Mijn 2e 1500 meter

Had goed geslapen, dat is altijd weer een verrassing met pubers in huis. Hoe laat en hoe komen ze thuis, vannacht viel het mee. Om 10.30 uur zaten Koos en ik aan het ontbijt, voor mij geen sinaasappelsap. Moet je eens proberen voor een wedstrijd, gaat niet goed. Om 11.30 uur weggereden om in Amsterdam verkeerd te rijden, we stonden voor een afgesloten hek "Melden via de intercom"stond er op het bord. Leek ons iets te afgesloten voor een atletiekbaan. Gelukkig heb je een Hollandse mond en bij navraag waren we er zo. Kwamen pas 50 minuten voor aanvang aan ipv ruin een uur. Omkleden en met Ellen Grimbergen ingaan lopen, langs de Amstel en gezellig maar mijn hamstring was nog steeds een beetje stijf. Je raad het nooit maar Carla deed haar wedstrijdschoenen aan, dat was 21 jaar geleden voor het laatst gebeurd. Hier moet het op beuren, vandaag lijkt me stug ( Oranjeloop nog in de benen en weinig tegenstand) proberen mag altijd en daar horen die wedstrijdschoenen bij. Start, was niet goed weg maar worstelde me snel naar voren. De foto laat zien hoe snel ik een enorme voorsprong had en dan weet je: een solorace. Menno riep de rondetijden door, die gingen van 80 ( op 600 meter) 83 ( 1000 meter) 81 ( op 1400 meter). Eigenlijk allemaal 3 seconden te langzaam. De laatste kon ik nog goed aanzetten maar net als in de oranjeloop mis je de strijd. Als ik nu een enorm baan-tempo gevoel voor de 1500 meter had was het misschien te doen geweest in je uppie. Werd met 120 meter voorsprong 1e vrouw  in 5.01.23 en de punten waren binnen.  De schoen liepen goed en 24 augustus heb ik nog een kans in Naaldwijk.

Herstellen

Zaterdag na de oranjeloop stond  in het teken van herstellen. De rechterhamstring bil was goed stijf en dat moest voor zondag toch wel wat soepeler zijn omdat ik aangeboden had de 1500 meter voor de competitie te lopen, beetje baantraining opdoen. s’ Middags naar het strand ( Arendsduin)  gegaan om lekker te luieren maar eerst een hersteltraining te doen. Heen naar Hoek van Holland gelopen op mijn blote voeten door de zee, zalig. Bij de pier aangekomen de schoenen weer aangedaan en door de duinen terug. Dit alles in een heel rustig tempo. Bij het Arendsduin aangekomen mijn badlaken uitgespreid, water drinken oefeningen doen en heerlijk soezen in de zon. Zo’n hersteltraining is zeer zeker aan te bevelen, voelde een stuk beter toen ik om 17.30 uur naar huis fietste. Grote pizza gegeten, rommelen in de tuin en op naar een goede nachtrust. Meer kan ik er niet aan doen.

De Oranjeloop

Op vrijdagavond een wedstrijd heeft een nadeel en dat is dat je drie maal brood moet eten. Van brood weet ik namelijk hoeveel je erin moet stoppen om op het moment van de wedstrijd niet te vol dan wel te leeg  te zijn. Mezelf wel een beetje verwend door na mijn werk even langs de bakker te rijden en "ander "brood" te halen dan hetgeen je de hele dag genuttigd hebt. Rond 19.45  uur gaan inlopen en voelde dat ik er goed aan gedaan had, mijn lekkere boterhammen. Nog een stukje met Michel de Maat ingelopen, stukje want hij ging het hele rondje, vond ik te ver. Verzamelen voor de start waar het wat rommelig was. Stonden we netjes onder het startdoek, nee moesten we er nu 60 meter  naar achter gaan staan ivm een opgebroken straat. Lukken doet dat nooit en uiteindelijk werden we van 1 meter voor het startdoek weggeschreeuwd via een toeter, is weer eens iets anders dan een startschot. Had het niet eens in de gaten maar werd meegevoerd door de wegstuivende atleten. Als verandering een fietspadje vol bochten door de woonwijk, niet lekker snel en heel goed oppassen. Won de premiesprint na 1100 meter en daarna ging de route over het oude parcours, beetje meer gaten in de weg na 2 kilometer wat goed opletten betekende anders lag je op je gezicht. Tot 3 kilometer liep ik eenzaam en alleen toch wel een beetje te balen. Geen strijd, jammer maar 200 meter voor me liep iemand van de koplopers en zette een tussensprint in om daarna gezellig een 4 kilometer met hem op te lopen.  Het maatje werd rond 6 km moe, voelde hem iet wat afzakken. Op dat moment hoorde ik hoefgetrappel achter me waarvan ik wist dat het van meer dan 1 atleet afkomstig moest zijn. Han vd Weck en Ron Koorevaar waren in een heftige strijd verwikkeld, beide M50+ en wie wint er vandaag. Heerlijk die strijd en ben meegegaan in een groep van 5 personen. Dit had ik 7 km gemist maar kon nu mijn lol op en het ging hard. Rond 9 km gaf Ron nog een dotje gas en Han moest lossen maar opgeven, ho maar. In een laatste km van 3.30  wist ik Han te verslaan ( zie de foto sessie aan het begin van mijn verhaal gemaakt door Koos Ophorst) Finishte als eerste vrouw in 36.32 en had bij de mannen 45+ 3e geworden, kijk daar altijd stiekem naar omdat dat toch mijn categorie is, alleen vrouwelijk. De beentjes voelde ik wel, lekker en na een 3 km uitlopen ging het beter. De prijsuitreiking welke ook altijd rommelig verloopt en mis de bloemen daar altijd. Wedstrijd zonder bloemen kan eigenlijk niet in het westland. Nog even kletsen en daarna bij broerlief op verjaardag. Kan je zeggen dat ik het niet zolang volhield en lag om 00.20 uur in mijn bedje.

1500 meter afzien

Donderdagavond ging ik het weer proberen, een aanval op het Nederlands record 1500 meter baan.  Staat op 4.50.6 en dat moet haalbaar zijn voor mij.  Doe er eigenlijk niets voor, train niet op de baan, loop niet op spikes of wedstrijdschoenen, de tempo’s train ik ook niet want eigenlijk ben ik een ras wegatleet.  Toch proberen. Met Martin Dubbeld en Wendy vd Spijker knalhard weg. Het is niet alleen knalhard weg maar dat knalharde tempo hou je als het goed gaat gewoon 1500 meter vol. Tot 1100 meter ging het goed, liep niet lekker maar de 76 seconden per ronde hield ik vol. Daarna niet meer en het was alsof mijn voetzolen in het tartan weg zakte en ik ze er met geweld uit moest trekken. Liep 4.55.1 en dat was geen NR. Bale!!!!!!!!!!!!!!  Wendy en Martin  deden me het voorstel om wedstrijdschoenen  aan te doen de volgende keer, dan zak  je niet meer in het tartan weg. Tot zaterdag heb ik lopen dubben, wel/ niet. Ben op de racefiets gestapt en even naar Michel de Maat in Vlaardingen gereden en wedstrijdschoenen gepast. Zaten heel goed en met de garantie 4.49/ 4.50 gekocht. Wie weet gaat het zondag de 25e tijdens de competitie lukken en anders ergens in augustus.

Wat was het heet

Wat is de beste tijd van het jaar om te pieken?  Trainen volgens een periodiseringsmodel, dan piek je twee maal per jaar. Twee maal per jaar op het scherps van de snede.  Jij atleet bent op je scherpst, is het buiten ineens 30 xc2xb0C, volle zon en dan moet je knallen. Nou niets te knallen hoor, koppie erbij en jezelf heel houden. Hopelijk kan je de vorm mentaal nog even vasthouden  en knal je volgende week.  Nu ben ik een hele rare atleet ( moet even mijn zoon ophalen uit Scheveningen, hij weet niet hoe de trams en bussen gaan, mede reisgenoot bleef bij iemand slapen  en daar sta je dan alleen in de grote stad. Maak het verhaal morgen af, kind gaat voor alles).

14jun06 is het nu en probeer het verhaal zonder onderbrekingen af te maken. Een rare atleet  ben ik zoals ik vertelde,  waarom raar? Trainen doe ik volgens Popov, een atleet die de hele periodisering  in twee weken stopt. Voordeel is dat je dan 26 maal scherp bent in een jaar, nadeel is dat het heel blessure gevoelig is voor vooral de beginnende atleten. Na 22 jaar atletiek  ben ik geen beginneling meer en kan ik dit doen.  Zaterdag was er dus die wedstrijd, 15 kilometer, 30 xc2xb0C,  hoe overbruggen we dat. Inlopen en proberen een te worden met de warmte. Bij de start waren de atleten super relaí, geen gedrang, ze hadden het allemaal warm. Rustig weg, het hart moet het goede ritme zien te vinden. Als je te snel weggaat maakt het hart overuren en dat blijft, je voelt je rot, lamme benen en knal hoofd. Nu  dus rustig en op 2 km liep ik in een lekker tempo wel gonsde mijn hoofd als een gek. De eerste waterpost met twee flessen water, een aan de mond de ander over me heen. Zalig was dat en toen we de over de oranjedijk liepen trok het gonzen langzaam weg. Sponzen volop, water volop, dat is toch wel fantastisch geregeld in Maasdijk. Achter in de polder was de wind heel hard en droog, heel gevaarlijk met zulke temperaturen. Voelde me bij de bocht dan ook knap waardeloos en dacht aan uitstappen na de 1e grote ronde. Gelukkig was er weer een waterpost en dat deed me goed. Even sterk zijn om aan de 2e ronde te beginnen maar had geen spijt want het ging steeds lekkerder. Het water gutste aan alle kanten over me heen. Liep te soppen in mijn schoenen, wat mijn medelopen goed kon horen. Gezond en wel passeerde ik de finish in 59.14 als 2e vrouw. Een 4 minuten langzamer dan anders maar dat kon de pret niet drukken, de overlevingstocht was geslaagd. 20 % van de atleten was uitgestapt, dat is heel veel en sneu voor de organisatie. Voordeel als je kan trainen volgen Popov? die 30 xc2xb0C is jammer maar de volgende keer knal ik gewoon weer, het hele jaar door alleen na de kadeloop ( 1 juli) loop ik een hele maand geen wedstrijd. Ook ik heb een rust periode nodig, juli vind ik daar een mooie maand voor.

Een week vol rennen

Dit was me wel een weekje zeg, heerlijk met al dat sporten. Zondag de 28e mei was er voor de Santinirunners een duurloop van A naar B uitgezet. A was Kijkduin, B was "het Zeepaartje" in Noordwijk. Om 9.00 uur vertrokken we met 17 man/vrouw door de duinen richting Scheveningen. Scheveningen passeren is altijd zonde, je mist daar een boulevard die direct vanuit de duinen te belopen is. Tussen Scheveningen en Wassenaarse slag veel groen en waterpartijen, tot Katwijk juist heel veel zandduinen. Alle schelpenpaden tussen en over de duinen genomen, zalig. Snap niet dat de mensen zeggen dat Nederland niet mooi is, prachtig, je moet alleen niet in de auto gaan zitten. Eenmaal in Noordwijk wat droogs aangetrokken en op het terras wat lekkers besteld. Twee auto’s brachten ons rond 14.00 uur terug. Voelde me heerlijk na 30 km rennen.

Maandagavond met trainen korte versnellingen om de stijfheid eruit te lopen, toch wel wat gevoelige hamstrings.

Zoals jullie eerder konden lezen donderdag een baanwedstrijd om toch maar wat Tartan ervaring op te doen. Zat in een goede serie en lange tijd zag het ernaar uit dat het Nederlands record eraan ging. Eind van de 2e km een dipje om er na 2 ronde weer uit te komen. Helaas waren vele seconden verloren en moest ik genoegen nemen met 10.16.1. Was zeker niet ontevreden want voelde me sterk en!!!!!!!!! heb niet eens op de ronden gelet, gaat de goede kant op.

Vandaag en morgen rust met lopen, gaan we  fietsen en in de tuin werken,  het wordt  eindelijk lekker weer.

Het leven als een dambord

Het lijkt raar maar als je er goed overnadenkt is de vergelijking niet zo vreemd. De hele dag ben je heerlijk aan het werk, de nieuwe assay zag er goed uit, tot de film ontwikkeld werd. De assay moet een beetje aangepast worden, dat is research en morgen gaan we er vrolijk mee verder.  Kom je thuis en dochter lief vertelt je dat een goede kennis vanmorgen overleden is. Van wit naar zwart, net een dambord. Dat is wel even slikken zeg, een papa met 3 jonge kinderen blijft achter, een positief strijdende mama mocht niet verder in het leven.  Over een uur zal ik voor de startstreep staan om er een 3000 meter uit te persen, het witte vlak tevoorschijn toveren. Van mijn kant is het makkelijker om van zwart naar wit te gaan. Voor de papa en kinderen zal het een groot zwart dambord worden met vele zwarte zware bergtoppen eer er een schemrig wit vlakje op zal doemen. Vanavond loop ik de wedstrijd voor deze familie.