Hoe vaak liep ik de Warande-cross?

De Warande-cross heb ik in elke vorm al meegemaakt. In de begin jaren met heel veel deelnemers, een sterk veld en het was knokken voor een podium plaats. Wel een NK, geen NK. Sneeuw, regen, zon, maar veelal koud. Zo ook vandaag voelde het erg koud aan. Mijn motto was, eerst inlopen, warm worden om daarna goed te kunnen bepalen wat je aan gaat doen. Ja hoor, Carla kreeg het alweer erg warm en besloot slechts een singlet en korte broek aan te doen. Tijdens de versnellingen had ik een leuk gesprek met een trainer van AV34. 10 Minuten praten zorgt voor totale afkoeling. Nog een paar versnellingen, beetje meer warm maar toch een hemdje onder de singlet aangedaan.

Met Fa in afwachting voor de start

Naar de start, 5 minuutjes  wachttijd en dan….. weg. Vanaf stap 1 voelde het goed, sterke benen voelde ik onder mijn lichaam, het hoge tempo kon ik  moeiteloos aan. Voor de Berenkuil had ik de meeste snelle starters ingehaald en liep 3e positie. De boomstammen, mijn favoriet :-(.  De eerste kan ik springend nemen, aan de zijkant. De andere twee is voet erop, jezelf eroverheen hijsen en doorgaan. Kost tijd maar als je geen zin het om plat op het gezicht aan de andere kant van de boomstam te eindigen, doe je het zo :-). Het rechte einde door het bos zijn in het voordeel voor mij. Gas geven en aanhouden tot het volgende obstakel. Na de eerste ronde zat ik vlak achter Miriam en Paddy. Zal ik proberen aan te sluiten of eigen tempo kiezen. Besloot tot het laatste en met een scheef oog naar de meiden denderde ik over het parcours. Het voelde zo goed, krachtig en de benen bleven zonder problemen draaien. Kreeg heel veel aanmoedigen, was leuk en ik genoot er erg van. In de slotfase hoorde ik Frans en Frans het spannende duel tussen Miriam en Paddy uiteenzetten, het was zelfs voor mij  spannend. Daarna werd het mijn moment om te finishen. 22.44, ………..14 sec sneller dan in 2015. Wat een heerlijk gevoel en ik genoot van de vele felicitaties. Snel naar de kleedkamer, de armen hadden het erg fris. Goed aangekleed en wilde uitlopen, de prijsuitreiking won het. Na de mooie huldiging met de meiden twee rondjes uitgelopen, we wisten niet hoe afscheid te moeten nemen van deze leuke wedstrijd. Als laatste verlieten we het terrein en mochten letterlijk het licht uitdoen 🙂

Easy run Monster is een Monster

Hij is leuk, hij is bijzonder, de gevreesde halve marathon van Monster. Sinds de komst van de zandmotor had ik er niet meer gelopen. Teveel zacht zand en in hetzelfde weekend als de halve van Dordrecht. Laat Monster nu 2 weken later op de agenda staan, ik weer terug uit Thailand, geen smoesjes en lekker op de fiets naar de wedstrijd. Ik weet niet of het met de 31 graden van Thailand te maken had maar ik vond het erg koud. Ging tijdens het inlopen nog even testen op het strand. brrrrr, geen korte broek, geen korte mouwen want ik kreeg het idee dat ik dat niet ging redden zonder te sterk af te koelen. Met de juiste outfit aan de start en daar gingen we, lekker voor de wind over asfalt naar Kijkduin. Teveel naar de soepele Thaise mensen gekeken, op de hurken aan het werk, ik zo de dier verblijven na de vakantie schoongemaakt, gevolg, vandaag nog een beetje stijve bovenbenen.

Bij 6 km draaiden we om, de wind tegen en het strand op. Heel slim een groepje mannen opgezocht, door het mulle zand goed aangezet om de mannen bij te houden. De vloedlijn, de wind en de mannen. Het liep super lekker en deze mannen snapte het. Waaier lopen en met grote regelmaat de volgende in de rij op kop.

Het leuke was dat we op steeds weer een groepje mannen inliepen. Deze haakte aan en ipv het verhaal van de negertjes, viel er nu niet steeds een af maar kwam er steeds eentje bij. Losse veter bij een mede loper ;”Ik zei tegen hem verstandig te doen en boven op het duin de veter pas vast te maken, nu niet de groep verlaten”. Zo heeft Kees 3 km met een losse veter gelopen.

Blij was ik met mijn extra kleding, de mouwen naar beneden, shirt in mn broek en zo wist ik me net aan warm te houden, jeetje wat een sterke koude wind daar op het strand. Het lopen ging super, stijve bovenbenen had ik niet meer. Het losse zand richting de duinen was er op 16km, het strand mochten we verlaten. Asfalt, voelde lekker. De mannen van het groepje waaier lopen vlogen weg en de groep was niet meer, ieder voor zich met de wind in de rug naar de finish. Zonnetje kwam door, boven zee zag ik het onweren, stukje regenboog, en ik begon lekker te zweten. De benen hadden zoveel power en voor mijn gevoel stoof ik naar de finish. 1.33.31 en eerste vrouw. Super gelopen, super blij met deze tijd op dit zware parcours. Leuk om te zien dat je zo sterk kan lopen na 3 weken alleen maar vakantieherstel trainingen van 8,5 km gedaan te hebben. Knoop in je oren, rust is soms de beste training. Na een gezellige prijsuitreiking naar huis op de fiets. Was mijn lichtjes vergeten en moest hard doorfietsen om niet in de pikkedonker thuis te komen.