Spannende wedstrijd met 5 vrouwen op 100 meter van elkaar

Zondag 29Oct17,   Een uur extra slaap  genoten door het verzetten van de tijd, super uitgerust naar Dordrecht. Gezellig met 8 atleten van de A-groep. Met zijn alle inlopen, vergezeld van gids werden we langs  mooie plekjes van Dordrecht geloodst. Met voldoende inloop kilometers in de benen terug bij de kleedruimte. De juiste kleding aan, naar de start. 5 Minuten later viel het startschot waar we in de volle zon, wind in de rug aan de eerste kilometers begonnen. Judith wilde met me mee lopen, het is een stayer en volgt gewoon. Na 1 km kwam de eerste vrouw langszij en niet veel later volgde er nog twee.

Zo, dat zijn veel vrouwen voor in de wedstrijd. Met veel publiek langs de kant vlogen de  kilometers voorbij. Tunnel door en daar was de polder.  Het was een lekker groepje atleten geworden, vier mannen, twee vrouwen maar al snel waren dat drie vrouwen, Jeanet liet zich heel slim afzakken voordat we tegenwind kregen.  Over de dijk met een wijds uitzicht over de  Biesbosch,  was het heerlijk lopen. De benen voelde goed, de ademhaling tot 12 km, de resterende kipmeters moest ik steeds hoesten, iets zat me in de weg.  Linksaf en daar de mooiste weg van de hele wedstrijd, herfstbomen aan  beide zijde, de weg vol herfstblaadjes, Nederland wat ben je mooi.

Een man uit het groepje ging versnellen, laten gaan. Hij liep naar Nathalie om haar uit de wind te houden en wij vrouwen, liepen lekker op kop om de wind voor de rest vd groep weg te houden. Op 15km een steile klim de dijk op, de koude noorder wind nu pal tegen. De zon verdween achter de wolken,  ik voelde de kou op mijn schouder. De groep haalde Nathalie bij,  nu nog een  vrouw voor ons. De tri-atlete kreeg het zwaar en al snel haalde we haar bij. Ze bleef knokken om bij de groep te blijven, een groep van 5 vrouwen, hoe gaaf en spannend was dat. Judith kreeg vleugels en nam afstrand. Mijn benen  hadden het beste gehad, het hoesten werd erger  en liet Judith gaan, mooi om haar zo soepel te zien lopen.  De stijd ging nu tussen de drie overgebleven vrouwen, Nathalie was al verder achter. De tri-atlete kon een gaatje slaan rond 19 km, ook daar kon ik niet met mee, ik was blij dat ik het leven had. Ik  wilde wel heel graag derde vrouw worden. Wat een loodzware laatste kilometer was dat. Alles wat ik nog over had propte ik in die laatste km, ik MOEST  winnen van vrouw  nummer vier en het lukte. Tijd was 1.27.05, door de harde tegenwind veel verloren maar was als een kind zo blij. Felicitaties over en weer en dan snel kleding aan gaan doen, de wind liet je snel afkoelen.

Uitlopen, prijsuitreiking, foto maken met de A-groep, prachtige prestaties, blije gezichten even vastgelegd.

Iedereen dag gezegd, mijn uitlooprondje volgemaakt. Tas opgehaald en hardlopend naar  de parkeergarage.

Genieten reed ik terug naar huis, wat een prachtige  spannende vrouwenrace was het vandaag geweest..

Ik wilde eventjes op mijn wedstrijdschoenen lopen

Zaterdag, het zonnetje schijnt vrolijk en met 19 graden super mooi weer op 21 oktober.

Mijn wedstrijdschoenen staan al een tijdje werkloos in de kast. Wedstrijden tot 10km dan trek ik ze aan, langere afstanden durf ik eigenlijk niet zo goed. Het waren  veel halve marathon wedstrijden de laatste weken.  Die schoenen stonden echt te trappelen en ik nam ze vandaag mee. De reis ging naar Gorinchem, een 10km wedstrijd, vaak gelopen, mooie herinneringen. Inlopen, de schoentjes mochten meteen aan, zitten ze goed, niet te strak of te los? Het was erg warm tijdens het inlopen, tijdens  de race niet teveel kleding aan.  De start was op een heel smal weggetje, via de slootkant sloop ik langzaam naar voren.

Molen van Gorichem

Het startschot en iedereen vloog weg. Ik was een beetje verbaast, ging niet mee,  luisterde goed naar mijn gevoel. Al snel haalde ik de snelle starters bij. Goed groepje, lekker tempo, wind in de rug en de lichte wedstrijdschoentjes lieten mij onhoorbaar lopen. In ene hoorde ik stampen naast me. In de schaduw zag ik een haarknotje  wiebelen, mhhh een vrouw, wie kan dat zijn? Renate had een zwart shirt aan, in mijn ooghoeken zag ik iets wits en Renate stampt ook niet.  Een voor mij onbekende vrouw zag ik, liepen gezellig samen op met nog een mannetje of zes.  Bij 5 km in 19.15 (snel 🙂 ) draaide we naar links en de wind voelde ik goed, hadden we hem nog niet eens tegen. Voelde me sterk en deed mijn werk, ontspannen kilometers maken. Het was een  prachtig open polder landschap met de dieren als publiek:-).

Nu was de wind vol tegen, ook al ben je sterk, het tempo zakt. Probeerde het groepje waaier te laten lopen, dat ging 1 maal goed, ik nam daarna kop over en de rest bleef lekker hangen, gelijk hebben ze. Niet wetende dat ik met een groep mannen achter me lekkerder ga lopen, is mentaal zo’n goed gevoel dat je net te sterk voor ze bent. De wind de laatste 1,5 km in de rug, tempo ging  omhoog,  de vrouw naast me maakte iets meer snelheid.  De schoentjes maande ik tot meer reactiviteit, scheelt secondes en deze had ik nu net nodig. Jammer haalde haar niet meer bij, 2e overall in 39.24 en heel tevreden. Ook al had de wind 1 hele minuut verval tussen 5km en 10km  gegeven, het gevoel was  goed. De wedstrijdschoenen mochten uit, ze mochten weer gaan rusten en op een ander paar ben ik uit gaan lopen. 2,5 km met Anne, 2,5 km met mezelf. De prijsuitreiking begon toen ik net uitgelopen was. Al met al, het liep op rolletjes vandaag, dank aan mijn Mizuno Wafe Hitogami.

Archief wedstrijd, wel DE schoenen

Over hindernissen naar de halve van Eindhoven

De dag voor de halve marathon van Eindhoven  kwam snel dichtbij.  De hele had ik al laten varen, kwam niet uit.  Verjaardag bij dochter en schoonzoon  op zaterdagavond in Nederwette, blijven slapen  om de volgende dag in alle rust naar Eindhoven te kunnen fietsen. Mooi plan, was het niet dat op vrijdag de hoofdwaterleiding  in hun huis klapte en ze tot de enkels door het water liepen.  Brandweer,  Brabant water en hulptroepen om het water op te zuigen en heaters ed neer te zetten. Redden wat er nog te redden viel.  Verjaardag afgeblazen, wij wel gewoon gegaan. Het was erg gezellig, gezeten tussen de herrie, wat erg wende, van  de motoren. Nadeel  was, erg warm in huis en  een heel droge atmosfeer omdat al het water in de lucht, die door de heaters  gemaakt was, opgezogen werd door condensopvangers.  In de nacht veel gedronken. Niet het idee hebben dat ik verzadigd raakte.  In de morgen gezellig ontbeten en daarna vertrok ik naar Eindhoven op de fiets,  het gezin  zou  mij aanmoedigen op 3 km en bij de finish.  Heerlijk op de fiets door het boerenland,   geen oponthoud of file problemen. Nummer opgehaald, omkleden, tas afgegeven en in gaan lopen. Door drukte een klein stukje ingelopen,  het lopen ging wel oke. Een halve liter water 5 minuten voor de start gedronken, merkte dat ik dat nodig had. De start, opende een paar seconden te snel, na 2 km liep ik het juiste tempo. Wilde 4.01 per km lopen.  Ik  kreeg het echter  vreselijk benauwd en had moeite om  die tijd  te halen. Geen zin om te forceren en snoepte er een paar seconden bij. Daar stond  het (bijna hele) gezin. Hoorde later dat Koos gezegd had “gaat niet goed, ma kijkt niet blij” . Koos  had het bij het rechte eind. Vaak  ging ik heel diep ademhalen om toch voldoende zuurstof binnen te krijgen.
Ik had mijn nieuwe schoenen aangedaan, Mizuno Shadow, 3 maal op gelopen zonder problemen, nee gaan mijn voorvoeten toch branden, kan er ook nog wel bij:-)

Na 7km gingen de longen meer open,  het voelde meteen een stuk beter. De benen en het koppie  wilde wel. Genoten van het vele publiek en de brandende voorvoeten nam ik voor lief.  Langzaam  maar zeker begon ik atleten in te halen, van 9^e positie bij de vrouwen naar plaats 5, doet goed. Een mooi rood fietspad door de bossen was echt het mooiste stuk vandaag. Nog 5 km, leuk dat ze hier aftelde.  Het centrum van de stad  doemde op met meer en meer mensen langs de kant,  allemaal even enthousiast. Ik passeerde  “de kroegenstraat”.  Wat een discipline, slechts een gele lijn op de straat, al het publiek bleef achter de gele lijn, iedereen met of zonder glas bier in de hand, moedigde  aan, het was een feest

 Nog 1 km, ik kreeg het nu zwaarder maar bij het zien van de finish en de klok liet mij versnellen, 1.26.59 super gaaf. 1^e V55, dat had ik aan het begin van de wedstrijd niet  verwacht.

Man en kinderen waren daar om te feliciteren. Nummer af, medaille afgegeven om uit te gaan lopen, ze zouden mij appen waar ze een drankje aan het doen waren. Totaal 3 km uitgelopen  in ene  realiseerde ik me dat mijn tas weggezet was op mijn startnummer, oei, die had  Lex. Gelukkig wist ik het nummer uit mijn hoofd en de man was zo aardig mij gewoon de tas te geven. Omkleden en het gezin op gaan zoeken. Eerst wat gedronken en toen aan het diner om de dag te vieren. Ondanks alles was het een super weekend geworden.

Van l->R Koos, Natas, Joy, Pieter, Lex, Carla’s jas

s’Gravenzande als tussendoortje

Rare titel?  Met een 10EM tussen twee “belangrijke”  halve marathons, voelt het een beetje als tussendoor wedstrijd. Knallen, easy,  knallen, in deze volgorde wilde ik deze wedstrijden gaan lopen. Vandaag dus easy.  Easy is vooral heel ontspannen lopen, zonder pushen de kilometers onder de voeten door laten gaan. De  start was goed en lopende door een haag van publiek voelde het erg lekker. Lopen in je eigen Westland voelt altijd heel lekker, vele mensen vinden het leuk om jouw persoontje te zien lopen en aan te moedigen. Na het dorp s’Gravenzande volgende zijdijk, een groep werd langzaam gevormd.  Gelijkmatig passen naast me, het voelde gewoon lekker.

De kilometer waren rond de 4.03, misschien iets sneller dan ik in gedachten had, het gevoel zei dat het goed was. Rechtsaf met daar beneden het witte dijkhuisje waar we straks een jaar gaan wonen, enkel en alleen omdat ons huis verkocht is en het nieuwe huis nog niet klaar. Mooie plek om te wonen hoor :-). Langs en een stukje door het bos, veel bekende stonden daar aan te moedigen. Het  water en de sponzen posten waren goed verzorgd. Omdat ik voor de start mijn halve liter water gemist had (was spa rood en durfde mijn buik geen bubbels te geven), nam ik nu steeds een bekertje aan.  Ik heb me maar twee keer verslikt, valt mee he:-). Een keer kreeg ik een flesje aangereikt, dat was goed drinken, gewoon de slokdarm in ipv de luchtpijp.

De Bonnenlaan, is eigenlijk een heel vervelend stuk in de wedstrijd, lang en uitzichtloos. Probeerde me op leuke dingen te focussen. De mannen voor me begonnen te sleuren, dat was niet de bedoeling. Zei tegen Wim dat ik het gevoel had dat ze sneller gingen. Wim antwoord volmondig hetzelfde en met zijn tweeën niet meegegaan, eigen tempo vast gehouden. Toch wel fijn zo zij aan zij de Bonnenlaan vol te maken, daarna rechtsaf de Haakweg op te mogen. We moesten vaak of links of rechtsaf. In ene de tunnel onder de Maasdijk door, 14 km’s  waren er alweer voorbij. De benen voelde nog steeds erg goed aan. Een lange km de wind tegen, met de klok op 15 km. Zag 1.00.06, zat maar 5 seconden boven mijn Nederlands record, ik had best aardig doorgelopen. Rechtsaf, langs de huizen naar het centrum, lees finish, op de markt.

Klein eind sprintje en finishte in 1.04.29, super tevreden. 2e vrouw overall, lekker!!!!!!! Er waren mooie tijden gelopen en met een groep euforische atleten gaan uitlopen, heerlijk was dat.

Zelf de 3km uitlopen volgemaakt, om gaan kleden, alles op het gemak, de prijsuitreiking laat toch altijd op zich wachten. Helaas voor mij, ik was te laat voor  de eerste uitreiking. Melde me en mocht in mn uppie het podium op.

Voor de finale van het Agiumcircuit was ik wel op tijd. Gezellige uitreiking met alle atleten aanwezig, mooie vrolijke kleuren van de uitgereikte bloemen. Met een goed gevoel en  handen vol bloemen fietste ik rond 17.00 uur naar huis.  Het was een easy mooie wedstrijd geworden