Van alles nog wat

Jeetje, ik heb al 2 weken niets van me laten horen. Waarom niet? niets te melden. Nee verre van dat, denk dat ik gewoon een beetje (te) druk geweest ben met allemaal leuke dingen. Werken, training geven, Fysio, zelf trainen, wedstrijdje lopen, tuin winterklaar maken en met dochter lief naar Rotterdam om de mooiste kleding uit te zoeken enz. Allereerst maar eens die vervelende hamstrings. Ben nu 2 weken onder behandeling. Het gaat goed alleen blijf ik het raar vinden dat als ik een half uurtje aan het lopen ben, die hamstrings toch weer op een bepaalde hoogte over beide benen stijf worden. Woensdag kijkt Walter of het allemaal nog soepel is en recht staat, ondertussen doe ik een beetje wetenschappelijk onderzoek bij mezelf. Analyseer, wik en weeg en hoop er dan uit te komen, weg met dat rot gevoel in die benen, wil voluit kunnen rennen. Tijdens de laan van Meerdervoortloop ging het niet goed en niet slecht. Mocht de wedstrijd lopen na 2 weken alleen rustig wat km gelopen te hebben, was ook nog eens verkouden, mentaal dus niet zo sterk. Tot Brigitte Mulder de laatste km’s steeds dichterbij kwam.  

Ze mocht me niet voorbijgaan en het ouderwetse beest kwam in me los, dat was een lekker gevoel. Werd 5e vrouw met toch weer een beetje stijve achterbeentjes. De hele week training gegeven en zelf rustige km’s gemaakt deed de benen goed maar niet goed genoeg naar mijn zin. 

Dinsdagavond na de training evaluatie gehad met mijn trainingsgroep, nu weet ik een beetje wat de doelstellingen van de atleten zijn. Het was gezellig, iedereen had iets te eten meegenomen en het werd uiteindelijk toch laat. Was om 23.30 uur thuis, ging om 6.00 uur de deur uit, weet je hoe snel je dan in je mandje ligt? hxc3xa9xc3xa9xc3xa9xc3xa9xc3xa9l snel. Vrijdagavond nog een interview gehad, als een soort afscheid van Olympus in het clubblad, was wederom gezellig. Vandaag een uurtje lopen, in mijn tuin rommelen, stukje fietsen en wat boodschappen halen, bakkie doen bij de V&D en mijn boek "komt een vrouw bij de dokter" bijna uitgelezen. Jeetje wat een topboek, zo goed geschreven. Moet het soms even wegleggen omdat ik dan zo keihard moet gaan janken, tranen mogen best druppelen maar janken, nee dat wil ik niet. De laatste blz zijn voor straks of morgen? we zien wel.  Je ziet ook al mag ik niet zoveel rennen, vermaken doe ik me wel, ben blij dat ik in zoveel dingen energie wil en kan steken.      Weet je wat er deze week op het programma staat;  Marco Borsato, woensdag gaan we naar Arnhem, Joy, Kelly (vriendin van Joy) en ik. Kikke hoor, het schijnt erg goed te zijn. Heb  donderdag alvast maar vrij genomen.

Als je lichaam stop zegt!

Uit eerdere berichten kon je steeds  lezen dat het lopen na het uitstappen in s’Gravendeel niet ging zoals ik wilde.  Ik gaf het weer op de eerste plaats de schuld maar wist dat dat het niet alleen was. Vele veranderingen heb ik ondergaan de afgelopen tijd. De wedstrijdagende stond vol, soms een beetje te vol. De afsluiting van het baancircuit, wegcircuit, topreis13 circuit, competitie finale. Het zijn toch maar korte wedstrijden, vergeet niet dat er op maximale snelheid gelopen dient te worden en dan ook nog eens vaak op de baan. Na de 10 km in Rotterdam waren mijn hamstrings zo moe en ze bleven moe. Ging alleen op de fiets trainen en tijdens het training geven was ik vooral achteraan of aan de kant van de baan te vinden. Woensdag was ik het getwijfel zat en mijn grote vertrouwens persoon Walter gebeld. Een hele goede  fysio die al 23 jaar  mijn kwaaltjes behandeld, en adviseerd wat ik nu wel en niet moet/ mag doen.  Een van de dingen die hij me steeds probeert duidelijk te maken is dat ik geen 20 jaar meer ben. Zo ook nu, "de gewrichten zijn moe Carla " , het hele bekken zit mede daardoor vast. Zal er toch aan moeten om niet elke week een wedstrijd te lopen en zeker niet op volle snelheid. Het herstel gaat echt een stuk langzamer als je 47 jaartjes bent. Ik weet dat hij gelijk heeft maar och wat is dat moeilijk. De aanstelling als trainer is voor mij op een heel goed moment gekomen, gaat het niet zo lekker doe ik achteraan een beetje mee. Gaat het wel goed ga ik lekker mee. Voorlopig laat Walter me nog niet los. Hij vouwt me alle kanten op om het bekken goed los te maken. Doe 3 maal per dag vele herhalingen van twee verschillende oefeningen. Mag wel lopen  maar in een rustig tempo. Als ik alvast maar weer een uur kan lopen zonder die achterbenen te voelen  want dat is echt niet prettig   Weet je wat zo fijn is van een fysio die je al 23 jaar kent, hij kent mij  en  mijn lijf door en door.  Wat hij zegt geeft mij heel veel vertouwen. Ik luister als een trouwe hond naar zijn adviezen, niet alleen luisteren maar ook opvolgen.

Gelukkig, ik kan het nog

Wat kan Carla nog vraag  je je af na het lezen van de titel. Het antwoord is hard gaan met heel veel motivatie zonder te hijgen. Het weer was goed vandaag, op de harde wind na, tijdens de 10 km in het kralingse bos.  Tijdens het inlopen voelde de benen goed, heb nl de hele weer zere hamstings gehad, denk te wijten aan de baantraining die ik nu met de groep doe. De start met twee rondes op de baan en daarna het bos in. Wendy snelde met soepele tret voor me uit, ik koos  bewust voor mijn eigen tempo, even de benen afwachten. Het parcours was vals plat omlaag en omhoog. De eerste 5 km geen last van de wind en deze ging in 18.16, Wendy zat een 100 meter voor me. Nu kwam de tegenwind en juist het stuk langs de  Kralingse plas. Er had zich een lekker groepje gevormd en strijdend met elkaar vlogen de kilometers onder onze voeten door. 

9 km in 33.28, jeetje dat betekend gas geven om in de 36 minuten te kunnen eindigen. En we gaven een dotje gas, Wendy kwam met rasse schreden dichterbij. 500 meter voor de finish riep iemand mijn naam, Wendy dacht volgens mij de dood of de gladiolen en stoof ervandoor. Ik schroefde het tempo nog verder op maar finishte 5 seconden achter haar, beide in de 36 minuten.  36.53 tov 36.58.  goed voor een 3e en 4e plaats achter Yvonne van Vlerken en Wilma van Onna, geen schande om daar van te verliezen. Het uitlopen van deze wedstrijd betekend voor mij dat ik voor de 5e maal het circuit gewonnen heb. Toch wel gaaf om met je 47 jaar overall de beste vrouw te zijn.

Een weekend vol……..

Het eerste weekend van oktober heb ik vol afwisseling en genot mogen beleven.  De vrijdagmiddag uit mijn werk gauw huishoudelijke klusjes gedaan, de noodzakelijke dingen in de tuin gedaan omdat het vooruitzicht was dat ik niet veel thuis zou zijn. Zaterdagmorgen de wekelijkse beruchte (over)volle kar bij Appie  gehaald en ingeslagen bij de bakker. Alles opruimen, een was weg en het was tijd om naar de atletiekbaan te gaan. De ekiden zou vandaag gehouden worden. Een gezellig evenement met onzettend veel deelnemers. Zou nog een maal bij de Santini-runners meelopen, een 10 km. Het weer was voor de toeschouwers perfect maar als je je als atleet moest bezighouden, erg warm, droog en veel wind. Ik was de 3e loper en het viel niet mee. Het alleen lopen gaat me onder warme omstandigdheden niet goed af. De 1e  5 km in 18.42. Waterpost was aldaar, ben gestopt om te drinken en nat te gooien. Verloor +/- 30 seconden en finishte uiteindelijk in 38.02. We werden voor het 5e achtereenvolgende jaar 1e bij de kwekerijen, doel bereikt. Tevens was ik bij mijn toekomstige groep aanwezig. Ze deden het ontzettend goed, de mannen behaalde zelfs de eerste plaats na een sidderende laatste wissel. Twee vrouwenteams, goed voor een 1e en 2e plaats. De master mannen werden 3e.  Al met al 4 teams, 4 podium plaatsen, was trots op ze. S’avonds zijn we Spaans wezen eten, afscheids etentje voor Jan, welke ik op ga volgen als trainer. Gezellig was het en het werd veel te laat. Zondag kon ik lekker uitslapen, eten en maar weer een paar wassen weggewerkt.  Vandaag niet lopen, lekker uitfietsen, een 30 km via Hoek van Holland naar het 1e feest om  2 uur later 10 km verderop naar het volgende feest te gaan. Wederom was het overal supergezellig. Om 18.00 uur hadden we afgesproken om met het hele gezin te eten, even met zijn allen rond de tafel om na te praten, iedereen even zijn verhaal kwijt.  Het was een superweekend  maar dit moet je niet te vaak doen.