Golden Ten met heel veel atleten en nog meer geweldig publiek

09May 24; Delft

Vandaag 44 jaar getrouwd, Hemelvaartsdag en de Golden Ten, klinkt als een feestdag. Het is lekker weer en ik heb er zin in. In de ochtend mezelf nuttig gemaakt in de tuin, daar ben je namelijk nooit klaar (gelukkig maar, is zo leuk om in de tuin. bezig te zijn). Rond 12.45 uur op de fiets naar Delft. Daar aangekomen was het gezellig en druk op de grote markt. De 5 km lopers liepen richting de finish. Ondertussen mijn nummer opgehaald in het gemeentehuis. Nog even aanmoedigen om daarna vaart te maken naar de kleedgelegenheid. 

Omkleden en inlopen met OphorstRunners en A-Groep atleten. We waren met 8 atleten, er wilde er meer maar de nummers waren te snel uit verkocht. Na het inlopen nog versnellingen doen en dan richting de start. Zat in startvak A maar ook in dat vak wil je wel voorin staan. Het startschot. fuik van de hekken gemaakt en een voor een mochten we we erdoor. Gevolg was dat ik 30 seconden na het startschot over de tijdmat kwam. Grote voordeel is dat je meteen vrij kan lopen. Het angstige om te struikelen over al die voeten, was weg. Over de markt waar zoveel mensen stonden en iedereen aanmoedigde. Dat voelde zo waanzinnig aan. Nu jezelf in toom houden om niet veel te snel te starten. De straat die volgde was ook vol publiek en linksaf nog steeds mensen. De stad was gewoon bomvol enthousiast publiek.

Net onder de tunnel van de A13 door.

Na de A13 kwam je in het Delftse hout. iets minder mensen, des te meer vogeltjes. Het jonge groen van de bomen was een genot. Het lopen ging goed en ontspannen. Ik had me. voorgenomen niet op mijn horloge te kijken. Ik wilde puur op gevoel lopen om zo, eenmaal terug over de markt, niet kapot te zijn maar met volle teugen van het publiek kan genieten.

Het lukte goed, ik liep lekker, erg lekker. Na 7 km werd het wel wat warm en zeker het pad van de Hannos tot onder de A13 tunnel ,was heel warm. Op 8 km was de waterpost maar ook deze sloeg ik over. Met 500cc H2O 5 minuten v or de start weet ik dat ik voldoende vocht heb. kan ik me ook n iet verslikken.

De stad kwam er weer aan, het publiek nam in aantallen toe. In de eerste lange straat werd je naam gedragen als een Echo. Nu richting de markt, de benen voelde iets zwaarder aan maar op de markt vergat je alles en voelde je geen vermoeidheid. Bocht om en dan weet je, aan het einde rechtsaf en dan de finish.

Ik zag 44 op de klok en voelde dat dat niet klopte. Bruto wel maar netto kreeg in 43,44 achter mijn naam, helemaal tevreden. Als eerste V65 – V60 – V55 ov er de finish streep. De atleten opgezocht na de finish, allemaal tevreden gezichten. De A-Groep atleten hadden al uitlopen, niet allemaal even blij, de warmte was soms net te.

Met de OphorstRunners nog een stukje uit gaan lopen, gezellig en goed voor de benen. Daarna omkleden, Koos zoeken die mij al aan het zoeken was. Gelukkig had ik een telefoon bij me, best handig. Om 17.30 uur had ik een tafel gereserveerd bij II Tartufo. Een echt Italiaans restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Als afsluiting een Italiaans ijs bij de buren gehaald, de beste ijscoman van Delft. Het werd een echte feestdag.

Groene Oaseloop Maasland, traditie op koningsdag

27Apr24; Maasland

De 10km in Maasland. Te leuk om een wedstrijd te lopen en daarna de gezelligheid van het Maaslandse feest mee te pakken. Het inlopen voelde best oke, de warmte was wel een dingetje. Donderdag liep ik nog in de hagel te trainen met ijskoude handen. Nu te zweten in korte broek en singlet. Toch is het genieten om de zon op je lichaam te voelen. De start in het mooie historische centrum, Lee Towers zingen, aftellen en daar gingen we. Over de singel naar de buitenrand van het dorp. Het trekpad over, heerlijk. Jammer of lekker dat het op en af was over het smalle schelpenpaadje, er staan hier nl best wat huizen ” in de weg”. Dit soort paden maakt de wedstrijd bijzonder. De asfalt dijk op richting Schipluiden. Na 2 km rechtsaf de Duivenpolder in. Een lastig stukje van 1 km heen en 1 km weer terug. Als deze lus geweest is, de atleten die achter je lopen hebt kunnen bekijken (oa hoe ver zit de 2e vrouw achter mij ) genieten van de groene, polder, zingende vogeltjes, huppelende lammetjes, puur natuur parcours.

De man voor me zat er anders in dan ik. Hij keek vaak op zijn horloge, iets wat ik vandaag naast me liet liggen.

Ik had het bij de start al erg warm en twijfelde. Singlet uit en aan een topje lopen? Wilde het nieuwe OphorstRunners shirt ook laten schitteren, de reden dat de singlet een beetje opgerold is.

Op de dijk, na veel gravelpaden wat het nu asfalt. Liep goed hoor maar toch blijf ik zachte ondergrond het meest fijne vinden om overheen te lopen

Zo op de rug gezien, mooi groepje waar ik tot 4 km in liep. Daarna met George verder. Heerlijk als je met iemand loopt die gelijk is aan jouw tempo.

Het liep soepel en lekker. Ontspannen en niet op je klok kijken. Dit heel lopen op de gevoel. pakte bijzonder goed uit.

Op 8,5 km werd het wel wat zwaarder. De best harde wind kwam van scheef opzij, de zon scheen vol in het gezicht en de zweetdruppels parelde naar beneden. Ik had het idee mijn warmte niet goed genoeg kwijt te kunnen raken. In het Maaslandse bos meer schaduw, blij mee.

Door dec warmte was de laatste km flink afzien. Blij met George, we hadden veel steun aan elkaar

Na de finish moest ik echt even gaan zitten, beetje misselijk en denk gewoon oververhit. Zo, dit gevoel maak ik niet vaak mee. In het raamkozijn van een huisje bij finish werd ik weer mens. Beetje water drinken, misselijkheid weg en ik was er weer. De 43.16 op de finish-klok was ook wel een hele snelle. Het Westlandse record V65 weer half minuutje aangescherpt, super.

Eerste vrouw overall, 43.16. Een tijd waar ik heel verbaast maar mega blij mee was (bent)

Deel van de 10km Uitslagenlijst

De halve Westland marathon anno 2024

24Mar24; Naaldwijk

De start vanaf het Olympus sportcomplex. Heerlijke warme accommodatie nu het buiten zo nat, koud en stormachtig was. Na het inlopen met Ton en Bastiaan, in de hagel/regen had ik het voor een warming-up erg koud gekregen. Moest hard opschieten met nog 11 minuten tot de start. Net op tijd achter de startlijn, door het haasten warm gekregen en het was droog, gelukkig.

De snelbinder als openingsklimmetje om daarna aan een prachtige ronde door het Westland te beginnen. Op 2 km had ik het echter zo warm dat er 1 laagje kleding uit moest. Daar zat het startnummer op, lastig om dat nummer af en weer op te spelden. Na lang lopen rommelen besloten te stoppen, stilstaand zal het beter gaan. Na 30 seconden en drie maal in mn vinger geprikt te hebben, zat het nummer met 2 spelden vast. Legaal en zoals het hoort kon ik mijn weg vervolgen. Het werd een inhaal race, proberen de opgelopen achterstand in te halen. Dit lukte niet helemaal, mijn bovenbenen waren best moe en voelde dat ik het tempo niet te hoog op moest schroeven. Denk dat de duinen, zand, water en blubber trail van het trainingsweekend nog in de benen zat. Het was wind in de rug en dan op de Vijverberg-laan pal de wind tegen. Tussen de kassen leek het een windtunnel. Blij dat er een oud trainingsmaatje naast me, nee voor me, bleef lopen. Persoonlijk windscherm.

Aan het einde van de Lange Watering-kade stond Koos foto’s te maken, ik gooide mn singlet, die achter in mijn broek gepropt was, naar hem toe. Ik mijn ballast kwijt, handig. Tot Woudzicht liep ik met mn maatje, toen sloot een groepje van achteruit aan. Het tempo ging iets omhoog en het voelde voor mij net niet lekker. Wat doe je, net boven mijn macht lopen om met wind tegen, zo’n kleine 7 km in het groepje te lopen of eigen tempo beukend tegen de wind in te lopen.

k koos voor het laatste. Ik heb het geweten, wat een wind waaide daar langs het kanaal maar wat vond ik het lekker. De bovenbenen waren niet meer moe en ik voelde met sterker dan de wind. Er stond veel publiek langs de kant, de aanmoedigingen waren zo leuk.

De snelbinder over en dan naar de finish. Blij met de 1.37.48 die mijn finish klok aangaf. Bijna 3 minuten verloren door het startnummer verhaal en de tegenwind, steeds rond de 20 sec per kilometer in moeten leveren. Blij naar de hal die meteen warm aanvoelde. Heel veel atleten gesproken en toen ik uit wilde gaan lopen begon de prijsuitreiking. Het uitlopen moest maar even wachten.

V55+

Het ging vlotjes en binnen no time het applaus ontvangen, kist met groenten en een enveloppe. Foto’s maken en dan naar de kleedkamer. Alles achtergelaten om uit te gaan lopen. Oei, dat viel niet helemaal mee, de bovenbenen waren goed stijf. Heel rustig een rondje gemaakt, goed voor het herstel. Blij dat ik onder de douche kon springen. Daarna nog even naar de kantine, nog meer mensen gesproken, echt leuk al die bekende atleten weer te zien. Om 15.30 was ik thuis, moe maar voldaan.

De kist groenten zonder kist, Harvesthouse producten

Ambassadeurs van het zomercircuit

Een halve marathon door de Biesbosch, te mooi

09Mar24; Dordrecht.

Een hele mooie halve marathon, kleinschalig met veel kilometers door de Biesbosch, mooi natuurgebied. Vandaag was ik atleet op deze halve marathon, morgen coach bij de halve marathon, CPC. Ik was mooi op tijd in Dordrecht en alles was strak geregeld. Mijn startnummer had ik snel en ruim de tijd om 3 km in te lopen met Joris. Het zonnetje scheen vrolijk met 14-15 graden. Deze warmte niet echt gewend maar het voelde tijdens inlopen goed aan.

De start op de atletiekbaan betekend na 500 meter klimmende de dijk op. Zo de eerste kracht inspanning hebben we meteen te pakken. Tempo zoeken en me niet gek laten maken door de atleten die over me heen denderde. Op 2 km kreeg ik de wind pal tegen en het waaide best flink. Ik had gezien dat het tot 10km tegenwind zou zijn en probeerde een groepje op te zoeken. Als snel merkte ik dat groepjes lopen niet van deze tijd is, Iedereen loopt solo achter elkaar. Een brede mannenrug opgezocht, helaas kwam de wind aan alle kanten langs hem heen en bovendien zakte zijn tempo. Wat doe je dan?, juist, inhalen en eigen tempo maken. De benen voelde heel goed en tempo lag rond de 4.30 min/km, iets wat ik voor ogen had. De Biesbosch liepen we in, steeds met atleten om me heen, wisselde nog steeds sterk maar ik bleef heel stabiel rond de 4.30 lopen. Het meer, mooie fietspad en heel veel knotwilgen. Ik hoorde vogeltjes zingen en verder geen verkeer, alleen de stilte van de natuur en het neerkomen van schoenen van de atleten.

Er liep al een aantal km’s een man en vrouw bij me. Wat me opviel waren de gelletjes die ze naar binnen werkte. Rond de 10km ging de derde gel open. “Jeetje, zei ik, wat eten jullie veel”. Zo kregen we tijdens het lopen een leuk gesprek. Hij was tijdens de Zeeuwse kust marathon op 30km helemaal kapot gegaan. Daarna van een vriend het advies gekregen gelletjes te nemen, dan kom je er wel doorheen. Ik luister en lach in mn binnenste. Jee, zei ik, ik loop een marathon op water. Dat konden ze zich niet indenken. Ja, zei ik, trainen voor een marathon is wel een dingetje, de vetzuurverbranding heel goed trainen, dan heb je geen eten nodig onderweg. Ik merk bij heel veel atleten dat gelletjes en dat soort dingen bijna belangrijker is dan een goede marathonopbouw,. “Als ik dat eet, dan kom ik er wel”. Moet je tegen mij zeggen :-). Na 12 km vervaagde hun voetstappen en ik wist dat de gelletjes ze vandaag niet geholpen had, ze waren leeg omdat er te weinig km’s gemaakt waren. Heel jammer is dat, misschien wel een eye opener.

Bij mij ging het nog steeds heerlijk, voor de wind, in de zon en best zweten. Ik liep nu met 2 mannen, zelfde tempo wat heerlijk voelde. Op 18 km een klim tegen de brug op, het water moest je over om bij de finish te komen. Op het moment van klimmen voelde ik mn bovenbenen een beetje zuur worden. De V55+ voor me ging wandelen, het zuur trok uit mn benen en ik dacht haar te gaan passeren. Helaas, ze ging weer hardlopen en plaatste meteen een versnelling :-(, ging met net niet lukken. Nog een brug, de laatste en 20km. Ik zag Anouk lopen en wilde haar bijhalen, als ze het zwaar had, samen op de finish af. Gelukkig kreeg Anouk vleugels bij het zien van de finish. Achter haar aan, de dijk af denderen. Nog even de volle wind tegen bij het betreden van de atletiekbaan en dan …. de finish. 1.35.48 op de klok waar ik heel blij mee was. ( Westlands record met 10 minuten verbeterd).

Aan de finish allemaal blije mensen , dat is toch geweldig. Snel wat kleding aan en met 4-en uit gaan lopen. De vrouwen hadden eigenlijk geen zin maar ik heb ze aan kunnen sporen. Na het uitlopen een verfrissende douche genomen en daarna naar de prijsuitreiking, Anouk en ik hadden prijs. Helaas, we kregen onze bloemen maar de rest zou later naar ons toe komen. De wedstrijd en het circuit, er was iets wat niet goed gegaan met de uitslagen. Komt goed. Met die woorden naar de auto en nagenietend terug naar huis gereden.

De premiere van de Lus loop in Maassluis, daar wilde ik gewoon bij zijn.

03Mar24; Maassluis

Daar stond hij in de agenda, een nieuwe 10 km wedstrijd in deze regio. Mooi en snel parcours langs de waterweg en net achter de dijk. De wind zou bepalen of je heen of terug langs de Waterweg zou lopen. Vandaag was er geen wind en de start was achter de dijk, we bleven daar lopen richting van Hoek van Holland. Mijn doel was ontspannen lopen, de benen laten bepalen wat goed voor me was. Gisteren tijdens een herstelloop waren de benen zonder power, er zat echt 0,0 kracht in.

Bij het inlopen voelde ik dat er meer kracht in zat dan de dag ervoor, hoe zou dat bij de wedstrijd zijn? Goed dus, veel power maar toch op eigen tempo weg, laat me niet meer gek maken. Bij de klim richting het gemaal op 3 km, voelde ik dat het klimmen me makkelijk afging. De focus op de lopers voor me nam toe en het wedstrijdgevoel kwam langzaam opzetten.

Het oude fietspad op, viaduct onderdoor en weer een klim na een laatste stukje weiland daar. Twee maal linksaf en langs de waterweg terug naar de start, nu finish. Ik kreeg wat atleten in het zicht die ik wel graag in wilde halen.

De snelheid iets omhoog en snel kwam ik dichterbij, het eerste doel was gehaald, op naar de volgende. Dit was niet helemaal reeël, Linda had ik gezegd ontspannen te lopen zonder pushen, doel is de marathon volgende week. De coach kiest een atleet met een opdracht, best raar voelde dat. Maar het is een wedstrijd en een plekje opschuiven voelde voor mij wel erg lekker. Op 8 km was ik Linda voorbij, wel onder aanmoedigingen “eigen tempo, niet forceren”. Ik dacht als ze mij nu maar niet bij wilt blijven en zo zou gaan forceren. Heel verstandig bleef ze haar eigen tempo lopen terwijl ik me alweer een ander doel gesteld had.

George, die kon ik ook nog wel even pakken voor de finish. Hij op zn nieuwe schoenen vol springverten, ik op mijn dunne reactieve schoentjes het voorbij, lekkerrrrr. George dacht daar anders over en liep een paar 100 meter verder weer naast me. Met groepje van drie stevende we op de finish af. De sprint verlies ik nagenoeg altijd, vandaag dus ook. Wel heel tevreden met plaats, tijd en gevoel van de wedstrijd. 3e Vrouw overall, 43,42 als finishtijd (Westlands record 1.18 minuut aangescherpt). Blij dat ik weer eens een 43-er gelopen heb, de achteruitgang in snelheid wordt in ene weer vooruitgang 🙂 . Even nakletsen en genieten van alle goed gelopen tijden, PR-en van de OphorstRunners en A-groep.

Uitlopen met Stefan en zijn hond, die heeft nog wel wat loopscholing nodig :-). De prijsuitreiking met mooie bloemen, beker en lieve woorden.

Ja, mooie loop, die mag van mij zeker op de wedstrijdkalender.

NK 10km in Schoorl voor de “ik weet niet hoeveelste maal” over dit mooie parcours

11Feb24; Schoorl

Ja, hoeveel keer ben ik hier al naar een NK geweest. Elk jaar was er wel iets met oa de drukte. Dit jaar slimmer aangepakt. Parkeren aan de overkant van het water, Koos op de vouwfiets, Habtom en ik inlopen naar de sporthal. Daar ontmoeten we de andere atleten van de A-Groep/ Rotterdam atletiek. Mooi op tijd en zonder haasten de wedstrijd voor kunnen bereiden. Iedereen succes wensen en het startvak in. Ik stond daar en wist dat ik er meer zin in had dan in 2023. Toen was ik ziek geweest, nu niet en voelde best oke. De dag telt, hoe voelen de benen en longen vandaag, wat wilt het hoofd.

Karin is erg gebrand op goud, iets wat ik heel soms nog heb, echt willen winnen. Vaker ook niet maar gewoon ontspannen je eigen race lopen. Gek, denken de meeste mensen maar na 40 jaar wedstrijd atletiek wordt je daar milder in. 65 jarigen die pas een paar jaar lopen zijn nog gretig, maken progressie en willen medailles scoren. Is niets mis mee maar zoals iemand me gisteren vertelde; “jouw reputatie zal nooit verloren gaan”. Zo blij dat ik erbij ben en nog steeds van het hardlopen kan genieten. Daarnaast ben ik coach van een geweldige groep, hun prestaties tellen voor mij veel meer. Benieuwd wat ze vandaag gaan doen ?

Deze gedachten voor de start, dan weg en voelen hoe het gaat. Het voelde lekker en liepen langs het vele publiek, altijd gezellig in Schoorl. Na 2 km ga je de duinen in, 2 km omhoog. Ik liep in een lekker groepje maar merkte na 1 km dat het te lekker ging. Er voorbij en sneller verder. Het klimmen bleef maar na de bocht op 4 km zou het vlak worden.

Gek, ik had het idee dat ik bleef klimmen, uiteindelijk 9 km lang dat gevoel gehad. Op mijn horloge keek ik bewust niet maar toen op 5 km de tussentijd zichtbaar was, schrok ik, 22,57 ??????? ga ik dan 46 minuten lopen, dat is wel heel veel minuten meer dan ik in gedachten had. Beetje gas erbij en, vals plat blijven lopen :-).

Het keerpunt en een lusje, leuk kan je beetje naar de atleten voor en achter je kijken. Daar scoorde ik een andere 65 jarige, die mag me niet voorbij en weer gaf ik een beetje gas. Tempo ging naar 4.16 min/km en voelde goed. De finish kwam in zicht, de 65 jarige nog steeds voor en Karin ver voor me. Met zilver en 45.00 kwam ik over de finish. Heerlijk gelopen op het gevoel van vals plat na, tijd is altijd even knipperen met mn ogen omdat het niet is wat ik gewend ben :-). Accepteren en genieten van zilver.

Meteen door naar de prijsuitreiking, die keurig verzorgd was en liep als een trein. Na afloop, alle masters op het podium, het Wilhelmus, dat klinkt door de ruimte is zo mooi. De A-groep atleten op het podium (goud en brons) en in de zaal, Koos in de zaal, mooi toch.

Foto met de groep. Het uitlopen naar de auto had nog een voordeel, dit jaar wel op tijd bij de prijsuitreiking omdat ik het uitlopen uit kon stellen tot erna.

De laatste cross alweer, BVCircuit vandaag Rhenen

03Feb24; Rhenen

Vroeg op pad, Rhenen ligt niet naast de deur , de omgeving te mooi, ieder parcours van dit circuit kent vele uitdagingen. De auto kon ik bij de start parkeren, dat maak je ook nooit mee. Hardloopschoenen aan, mn nummer opspelden, deze had ik in mn tas, gebruik je nl voor alle vier de crossen. Inlopen over het parcours, wat meteen een mooi vergezicht opleverde. De zandweg omlaag en na 300m omhoog lopende. Dit wordt de start plus 300m klimmen over flink vals plat. De ronde zag er goed uit, niet teveel overstekende boomwortels, fijn. Veel bochten en twee blubber plassen. Veel vals plat omhoog en weer omlaag. Na 4 km inlopen voldoende warm en het werd tijd om naar de start te gaan. Groot veld met loopsters, gaaf.

De start was zoals altijd snel, bij mij minder snel, eerst in de wedstrijd komen. Ik merkte dat het klimmen mij beter afging dan heel veel vrouwen. Bochten door “kallen”en lekker afdalen. Ja, echt een parcours voor mij. Na de eerste ronde en 2,1 km verder, zat ik in de race. Beetje bij beetje schoof ik naar voren, liet veel hevig ademende dames, achter mij. Toen ik dat hoorde dacht ik van, eigenlijk zit ik nog heel fris, ademen ging mij makkelijk af.

In de tweede ronde weer een twee of drie dames ingehaald, de benen voelde zo goed.

In de derde en laatste ronde ging het nog iets beter en haalde weer twee dames in, deze lieten dat echter niet zomaar gebeuren. Kop over kop gingen we richting de finish. Ik lag voor met nog 200m te gaan. Daar gingen ze, de twee jonkies, over mij heen. Ze kwamen, ik keek en dacht, het is goed zo. Met 2 seconden voorsprong verslagen maar wel eerste V50+ in een tijd van 27.24 over 6,3km. Heel tevreden gevoel over deze race.

In het circuit twee maal 2e en een maal 1e geworden, race 4 zat ik in Thailand maar 3 wedstrijden uitlopen was voldoende voor de eindklassering. Gewonnen bij de V500+ en mocht het podium op. Huldiging praatje, mooie beker kreeg ik aangereikt. Top.

Circuit was nieuw voor mij, mooie wedstrijden en zeker de moeite waard geweest, Uit de buurt maar die 75 minuten in de auto vergeet je als je door de bossen aan het rennen bent.

Ze hebben in Breda het idee dat ik er altijd bij ben, de Mastbos-cross.

De vrouw langs de kant tijdens het uitlopen zei mij dat ze het gevoel had dat ik er sinds het bestaan van de Mastboscross, bij ben. Terugkijkend zei ik, wel heel veel edities meegedaan in de 40 jaar dat ik hardloop. In 1985 werd ik hier 5e in het Nederlands vrouwen geweld (wat een verschil met nu, waar zijn al die toppers?, crossen is de basis voor een goed seizoen). Met die 5e plek behaalde ik een startbewijs voor de Ekiden in Tokio met het Nederlands team, geweldige ervaring is dat geweest.

Terug naar het heden, de cross had dit jaar een vernieuwd parcours. Het militair terrein, niet meer als zodanig gebruikt, was omgetoverd tot een uitdagend crossparcours. Een zandvlakte naast de hei wat behalve los zand ook heel veel kuilen had, talloze bochtjes, blubber, bosgrond, plassen en nog meer zand. leek best easy maar tijdens het lopen bleek het zwaar, het zand met kuilen heel zwaar.

Na inlopen met Ton en Habtom, beetje te weinig km’s maar ik had niet meer tijd over, korte broek en singlet aan. De zon scheen, 8 graden en leek beetje lente. Naar de start waar we gezellig kletsend op het startschot wachten.

Was goed weg, achter de altijd veel te hard startende dames aan. Zoeken naar goed plekje om de voeten neer te zetten.

Het voelde goed en bezìg mijn eigen race te maken

Deze 2 vrouwen bleven bij met, was heerlijk om zo met 3-en op te lopen, beetje strijd te leveren is goed voor mijn motivatie

In de tweede ronde moest er eentje vanaf maar met Esmee (hoorde ik van het publiek). bleef bij me.

Elke volgende km voelde ik me sterker worden en makkelijker gaan lopen. Esmee haar ademhaling werd steeds zwaarder maar ze bleef bij me.

De laatste ronde, dacht even dat ik van haar weg liep

Tot de laatste 300m, Esmee gaf gas en ik dacht, laat maar gaan, het is goed zo. Ik finishte in 39.54 als eerste Master overall. Heel goed gevoel van deze 8,7 km lange cross.

Onverwachts nog een prijsuitreiking, ik kreeg een mooie bos tulpen.

Na mijn cross de mannen op hun cross aangemoedigd, ging top. Het was een mooie dag in Breda.

De Westduincross, zalig met een temperatuur shock van 32 graden -> – 04 graden

20Dec24, Den Haag.

Woensdag terug gekomen uit Thailand waar ik 4 weken in 30 graden hardgelopen heb. Zalig was dat. `het is zweten maar je went eraan en na 2 weken voelt het heerlijk om in de vroege morgen 10km te lopen. Eenmaal thuis in de kou tijd om de draad op te pakken met nog wat crossen in het vooruitzicht. De Westduincross is een echte cross en dicht bij huis.

Vanaf Ockenburg in gaan lopen. het was koud en moest echt mijn best doen om warm te worden. De hamstings voelde stijf aan, toch iets te gek gedaan tijdens de A-Groep training donderavond in de Maastunnel? Bij Haag atletiek in gaan schrijven, daarna nog een km naar de start. kwam veel bekende tegen, gezellig. De start was goed maar veel benen om me heen. Omdat dit de eerste wedstrijd na het NK cross was wilde ik gewoon kijken wat kan en zeker niet te gek doen. Langzaam schoof ik wat naar voren, ging atleten voorbij waar ik echt voor wilde blijven. De duinen over, door het losse zand. Dan weer een stukje met vastgelopen sneeuw, beetje glibberig. De “zandbak”was bevroren en je moest heel goed uitkijken waar je je voeten neerzette.

De eerste ronde was gelopen en met plezier begon ik aan nummer 2. Marlon liep bij me, soms ervoor, dan er achter maar wilde mij niet prijs geven. Toch een leuke strijd van stuivertje wisselen.

Elke volgende ronde liep ik lekkerder en was blij dat er een 4e, kortere ronde ivm lopen naar de finish, bijzat. Met Ron in mn nek naar de finish, deze mocht niet van mij winnen en gaf wat gas bij, gelukt. Na een heerlijk gelopen cross finishte ik als 1e V55+ in 42.40.

De kop is er vanaf, ik heb weer inde kou gelopen, had gelukkig de juiste kleding aangetrokken, ging heel klein beetje zweten :-). Nog 2 crossen in het verschiet, de leukste wedstrijden.

NK cross Eersel, mijn eerste wedstrijd als V65+

16Dec23; E3 strand Eersel waar het parcours voor het NK cross 2023 uitgezet was. Na Ton aangemoedigd te hebben, goud te zien halen, aan mijn eigen warming-up begonnen. Ik had het best koud gekregen maar na twee rondes parcours verkenning had ik het behoorlijk warm. Wedstrijdkleding aan en naar de Callroom. Check startnummers ed en dan gaat het wachten beginnen. Gelukkig is het best gezellig in de Callroom en al snel mochten we naar de start. Van start, niet gek laten maken, eigen tempo kiezen en zo langzaam in de wedstrijd komen.

Na de start een lekkere beklimming, die we daarna niet mee tegenkwamen.

Twee kleine aanlooprondjes met daarin lekker stukje sompig zand, klein heuveltje en keren om de bomen.

Bij het ingaan van de eerste grote ronde ging ik Karin voorbij (mijn rivaal bij de V65+ ) Haar ademhaling was zwaar terwijl ik het gevoel had te dansen over het zand. Heel ontspannen maar hoog tempo aanhouden om de afstand te vergroten. dat lukte en langzaam maar zeker hoorde ik de zware ademhaling van Karin niet meer. Het stukje hei was heel ongelijk en moest goed opletten waar ik mijn voeten neer zette.

De eerste grote ronde zat erop en zij aan zij met V45+ begonnen we aan de tweede ronde. Ik voelde dat het tempo bij haar wat inzakte en ging erover heen, beetje gas geven om de voorsprong met Karin te behouden, liefst iets groter te maken. Via Ton hoorde ik aan het einde van ronde twee dat de afstand gelijk bleef.

Dan begin je aan ronde drie en weet, nu niet verzaken, wat heeft Karin nog over op het laatste “relatief” makkelijk bospad. Niet omkijken maar gewoon banen, gaan en niet verslappen. Ik dacht aan Roelof Veld zijn woorden voor de start: “Vandaag pijn is morgen fijn)”. Je voelt het, ik had het gevoel van dansen over het zand nog in me.

De afstand met Karin, in blauw singlet, bleef de hele race gelijk

Haalde drie vrouwen in in de laatste ronde. De laatste 200 meter, aanmoedigingen vanaf de zijlijn, vasthouden want je weet, winst heb je pas na de finishlijn. En ja hoor daar kwam het oranje lint met Nederlands kampioen bij de finish en ik mocht er doorheen rennen.

Wat een geweldig gevoel, ik heb hem behaald, mijn fel begeerde gouden medaille en 8 seconden voor op Karin. Diep gegaan maar wat geeft dat een fijn gevoel om te moeten strijden voor winst. Napraten met Koos en Ton en de vrouwen om me heen. Snel warme kleding aan en naar de prijsuitreiking. Daar stond ik, dolgelukkig te zijn met de gouden medaille om mijn nek.

Nog even goed uitlopen, besloot ronde om het water te maken, soms beetje drassig, wel mooi om het parcours vanaf de overkant te zien. Bakkie thee drinken met Koos, als laatste in de Kantine-tent. Rond 16.50 uur naar huis, wat door drukte en file bijna 2 uur duurde, had er flinke honger door gekregen. Blij de keuken in om voor onze buikjes lekker eten te maken hadden we wel verdiend.

Net na de finish met Ton, ook goud om zijn nek.Super

https://wos.nl/nieuws/artikel/carla-ophorst-pakt-nationale-crosstitel