Midden Delftland, een gebied welke rust en historie uitstraalt.
De start van de 21,1 km wedstrijd in de ’s-Herenstraat van Maasland, staande op de klein klinkertjes naast de dorpsgracht, waan je in de middeleeuwen. Blij dat het 2018 was kwa functionele kleding. De gure oosten wind die we tot aan Schipluiden tegen zouden hebben. Anno 2018 kan je goed nadenken over de juiste kleding, warm, niet voelbaar. We waren net van start en liepen langs de molens van Maasland een wervelende harde wind tegen.
Atleten die positie zochten, mijn voeten die daar door in de war raakte. Het voelde heel rommelig en zwaar doordat ik niet in mijn ritme kon komen. Na 3 km vormde zich een fijne groep met mannen, het ritme had ik gevonden en vandaag maakte in slim misbruik van de groep. Het kopwerk liet ik aan de mannen over en probeerde zo goed mogelijk achter een brede rug te lopen. Na de trambrug liepen we kriskras door nostalgisch Schipluiden. De kade over, normaal is het tijdens DE wedstrijd (kadeloop) 25°C warmer. Publiek liet vandaag ook verstek gaan, geen weer om aan te moedigen. Trambrug weer over en nu vloog ik langs het water richting Maasland.
De mannen gevraagd als groep te blijven lopen, de Duivenpolder lag nog op ons te wachten, daar wederom een kleine 2 km pal tegen de wind in. Oh, wat was ik weer blij met de mannen, de wind was nu het ergst van heel de wedstrijd. De polder is prachtig, rustig, vlak, groen maar ook de wind heeft hier vrij spel. We kwamen bij de kade van het Bommeer. Met de wind in de rug vloog ik naar Maasland, op het lusje na 😊. Op 20km zag ik iets van 1.22 op mijn horloge staan????
Zo snel. Het tempo strak vasthoudend richting de finish, welke op de middeleeuwse ’s-Herenstraat was.
Kwam als eerste vrouw over de finish in een tijd van 1.26.43. Kon het bijna niet geloven, zo’n snelle tijd, mede veroorzaakt door de brede mannen ruggen. Eenmaal in stilstand koelde ik hard af en moest snel naar de sporthal lopen. Warmere kleding aan en met Danny 3 km uit gaan lopen. Bij terugkomst meteen mijn eerste prijs in ontvangst mogen nemen.
Alles in de tas, warme jas aan en op de fiets, voor de wind in de zon naar huis. Mijn gekregen rozen baarde me zorgen. Niet goed verpakt voor tempertuur onder nul., zouden ze de zondag halen? Zorg voor de dag van morgen, terwijl ik genoot van de prachtige groene en rustige fietstocht naar huis. En genoot van mijn goed gelopen wedstrijd.
De A12 was gelukkig vrij van file. Echter, op de A28 bij strand Nulde had een vrachtwagen zijn lading verloren, 50 minuten vertraging. Geprobeerd de omleiding A1 en A50 te volgen maar mijn Tom Tom raakte in Voorthuizen danig in de war en ben weer teruggegaan naar de A12. De File loste gelukkig langzaam op, kwam maar een half uur te laat. Blij dat de meeste alteten later waren. Voor het donker wilde ik het uurtje loslopen volbracht hebben. Hub alle spullen uit de auto, plekje in het huis geven. Hardloopkleding aan en naar buiten. De bossen in, Nunspeet door voor een loopje van 10km.
Het meerendeel bleef lekker binnen, veel te donker. Het spel 30 seconds werd door 8 man met veel plezier gespeeld. Rond 0.00 uur was het huis stil en donker.
Een mooie maar zware training door het losse zand, over de hei en bospaden. Als toetje een tijdrace naar het hoge duin, een kleine 500m verderop. De langzaamste eerst en het doel, gelijktijdig terug. Er werd gestreden naar de top van het duin en terug tot je op “het rondje” stond. De zon was heerlijk, hij wist mij warm te houden, deed nl niet alles mee. Na 2 uur kwamen we moegestreden thuis.
Na het platrijden van 25 kleine kerstboomjes gevraagd of ze aub niet dwars door het bos wilde rennen maar over de paden. Het bleef crossen voor mij maar de natuur bleef heel. Ik genoot ervan en kreeg het “bloedheet”. 10 hele mooie uitdagende km’s gemaakt en zonder lekker band. Ontbijten en relaxt tot 13.00 uur. De laatste training was een lange duurloop, 3 afstanden, elke afstand passeerde het verscholen dorp, ik wilde ze dit meegeven, te bijzonder. Ik ging op pad met een groepje van 5atleten, 33km voor de boeg, rondje Elspeter hei. Het was een prachtige tocht waarbij ik steeds onverhard kon lopen. Elspeet op 20km, we hadden dorst maar er was niets open, zelfs geen benzinepomp. Racefietser gevraagd om water, nee. 2 Mensen stonden stil met hun fiets, ja, die hadden limonade en daar maakte we dankbaar gebruik van. Mooi pad volgde, dwars over de hei, richting het verborgen dorp. Indrukwekkend, zeker als je het huisje onder de grond betreed, gaat zitten en je realiseerde dat ruim 80 mensen in de oorlog zich hier schuil gehouden hebben.
Door, naar de finish. Het lange witte, nieuwe betonnen fietspad leek oneindig en de 33km waren al overschreden. De Elsperter weg, nog 2 km en dan waren we weer op de Klaterweg 9A. 36km gelopen, genoten en had 36km lang goede benen. Rekken, douchen en Erwin was alvast begonnen met de bamie, ons vaarwel diner. Eenmaal gedouched samen gekookt en op tijd aan tafel. Alle pannen werden leeggegeten, veel voldoening van het koken. Opruimen terwijl er steeds een groepje naar huis vertrok. Met 4-en alles opgeruimd, deur op slot en de sleutel ingeleverd. Afscheid genomen en met een mega voldaan gevoel stuurde ik mijn auto richting het Westland. Het was een top weekend geweest, goed getraind, gegeten, geslapen, met een groep wat voelde als een grote familie.
Aangezet terwijl ik vrolijk verder ging. Er liep een man 60+ steeds voor mijn voeten, links, rechts, voor, achter. Hij verstoorde mijn ritme en ik moest proberen hem achter mij te krijgen.
Het beroemde klimduin, daar de laatste bocht en kon lekker naar beneden denderen. Nog wat versnellen richting de finish en GOUD!!!!!!!!. Mijn gevoel was een snellere tijd dan de geklokte 39.31. Maakte eigenlijk niet uit, het gevoel en goud was het belangrijkste. Koos was daar en blij. Naar de sporthal, atleten ontmoeten, praten en warme kleding aan.
Carla's Blog 