Gecompliceerde eenvoud :-)

De gecompliceerde eenvoud  van mens en brug

Day -6;   Zware wedstrijd in den Hoorn, had richting het NK een easy wedstrijd moeten worden. Na vandaag zal ik echt gas terug gaan nemen
Day -5;   Mooie zonnige zondag met veel wind. Heerlijke tocht op de racefiets, super benen.
Day -4;   Fartlektraining met de OphorstRunners, alles rustig meegedaan. De trap van 75 treden blijft een uitdaging, deze ging ik met de atleten 3 maal op, even afzien, het mocht.
Day -3;   Storm, met de A-Groep in Rotterdam, het was een gevecht met de wind. Als Hekken sluiter volgde ik de groep, kon alles goed overzien. Hele zware benen en zelfs rustig meedoen voelde zwaar.
Day -2;   Halverwege de dag begon ik mijn kuiten te voelen, beide benen dezelfde stijfheid. wat heb ik gedaan voor geks om nu spierpijn te krijgen?
Day -1;   Na een nacht met steeds pijnlijkere kuiten volgde een dag vol stijfheid. Ik baalde, waarom juist nu, ik die (bijna) nooit kuit spierpijn heb.
Day 0;   De spierpijn lijkt iets minder. Een dag vol vragen, kan ik zo een NK 5000m lopen vanavond?
Na het inlopen, de kuiten werden niet soepel, afgemeld. Dit voelt niet als verstandig, starten tijdens het NK Masters.
Na een hersteltraining door het groene hart, kroop in een andere rol, 10000M mannen coachen.
Day +1;   Wakker met….. gevoelige kuiten. Het wordt minder stijf, besloot me nu al af te melden, geen getwijfel maar knopen hakken.
De dag anders indelen en ging lekker op de racefiets naar het NK als coach.

Zo zie je, je kan hier heel gecompliceerd over doen, zoals het vlechtwerk van de brug. De eenvoud zit hem in loslaten en nieuwe plannen trekken, de lijnen van de brug zijn in hun eenvoud tot een mooi geheel gemaakt, voor mij als het leven.

NK cross in verweggiestan.

Het NK cross, voor mij aan het einde van de wereld, zuid-Limburg. Was bijna van plan het te laten schieten, wist dat ik spijt zou krijgen, toch ingeschreven voor het NK cross in Kerkrade. Aan mijn dochter gevraagd of ik een nachtje mocht logeren, ze woont halverwege de autorit. Op zaterdagmorgen op het gemak naar Kerkrade. Slechts 1 uurtje rijden, dat is lekker. De auto in de blubber geparkeerd, wel zo dat hij er straks nog uit kon komen. Kom je aan bij Abdij, daar is de cross naar vernoemd, wat een prachtig gebouw en je kan je niet voorstellen dat hier een cross gehouden gaat worden. Alsof je in de middeleeuwen bent, over de prachtige binnenplaats naar de receptie loopt. Nummer opgehaald, via allerlei geheimen poortjes en gangetjes naar de kleedkamer. Omkleden en een beetje opschieten om in te lopen. Het parcours op en het zag er mooi uit, de hoeveelheid water van de afgelopen weken hadden niet het hele parcours laten verdrinken. Race kleding aan, beetje vet smeren om de spieren te beschermen en op naar de start. Kleding uit, opstellen en gaan bibberen, was wel een beetje koud. Precies 14.00 uur gingen we ervandoor. Twee aanloopronde over de sintelbaan, die nu niet meer was dan een blubberbaan. Geen spikes en moest in de bochten voorzichtig doen om niet weg te glijden. Daarna waagde ik me aan de eerste grote ronde. Een lange steile afdaling, was goed uitkijken voor de grotere stenen, het enkeltje kon zo dubbel slaan. Hier ging ik de atletes inhalen. Mijn start is altijd behoudend, daarna ga ik los.Het pad liep langs een meertje, beetje dalen en dit voelde heel goed. Dan ineens is hij daar, de beklimming. steeds als je dacht dat je er was, ging je een bochtje om met weer een heuvel voor je. Ging best fel omhoog, ging goed, op het vlakke stuk kon ik weer in een normalere ademhaling komen. De grasbaan, een linten pad ging slingerend terug naar de “Blubberbaan”.  Ik was al aardig naar voren geschoven in het totale veld. Zij aan zij ging ik met  Ingrid de tweede ronde in. De afdaling ging lekker, even inhouden in het begin en dan knallen. Tijdens de beklimming voelde ik dat ik sterker was dan Ingrid en sloeg een gaatje. Op de grasbaan zag ik dat er geen V55 bedreiging voor me was en Ingrid  verder achter raakte. De derde ronde en streed lekker met mezelf. Goed afdalen, herstellen langs het meer en dan de laatste beklimming, je voelt je benen maar geeft niet toe, knallen naar boven, wel met een kleine pas en de ontspanning erin gehouden. Het zandpad naar het gras, de laatste keer slingeren over het gras en alle molshopen nog een keer platgetrapt, arme mollen:-). Beetje blubber op de baan en dan linksaf voor de finish. Top, 31.20 over 7,4 km cross en vet 1e V55+ en 5e in het totale veld. Super goed gevoel en genoten van dit mooie uitdagende parcours. Felicitaties en feliciteren, altijd heel gezellig met alles Masters. Blubber kleding uit en schone aan. Uitlopen met vijf meiden. Ik drukte mn horloge in en zei: “30 minuten uitlopen, gaat jullie dat lukken”?.  ze schrokken een beetje maar deden gezellig mee, we pakten nog een heuvel, zo hoog en zo zwaar. Als je dan toch in Limburg ben moet je ervan profiteren. Douchen en schoon naar de prijsuitreiking. Heel goed georganiseerd. Alle Master vrouwen opgeroepen, het Wilhelmus werd gespeeld en daarna elke categorie het podium op. De nummer een kreeg een overwinning shirt aan, heel leuk. Foto’s maken, felicitaties, zoenen en dan is het over. Naar de auto, zat net en werd gebeld door de WOS voor een interview. Leuk en kon hem warm in de auto zittend doen. Na het interview gaan rijden, de lange weg naar huis. We waren slim en in Goirle even een hapje wezen eten, de buik begon ook lelijk te knorren. Na het eten nog een uurtje rijden. Wat is nu een uurtje en waren zo thuis. Top dag, of weekendje kan je beter zeggen.  En, met een beetje organisatie is Kerkraden niet eens zo ver weg 🙂

2014 in Vogelvlucht

19jan 2014;   21.1 km in Maassluis. 1.26.00 had een Nederlands record V55+ geweest. Helaas geen gecertificeerd parcours.

09feb 2014; 10 km Schoorl. Nederlands kampioen en evenaring Nederlands record V55+  39.27

16feb 2014; Verjaardags kado, 21,1 km Barcelona.  Zere voet was bale, 1.31.15

02mar 2104;  20 km van Alphen. Nederlands record V55+ 1.24.43

09mar 2014;  21.1 km den Haag;  Nederlands kampioen V55+ en Nederlands record 21.1 km 1.27.00 en op de  20 km 1.22.32

06apr 2014;  10 km Dordrecht. Nederlands record V55+ 39.06

29may 2014;  10 km Delft. Nederlands record V55+  38.47

14jun 2014; NK 1500 meter baan Utrecht. Nederlands kampioen V55+  5.23.79

15jun 2014; NK 5000 meter baan Utrecht. Nederlands kampioen V55+  en Nederlands record 18.54.70

15jun 2015; Uitgeroepen tot Master van Nederland van 2013.

18jul 2014;  Beachrun Kijkduin. Mega zwaar en bloedheet maar wel eerste 🙂

15Aug 2014;  Vacantie, kamer, alle muren verven en de trap verven. Zoon Jim komt uit Thailand, een jaar niet gezien. Mijn mannen.

14sep 2014; 15 km Vlaardingen. Ondanks de harde wind toch een Nederlands record V55+ , 1.00.04

05oct 2014;  Trainingsweekend OphorstRunners op de Veluwe.

26oct 2014;  Nederlands record  V55+ 21.1 km Dordrecht. 1.26.18

09nov 2014;  Amstel Curacao race. Wat een belevenis en 6e vrouw  85 km wind, bergen en 37 °C     2.55.00

31dec 2014;  Silvestercross in Soest, wat voelde ik me sterk en mooie afsluiting van 2014. 1e V55+   6,2 km in 26.39.

Mooi jaar geweest met vier gouden medailles en 9 Nederlandse records.

Silvestercross 2014, mag er weer bij zijn

Tegen iedereen zeg ik het, de mooiste cross van Nederland en de afsluiting voor 2014. Had wat pech deze week met dubbel klappen van mijn enkel in de sneeuw, gaat het wel lukken om mee te lopen de 31e. Training gegeven op dinsdag en het voelde best oke. Woensdag om 11.20 uur in de auto naar Soest, voelt als ons oud  jaars uitje. In Soest aangekomen voel je de ontspannen en vriendelijke sfeer die deze cross heeft. Start nummers ophalen en op een singlet spelden. Ik had het nog niet echt warm, mij kennende weet ik dat dit echt voldoende is tijdens de wedstrijd. In de tent mijn tas neergezet, Koos dag gezegd, die gaat heerlijk op pad om mooie foto’s te schieten. Ik inlopen, rondje  parcours, deze lag er goed bij. Boomwortels wit gemaakt, zand op de meest vervelende stukken, top. Met  15 minuten voor de start moest ik nog wisselen van outfit en schoenen. Beetje krap en zeker als je nog lekker staat te kletsen met Fa. Korte broek, singlet, laagje vet en handschoenen, wedstrijd schoentjes en hup naar de start. Twee minuten later mochten we los. De start is altijd vreselijk voor mij, iedereen stuift als een bezetene weg en ik heb het idee dat het zand mij vasthoud :-). Eenmaal in het bos kom ik los en ga helemaal uit mijn dak.

De kleine heuveltjes, scherpe bochten zijn mijn ding. Vele atleten haal ik in en dat geeft een goed gevoel. Na 2 km komt het zand weer. Dit  is zwaar maar lekker zwaar in tegenstelling tot een start in het zand. Werd ingehaald maar in het bos haalde ik iedereen weer terug.

Nathalie kwam mij halverwege voorbij, zo die liep sterk en probeerde bij haar te blijven. Stapte daar twee maal achter elkaar op een, voor mij , onzichtbare boomwortel. Klapte eerst de enkel rechts en toen met links flink dubbel. De EHBO stond daar en wilde me opvangen, ik ging door :-). De zandheuvel was gelukkig raakte ik dit keer niet veel achterop en eenmaal in het bos, de laatste ronde,  kon ik Nathalie weer inhalen.  De room was er bij haar geloof ik af en ik, lange afstandsloopster, kan het tempo goed vasthouden, natuurlijk  vond ik het ook best zwaar maar tempo bleef gewoon goed. Laatste bocht naar het zand en de finish. Frans was heel enthousiast toen ik als 3e V master op de finish afkwam stieren, eerste V55+ en meer dan tevreden. perfecte race vol kracht en uithoudingsvermogen. Snel wat kleding aan en dan de prijsuitreiking op het podium. Prachtige bos tulpen kreeg ik.

Even kwam er een man van de radio voor een verslag, altijd leuk en heb hem te woord gestaan Na de prijsuitreiking even goed uitge lopen want de verzwikte enkel was nu best stijf. De 3 km uitlopen vielen niet tegen en deden me goed. Koos opgezocht en heel tevreden over mijn optreden in 2014 liepen we naar de auto. Soest  je bent het voor ons op oudjaarsdag. 

Kerstcross in de grootste zandbak van Nederland

Tweede kerstdag is altijd een dag vol afwisseling. Je springt je bedje uit en eet een ontbijtje. Er is nog wat tijd over voor een huishoudelijk klusje. Dan is het tijd om op de fiets te stappen en naar den Haag te fietsen, Haag atletiek wel te verstaan. Inschrijven voor de traditionele kerstcross.  Het is voor mij altijd een goede training, soort fartlek. Inlopen via alle  onverharde paden naar het grasveld waar de start is. Koos had mijn nieuwe horloge mee genomen, was hem vergeten, zit nog niet in mijn systeem 🙂 Een heerlijke start is hier altijd, ongedwongen en veel plezier onder de atleten. Even goed opletten want het gras heeft heel vele kuilen en hobbels. Het ging goed en al snel was het zand onder mijn voeten. Stukje dalen en had het lef om mij naar beneden te laten vallen. Daarna mag je gaan klimmen en proberen de voeten in een stap van je voorganger te zetten.

Dat lukte soms. Toch voelde ik me sterk en bewoog me makkelijk voort door het losse zand. Stukje asfalt is dan gewoon vreemd maar maakte even veel snelheid hier.

 Er zat een vrouw achter me, hoorde ik door de aanmoedigingen. Wist echt niet wie dat was, en deed er alles aan om haar voor te blijven. De eerste ronde ging in exact 11 minuten.

De tweede ronde wilde ik toch wel een gaatje met de dame slaan en versnelde iets. Hoorde haar in het zachte zand steunen en mopperen, goed zo dacht ik, dit gaat ze niet nog een ronde trekken.

Deze ronde ging in 10.43 en er was een gaatje. Ronde 3 ging  in, meer en meer voetstappen in het zand maken het zwaarder. Jeetje waarom voelde die  benen van mij zo sterk aan? komt dat door de 10 dagen rust die ik gehad hebt?  Zou heel goed kunnen. Genoot ervan en gebruikte deze kracht goed.

De dame hoorde ik niet meer en ging nu de strijd aan met de mannen.

De laatste 100 meter nog een sprint aangegaan met de man die steeds bij me gelopen had, verloor nipt van hem. 32.58 was de eindtijd, dat is 2 hele minuten sneller dan in 2013, good feeling.

Even napraten met oa de vrouw die steeds op mijn hielen zat. Nog was tips gegeven.

Daarna uitgelopen over 3,5 km om zo morgen soepele benen te hebben. Na afloop een bakkie in de kantine. was erg leuk om met oude trainingsmaatjes een beetje bij te kletsten. Na de koffie op de fiets naar huis. Klaar voor de bereiding van het tweede kerstdiner, de kinderen komen vandaag eten en die wil je ook verwennen. Veel extra energie opgedaan in het zand van den Haag.

Regen voor zondag, dan lopen we zaterdag een halve marathon

Je maakt een lijstje met wedstrijden die passen in je schema en; other things to do. Lisse leek me wel een mooie wedstrijd. Een 15 km past goed in de opbouw na de Curacao vacantie. Zie je de weersvoorspellingen, zon op zaterdag en regen op zondag. Getver, helemaal geen trek in regen en wind tijdens een wedstrijd. In Vlaardingen is op zaterdag een halve marathon, zullen we die dan doen, lekker in het zonnetje. Met mezelf afgesproken dat dat mag maar dan als tempoduur training. We waren het eens samen en lekker vroeg naar Vlaardingen. Met inlopen was het best koud en besloot om in halve tight en t-shirt te gaan. Dit is ook beter voor een tempoduur gevoel tijdens de wedstrijd 🙂 Meer mensen hadden het idee om in Vlaardingen te gaan lopen, mega druk bij de inschrijving en er werd  besloten  de start 15 minuten uit te stellen. Lopen we gewoon wat langer in. De start was lekker druk maar ik was goed weg zonder duwen en trekken. 2 Rondes op de baan om daarna via het fietspad de Broekpolder in te gaan. Het is mooi lopen daar. Als je dan ook nog eens vol in de zon loopt en geen wind voelt is het alleen maar genieten. Ging iets te snel weg en na de eerste km het tempo naar 4.10 gebracht. Een Barcelona kennis liep naast me en gebruikte mij (hoorde ik later)  als haas. Kreeg een atleet van mij in de gaten en zag dat het tempo voor zijn PR ging zakken. Gaf een beetje gas en ging iets voor hem lopen. Probeerde hem mentaal een impuls te geven. Rond 8 km  ging hij naar de finish en ik vrolijk verder. Nu een deel over het steentjes onverharde pad. Liep niet echt lekker daar en het tempo zakte iets. Het pad werd na 2 km weer asfalt en via het Bommeer ging het naar Maasland. Rond 17 km een keerpunt, leuk daar zag ik 2 atleten van mij staan aanmoedigen. Ik had er ook al een gezien op het mountainbike parcours, moedigde aan vanaf de fiets. Keerpunt en vocht. Nam thee in de hoop dat dat een beetje warm was, gelukt alleen een kruidenthee, niet mijn smaak. Er liep thee over mn handen, de wind hier  tegen en voelde de kou op de handen. Proberen droog te wrijven aan mijn broek, lukte. Via een “berg” ging de route de Broekpolder weer in. Raapte daar een man op en hij bleef strak naast me lopen, weer haas???  daar kwam de baan in zicht, moest de man naast me wat wegdrukken want we gaan wel snijden via het gras, ik gaf hem een zetje 🙂  Op de baan nog beetje aanzetten en dan de finish. Werd met applaus ontvangen, eerste vrouw en 1.28.41. Mooie tempoduur eindtijd en was heel tevreden. Kreeg een mooie bos bloemen en felicitaties. Even kletsen maar kreeg kou. Droge kleding aan en met Danny uitlopen. oei, dat voelde toch wel beetje stijf (ga je daar niet voor uitlopen 🙂 ) Soepel kwamen we na 2,5 km weer bij de sporthal. Een lekkere warme douche en daarna een bak koffie en een tosti, die kon de ergste honger stillen. Mooie lekkere en zonnige race geweest, blij met mijn wedstrijd change.  Toch in Vlaardingen en even de bestelde kleding voor de OphorstRunners bij Michel ophalen. Daarna door om mijn door de KLM kapot gemaakt fiets weer op te halen. Zo, die was  mooi gemaakt, het carbon was weer in dezelfde staat dan voor de gooi met de bagage. Blij keerde ik huiswaarts, veel voldoening van deze dag. 

De Warandeloop 2014, geen NK is jammer

22nov2014, de Warandeloop staat in de agenda, heel jammer, geen NK cross in 2014 . Afgelopen week  was ik een beetje blij dat het geen NK was. Terugkeren uit Curacao, 8,5 uur vliegen, gelukkig nooit  last van een Jetlag, regen in Nederland, daarna kwamen de koude maar mooie dagen en de hardlooptrainingen weer opgepakt. Wauw, die bovenbenen wilde niet lopen maar fietsen. Was erg streng voor ze en vier dagen kregen ze de tijd om in de juiste spierspanning te komen. Donderdag liep ik een blaartje aan de zijkant van mijn voet op en een zere heup. Bleef goede moed houden want als je dat gaat verliezen wordt het zeker niets. Vanmorgen bij het ontwaken voelde ik me goed en de benen ook, lieten ze me weten. Moest in een record tempo “the things to do” doen en ging te laat weg. Kleine misrekening van reistijd, geen 1 uur maar 1 uur en 13 minuten naar Tilburg. Was het niet dat bij Westerlee (er komt daar een prachtige Turbo rotonde) een niet door mij ingeschat oponthoud was. 14.25 uur in Tilburg. Snel nummer ophalen en omkleden, niet kletsen maar inlopen. Zonder stress 3 heerlijke kilometers ingelopen. Beetje hartkloppingen bij de startstreep. Gezellig liepen de mannen vanaf 55 jaar met ons mee (of wij met de mannen?). Start is altijd snel, ik ingehouden, geen zin om op 500 meter al buiten adem te zijn. Ben meer van het rustige opbouwen. Groepje van vier vrouwen die om beurten op kop liepen. De eerste heuvels en putten kwamen, ik verloor terrein maar na de drie vreselijk boomstammen (ik kan alleen maar met mn voet erop gaan staan en zo eroverheen, springen is eng, ga ik straks vallen) kon ik weer aanzetten. Op het lange rechte pad haalde ik alle vrouwen weer in. Ronde 1 was voorbij en nog 2 te gaan. Ik voelde me heel sterk en de tweede ronde kreeg ik het idee van de vrouwen  weg te lopen. Bij de heuvels kwamen ze me weer voorbij, een vrouw minder dit keer. Nu weer goed aanzetten en ik liep weer op kop. De derde ronde is tevens de laatste, het ging nog steeds heel goed. De laatste keer heuvels en boomstammen, nu haalde de twee vrouwen me niet meer  in. Nog meer gas geven op het rechte eind. 500 meter voor de finish liggen nog 5 gemene heuveltje. Ik pakte ze snel, wilde dat niemand me nog in zou halen. De laatste 100 meter naar de finish, Marlien kwam me met 1 seconden verschil nog net voorbij. Werd netjes vierde vrouw overall en 1e V50+. De tijd, 22,38  was ook nog een 32 seconden sneller dan verleden jaar. Super goed gevoel. Droge kleding aan en nu goed uitlopen. Ik verdwaalde in de bossen en liep een half uur uit tot ik de speaker weer hoorde. Net op tijd voor de prijsuitreiking. In het zonnetje gezet met oa een mooie bos bloemen. Nog even wat mensen gesproken en toen weer terug naar het Westland. Je ziet dat racefietsen best oke  is voor een atleet, ik heb er erg goed op gelopen 🙂

De Amstel Curacao race 2014

Op 1november naar Curacao afgereisd. Een vacantie om de Amstel Curacao race heen gepland. Ik vind het leuk om tijdens de vacantie een wedstrijd te doen, waarom geen wielerwedstrijd. De Racefiets in een doos gepakt, kan hij meevliegen en ik op m’n eigen racefiets fietsen. Mooi huis gehuurd Coral Estate, nabij st Willebrord. Elke ochtend een stuk racefietsen met flinke beklimmingen tot 60 meter en stijl……. Op dinsdag een deel van de race gefietst, ik reed zalig, zoon Lex had er meer moeite mee.
Lekker hoor in de morgen 25km racefietsen en om de dag in de avond hardlopen voor 10km. Overdag van de zon en het eiland genieten. Zaterdagmorgen om 9 uur maar Lions dive, daar is de start van de Curacao race. Fiets in elkaar, water, veel water drinken en langzaam naar de start

. In de brandende zon moesten we nog 30 minuten wachten. Eindelijk mochten we weg. Meteen een valpartij links van mij, schrikken. Lex en ik fietste het eerste deel samen. De klim van de Julianabrug ging heel soepel. De officiële start was op 9 km bij het ziekenhuis, we mochten gaan scheuren.

Voor de wind en glad asfalt, uniek voor Curacao, gingen we richting Hato. Een grote rotonde en nu naar westpunt. Klimmen ging bij Lex moeilijker dan bij mij en ik vond het beter m’n eigen race te maken, reed langzaam bij hem weg. De grote berg vloog ik over en tot Barber ging het zo door. Kom ik daar op een stuk zonder wind, als een oven zo warm. Een man haalde ik daar in en zei hem over het oventje hij zei dan maar naar beneden en zelf wind maken, de afdaling maakte het lekker. De weg naar Santa Cruz, soms vroeg ik me af nog goed te fietsen. Op dat moment scheurde er een politieagent langszij, ja dus. Op deze weg raapte ik vele fietsers op, het klimmen ging bij hen niet meer. Linksaf naar St. Willebrord. Deze 10 km waren het zwaarst. Tegen wind, zon vol in net gezicht en heel lang klimmen naar de top. Hier moest ik plassen, raar om in 37gr te moeten, de vochthuishouding is dus goed. Snel een bosje in om daarna opgelucht verder te fietsen, Dan ga je ook weer drinken, met een volle blaas doe je dat niet. Daar is het einde van de zware weg, linksaf naar, merk ik nog een zwaar stuk de power in de benen was meer dan goed. De drie kolletjes nam ik vrij gemakkelijk, daar was de weg naar Westpunt. De auto’s reden weer gewoon en goed aan de zijkant rijden om niet geraakt te worden. De hoge berg ging heel goed en ik dacht dat ik er was. Nog een beklimming dan maar. op de rotonde bij linksaf Hato mocht ik naar rechts, Willemstad. Gaaf was het hier, voelde me als een beest en zeker met agenten op rotonde, jij mag en de rest moet wachten voor jou. Als een snelheidsduivel neem je de bocht, super gevoel. Otrabanda op weg naar Punda, niet via de pondjesbrug maar over de hoge Juliana brug. Mooi gelijkmatig stijgingspercentage en soepel ging ik de brug over, weer 3 mannen achter me gelaten. In de afdaling ging ik een Antiliaan voorbij, vond hij niet leuk en hij zette aan, weg. Ik in eigen tempo verder en langzaam haalde ik hem in. Jeetje, zag ik hem denken, dat kan niet en hij gaf gas. Hoorde een harde schreeuw en daar zat hij te kermen vd pijn. Was Bale, terug naar mezelf, ik voelde me groeien met de finish zo dichtbij. Een Motoragent reed naar me toe, draaide om en bleef net voor me rijden alsof ik nummer een was.

De euforie was enorm en de benen kregen nog meer power. Voerde het tempo op naar 32km per uur en dat met noord 6 tegen en 84 hete zware km’s. Het ging, ik vloog en daar ging oom agent rechtdoor en ik even naar links zo naar de finish. Het publiek, de speaker en mijn kracht, waanzinnig.

Finishte in 2.55 op mijn Garmin. Mensen kwamen me feliciteren, wist nog steeds niet hoeveelste ik was. Mijn opzet was vandaag een heerlijke Tour, geen podium.

Het werd een zesde plek met niet eens veel verschil in tijd. Wat voelde ik me goed, het is me gelukt.

Nu wachten op zoon Lex, had er geen goed gevoel over. En ja hoor, hij kon de Julianabrug niet meer over, Bale maar wat niet gaat gaat niet, die 75 km heeft hij wel gereden. De AmstelCuracao race was een droom, deze droom is heel mooi uitgekomen op dit fantastische eiland.

Een halve marathon, dat was even geleden, op naar Dordt

Begin september de halve marathon door omstandigheden voorbij moeten laten gaan. Lekker door trainen op vooral het lange werk,  de 26e oktober stond de volgende op de agenda. Het was een bijzondere week afgelopen week, met alleen maar positieve impulsen. Op het werk mag ik met het Health programma  mee gaan werken, op gebied van training, voeding en mentaal, super gaaf. Werd vrijdag aangenomen bij de atletiekunie als lid van het Platform Master Atletiek, een droom. En…. Nieuw onderzoek in een nieuwe groep gaan doen in Leiden. En dan, vandaag de halve marathon wedstrijd. In mijn hoofd was het een zooitje, zoveel nieuwe dingen, de hersenen moeten het nog verwerken. Goed om dan hard te gaan lopen, soort van leeglopen. Op naar Dordt, met Koos naast me stuurde ik de auto mooi de parkeergarage in, nabij het centrum van Dordrecht. 500 meter wandelen, startnummer ophalen en omkleden. Singlet aan, nou die ging na het inlopen alweer uit, 15°C en ik had het warm. Topje en korte broek, ik was weer de enige met deze keuze, te warmbloedig :-). De start ging heel goed, een lange rechte weg uit, zonder vervelende bochtjes.

Liep al snel in een groepje met Marieke, wist dat ze rond de 4.05 wilde lopen, best een mooie keuze voor vandaag. Met twee mannen op kop waarvan de ene steeds zijn voeten op een vreemde manier naar buiten sloeg, ik veroorzaakte daardoor bijna 3 valpartijen, is niet leuk. Best een straffe wind tegen. De eerste 9 km. 4 minuten per km was een heel goed tempo. Dordrecht ligt ingebouwd tussen de dijken, ik weet niet hoe vaak we een dijk op en af moesten, hou het op 15 beklimmingen en afdalingen. Gelukkig kan ik goed klimmen en dalen, sloeg daar gaatjes.

Op 12 km ging het tempo zakken, dat wilde ik niet. Keek het even aan en ging er daarna vandoor. Raapte een atleet voor me op,  moest lossen en kwam weer bij.  Het werd een leuk spelletje voor mij. Marieke dacht ik kwijt te zijn maar “de man op de fiets” haalde haar terug. Het viel mij wel tegen dat ik de km’s niet meer terug naar de 4 minuten kreeg, hoe ik mn best ook deed. Een beetje gek werd ik wel van de goed bedoelde adviezen van Mariekes begeleider. :  Kleine stapjes, naar boven kijken, laat je vallen naar benden, nu afzien dan haal je je PR nog enz.  Sommige atleten helpt het, mij niet. Ik ga me eraan ergeren en loop liever met eigen  lijf en hoofd de wedstrijd. De laatste km was daar en ik had  energie voldoende. Probeerde het tempo op te voeren, snee stukken weg af en wilde de koppositie behouden.

Op kop met de adem van Marieke in mn nek stoof ik af op de laatste 500 meter richting de finish, maar ik had niet zomaar gewonnen.

Met nog 100 meter te gaan, ik keek opzij en voelde dat ik het niet ging redden, mijn eindsprint was 1 seconden te langzaam.

Als 6e vrouw kwam ik over de finish, 2e V55+, achter Silke die een wereld record liep. Ik was iets minder goed maar liep wel een Nederlands record, super blij mee. 42 hele seconden sneller dan tijdens de CPC, wat toen al een Ned Record was. 1.26.18, mooie tijd toch?  Feliciteren en water drinken om daarna naar de kleedkamer te gaan. Droog shirt aan en wilde uit gaan lopen. Hoorde dat de prijsuitreiking ging beginnen. Tas gepakt en naar Koos. het duurde maar en ik ging in de straat ernaast alvast uitlopen. Na 12 minuten was ik aan de beurt.

Overall, V55+ en Nederlands record, alles werd gevierd met mooie bloemen, medaille etc  Het was het wachten meer dan waard. Om 17.00 uur naar de parkeer garage om daarna aan de terugreis te beginnen. Met een half uur waren we thuis en dan “aanvallen”, moest alleen het eten nog even koken 🙂 maar een biefstuk is snel gemaakt en lekker mhhhhhhhh

wedstrijd vacantie voorbij, op naar de Lier.

Dat is een tijd geleden, een wedstrijd.  Even lekker een pauze genomen, wel trainen, minder omvang, het lijf rust geven. Atleten gingen en kwamen weer terug van vacantie, toch had ik steeds een lekker groepje trainingslustige om me heen. Gek mens als ik ben, minder lopen maar meer fietsen. Mooi weer en nam de racefiets naar Leiden, op zaterdag nog een grote ronde. Ineens voelde ik mijn benen protesteren, je doet teveel. De benen kregen gelijk van mij en het fietsen een beetje minderen. De week voor de Lier gaf mij geen goed gevoel, stijve benen, benauwd door het stof van het schuren (klusvacantie). Zaterdagmorgen wordt je wakker en weet het, de eerste wedstrijd is daar. Moest het ritme weer zoeken, op tijd eten en zeker op de afgesproken tijd bij Lyra zijn. Het ging allemaal goed en met vele OphorstRunners konden we rond 13.20 uur gaan inlopen op het voetbalveld. Mijn wedstrijdschoenen hebben gaten in de zool, het veld was kleddernat door de hevige regenval. Je raadt het al, binnen 1 minuut liep ik te soppen in mijn schoenen. Weet dat ik ongevoelig ben voor blaren en liep rustig verder. Goede warming-up en klaar voor de start. Het startvak was weer een ramp, te smal, te druk en overal voeten. Dit kost mij veel energie en dan ben ik nog niet eens aan het hardlopen. Knal, gelukkig ik mocht wegen bleef wonderwel staan, geen duw en trek werk, blij. Veel mensen langs de kant, het zonnetje deed iedereen goed, even het huis uit. Na een km kregen we lekker windje tegen, hou ik van. Langs het kanaal liep ik op kop, was wel blij dat een man overnam, om de beurt even knokken met de wind. Gaan ze allemaal links van de weg lopen, schuilen mannen hoe moet dat dan, naast het asfalt???  

De benen voelde goed maar de zuurstof opname liet het afweten, goudvis vandaag?  Bocht om, wind weg, zon ik het gezicht,

 

Ineens hoog zomer voor 2 minuten. Daar de wind weer tegen, keerpunt, altijd leuk en dan tussen de kassen naar de start, 5 km in 19.20. Oke, dat viel me mee want ik voelde me best een slak vandaag. Ronde twee, gelukkig had ik Richard voor me en kon lekker achter hem schuilen, ik had vandaag de kracht niet voor kopwerk, sorry. Hij ging netjes een stap naar rechts toen ik het vroeg, toppie.

Rond de 7,5 km kreeg ik last van mijn darmen en werd nog misselijk ook, ja hoor dat kan er ook nog bij. Focussen op andere dingen, bv het prachtige huis wat ze aan het bouwen waren langs de Kyckerweg.

Zo komt de finish in het zicht.

Had nog kracht over voor een sprintje en 38.58 werd de eindtijd. Dat viel mee 🙂 Tweede vrouw overall en eerste boven de 45 jaar. De sprint zette ik door naar de Dixie achter de finish, nu mocht het. Wat is een mens streng voor zichzelf he :-). De meeste OphorstRunners waren tevreden en met een lekker groepje uit gaan lopen, nu wind mee langs het kanaal. De prijsuitreiking begon toen ik gewassen en uitgekletst boven kwam, goede timing. Een mooie doos groenten en fruit van de Rainbow (werkt zoon Lex daar niet 🙂 )

Even later naar huis, op de fiets, zonder bagagedrager, met een grote zware doos????? Alles in een grote plasticzak gedaan en zo kon ik zonder problemen mijn huis bereiken.  Blij dat de eerste wedstrijd geweest is. Nu wedstrijdritme opbouwen en dan zal het vanzelf weer gaan zoals ik het het liefst heb.