Zand structuren tijdens de Sylvestercross

Op tweede kerstdag had ik het zand in de duinen tijdens de Haagse kerstcross, als je dat zand overleefd heb is Soest een makkie tussen haakjes. Vijf dagen later, met de auto ipv op de fiets vele kilometers van huis richting de  Soesterduinen. De cross van het jaar werd daar weer gehouden, ik mocht er  weer aanwezig  zijn. Inlopen voor parcoursverkenning. Het parcours lag er  mooi bij, geen blubber en lekker veel zand. De start,  altijd drama voor mij. Die meiden gaan te hard weg, met mega zacht zand onder de voeten, erger dan het duinzand, had ik het idee stil te staan. Ik zwoegde voort naar de eerste bocht het bos in. heerlijk, nu ging het echt beginnen voor mij. Krachtig schoot ik vooruit, inhalen al die meiden.

De bosgrond voelde wel veel zanderiger aan dan andere jaren het eerste deel van het bos. De klimmetjes over de heuveltjes gingen goed, oppassen voor de wortels, behorende bij alle bomen om je heen. Stukje recht pad met nu wat donkerder zand, liep lekker maar erg los als ondergrond. Naar links, voor mij  het stuk waar ik op mn sterks ben, zeker met weer een bocht naar links, kleine heuvel op, niet tegen de boom aanknallen die daar in de midden staat. Weer linksaf, pakte het gras in het begin want ook hier hadden ze volgens mij een vrachtwagen zand uitgestrooid.

Na dit pad was al het zand peanuts geweest. Kleine stappen, voeten goed neerzetten en zo de Soesterduinen beklimmen en afdalen. De eerste ronde was voorbij en ik had vele atleten ingehaald. De tweede ronde voelde ik me steeds sterker worden en ook hier haalde ik er weer een paar in. Op mijn favoriete heuvel stapte ik toch mis en mijn enkel sloeg dubbel, daar gaat mijn wedstrijd, waren de eerste gedachte. Even inhouden, proberen en het ging, gelukkig. Ik zette weer aan en kon goed tempo maken en houden.

Zo liet ik het zand, heuvels, bochten en alles achter mij in de laatste ronde. Als 7e master vrouw finishte ik in 26.58 en eerste V55+.

Tevreden over de kracht die ik had, het zand en de ademhaling waren  in het nadeel geweest maar zal niet mopperen. Een prachtige prijsuitreiking met mooie bloemen waren de kers op de taart.

Daarna uitlopen en mijn atleten aanmoedigen.

Ze deden heel goed hun best, hadden het zwaar maar gingen ervoor. Heel tevreden over deze dag reden we net voor het donker terug naar het Westland.

Crossen tussen konijn en Zalm in :-)

Het maakt voor mij niet veel uit wat voor dag van het jaar het is kwa sporten, sporten hoort er, ongeacht de dag,  gewoon bij. De eerste kerstdag heerlijk aan het koken geweest voor het gezin, konijn stond er op het menu. De tweede kerstdag heeft als voorgerecht de kerstcross bij Haag atletiek op het menu staan, elk jaar hetzelfde voorgerecht . Fietsend  door het bos en de duinen naar de atletiekbaan. Ingeschreven, omgekleed en daarna inlopend naar de start aan het paddenpad, met een omweg voor de kilometers. Het was koud door de wind en had eigenlijk iets te weinig kleding aan, dacht ik voor de start. Na de start was het dringen geblazen richting  het mulle zand.

In het geultje van de paarden liepen we achter elkaar aan, zag veel vrouwen voor me :-). Daar was de zandpan, had het al lekker warm door het  ploeteren in het zand. De route was veranderd, nu, meteen na de zandpan kwam er weer een lange klim het duin op.

Let op het kind links op de foto, die kruipt naar boven 🙂

Met de toch wel koude noorder wind uit zee was dit een mega zwaar stuk. Probeerde zand op te zoeken waar niet veel stapjes gezet waren. Het hek door, nu voor een kleine 300 meter asfalt, het volgende hek en…….zand. Het was hier minder mul en kon redelijk goed uit de voeten. De zandpan weer door, langs het egeltjes huis, een dan een smal pad met veel hoogteverschillen door het duin. Hekje door en daar was de finish…..11.15…..nog niet, ik mocht gelukkig nog twee ronde, liep lekker, had er zin in en liep nog geen eerste vrouw. In de tweede ronde kwam de vrouw dichterbij,  op het koude duin haalde ik haar in, ze bleef in het zuigje hangen.

Zelfs op het asfalt raakte ik haar niet kwijt. De duinen door en dacht haar hier kwijt te raken maar na passage ronde 2,  (rondje 10.56) zat ze 1 cm achter mij. Kwam zeker door het speciale publiek, de koeien met grote horens lopen daar los en stonden ons goed te bekijken. In de laatste ronde moest het gebeuren. Meer kracht en souplesse in het zand gebruiken, net wat meer gas geven op t asfalt, ik zag haar schaduw verdwijnen, het ging lukken.

Laatste keer de zandpan door, ik vloog over het smalle duinpad en daar was de finish , rondje 10.46 zegt genoeg, ik had haar verslagen en kwam als eerste vrouw over de finish. Eindtijd was 32.57 met een heel goed gevoel.

Niet te lang stilgestaan, de wind was echt koud en koelde mij te snel af. 4,5 km uitgelopen, douchen en een bakkie gedaan in de kantine, met kerststol. Daarna naar huis, het hoofdgerecht was nu aan de beurt maar moest  nog wel gemaakt worden, een zalmpastei. Sportende mensen moeten goed eten 🙂

Overpeinzingen 21.1 km Linschoten

Even over het hek klimmen, dit voor een goede startpositie. De mannen maakte plaats voor me en heerlijk tussen de warme lijven was het wachten op het startschot. Lekker ontspannen weg.  Er werd gevraagd wat ik ging doen. : “Ach, 1.25, 1.26 en zo ging ik tot 1.30 door”. Een man bleef gezellig naast me lopen, de 1.27 sprak hem wel aan.  Er kwam een vrouw bij, ook zij wilde vooral genieten vandaag. De 5 km passeerde  ik in 19.11, tempo lag iets te hoog maar ik liep zo lekker. Ervaring genoeg opgedaan in 32 jaar en ging iets langzamer lopen, de vrouw liep van me weg. Nu liep ik als 4e vrouw. Vond dat best jammer  maar bleef netjes lopen wat ik wilde. Op 8 km een zachte ademhaling, een bescheiden snuiten, dat moet een vrouw zijn, wie komt mij achterop? ik wil geen 5e vrouw lopen. Keek voorzichtig opzij en ja hoor, een vrouw. Vertelde haar dat ik aan het ademhalen hoorde dat dat van een vrouw moest zijn, ze lachte. Met zijn 2-en liepen we lekker op, de man van 1.27 was er niet meer, ik liep te snel 🙂  Oudewater was een feest, keerde op de brug, naar het bekende  grindpad daar. Op de dijk, uiensoep aroma, lekker en niet lekker die lucht, de varkens en  koeienlucht wonnen vandaag, passen beter bij de omgeving, ik kan daar erg van genieten. Vele voetstappen achter me, net een kudde paarden. Langszij een hele groep Haag atletiek mannen met Lodewijk op de fiets en water, hij vroeg of ik wat wilde. Heerlijk smaakte dat en geen geklieder. De mannen gingen stevig door en ik probeerde bij te blijven. De vrouw moest lossen, jippie maar in de Haag groep liep weer een vrouw, bleef 5e. Het hogere tempo voelde  goed, wat een macht en kracht had ik in mijn benen en daarbij die ontspanning, super 🙂 . Montfoort, was net de kleine biggetjes bij het viaduct gepasseerd, leuk publiek, ook hier veel (mensen) publiek, muziek en ook hier maakte ze er een feestje van. Bij het verlaten van het dorp zag ik de vrouw van de groep moeilijker gaan lopen, vol power erover heen, mentaal tikje uitdelen en door. De vrouw die op 5 km bij me weggelopen was, kwam nu snel dichterbij en ook haar haalde ik in, positie is 3e vrouw. Haalde veel atleten in, de macht groeide en groeide en wat zag ik daar?  weer een vrouw. Ja hoor en zonder moeite passeerde ik ook haar, nog slechts 1  vrouw voor me. Dat was een van mijn eigen atleten, die mag winnen maar toch……

Foto Thierry Schut.  Foto waarbij alleen de kleding klopt met Linschoten 🙂

Linksaf, de smalle polderweg in naar de finish, door de weinige wind tegen kreeg ik het iets kouder, blij met mijn  shirt met mouwtje. Een vreselijk wegdek hier door de straten, pakte snel de stoep. Links af en de brug over, linksaf en het finishdoek zien. De klok stond nog  op een ongelooflijke 1.24, gas erop….. 1.25.04, net niet maar meer dan tevreden. Het Nederlands record had  vanaf nu 1.25.04 kunnen zijn, helaas, niet gecertificeerd. Wat was ik blij en na het horen van de tijden van mijn atleten nog veel blijer. Linschoten was weer top

De duinen van Duinrell of bruggen van Rotterdam

Moeilijk  soms om een keuze te maken. De duinen van de Duinrell cross genoten mijn voorkeur maar wat als de helft van de A groep naar de Bruggenloop gaat? Dan moet je er als coach wel bijzijn en ik probeerde een startnummer te bemachtigen van geblesseerde atleten. Tot, ik erachter kwam dat ik helemaal niet kon, hardlopen aan het einde van de dag. Soms is er gewoon iets wat voor het lopen gaat, zoals de afspraak deze middag.  Duinrell won dus, crossen vind ik heerlijk en zondagmorgen vroeg maar Wassenaar. We waren wat laat en ik ging alvast inlopend naar de inschrijving, een leuk hutje verstopt in het bos, het zijnde een sprookje. De eerste km had ik er al opzitten, inschrijven ging snel en terwijl ik m’n startnummer aan het opspelden was kwam Koos aangewandeld.  Zo heb je makkelijk veel tijd gewonnen. Nog een stukje inlopen en besloot parcoursverkenning. Ik was mega verkouden geworden en bij het beklimmen van de eerste heuvel had ik het idee te stikken, mijn longen hadden geen zin.

Gewoon doorgegaan en het parcours lag er mooi bij. Veel boomwortels onder het bladerdek, oppassen geblazen straks. Omkleden, ik had het warm en lekker een singlet en korte broek aan. In het startvak waren er niet veel zo “koud” gekleed maar ik wist dat ik de juiste keuze gemaakt had. Een klein manneke van hooguit 8 jaar stond naast me, hij ging voor 2 rondjes. Ik kreeg het idee dat hij nog niet wist wat hem te wachten stond, na 1 rondje is dat kind gesloopt.

De start en die kleine stoof me voorbij, ik denk dat hij als eerste bij de heuvel wilde zijn. Een beklimming van totaal een km, na 400 meter passeerde ik hem, hij hijgde zo hard, zou hij de eerste ronde wel volmaken?  Ik heb hem niet meer gezien. Het inlopen had mijn longen goed gedaan en liep redelijk makkelijk naar boven. Daar was hij, de steile zandafdaling. Dit is een afdaling die sommige als een razende nemen, ik niet want dan heb ik echt het idee over mijn as naar beneden te gaan rollen.

Hakken in het zand en makkelijker dan de jaren ervoor kwam ik beneden. Daarna slingerend het bos door, klimmen en dalen en was in mijn element. Zo’n eerste ronde is nog wat druk en moest me soms inhouden, te smal om daar een atleet te passeren. Eenmaal op het bladerdeken ging ik echt inhalen, wat een heerlijk gevoel. Ronde twee, gelijk aan ronde een, nu geen atleten voor me en had vrij spel.

Eenmaal in de derde ronde liepen er weer atleten ” in de weg” . Leuk was om te horen : ” jeetje die loopt drie ronde en wij pas twee”,  de finish in 38.27.

Loop ik met zulke snottebellen verkoudheid gewoon 40 seconden sneller dan in 2015. Tweede vrouw en lekker wat mannen achter me gehouden. Warme kleding aan en uit gaan lopen. Nam de heuvel naast de rodelbaan, geen goed idee, te hoog en wilde nu even geen heuvels meer. Terug naar mijn bladerdek en daarna naar de auto. Verdwaalde tussen de bungalow huisjes, ik weer :-(.  Het mooie was dat ik nu wel 5 lekkere km’s uitgelopen had. Crossen is eigenlijk het mooiste wat er is, een met de natuur, daar hou ik van.