Even wat drinken en kletsen, daarna de bloemen ed weggebracht om even zonder spullen uit te kunnen lopen. dat had ik nodig want de billen zijn erg stijf, 2,5 km lekker rustig gelopen. Alle spullen opgehaald en naar de auto wandelen. Kwam 2 mannen tegen, ze wisten de weg niet naar de start (Daar lagen hun spullen nog) Nam ze op sleep touw, praatje over de wedstrijd. ze schrokken toen ik mijn tijd noemde. Wie ik was en wat ik op andere afstanden loop. Opeens zei de een of ik een pen had, hij wilde wel een handtekening op zijn rechter bil van mij 🙂 Ik blij dat ik geen pen had, wel een leuke reactie. De auto gevonden, wat telefoontjes gepleegd en daarna naar huis. 18.30 uur stapte ik binnen. Koos was ook net thuis, allebei honger en snel een gezonde voedzame maaltijd gekookt. Oh, wat is eten dan lekker, het was 11 uur toen mijn laatste broodje naar binnen ging. Goede dag geweest, de positieve impuls heb ik wel gehad vandaag. Lopen is zo mooi en zo ontspannend. Vandaag geen foto’s, Koos was niet in Breda, je moet het met de tekst doen 🙂