Test voor NK halve marathon op een prachtig parcours

Lekker kunnen trainen de afgelopen weken. Er gebeuren veel leuke dingen, geeft veel organisatie in de hersenpan en deze maakt overuren. Hardlopen brengt de rommelige hersenen weer op orde :-). Als test, 3 weken voor het NK, paste deze wedstrijd heel goed in het schema. Vroeg het bed uit, ontbijten en de beesten eten geven. Nu liet mijn grote vriend de eend mij  vreselijk lachen.

Vandaag mocht hij een keer brood en gaf hem een hele boterham. Neemt hem in zijn bek en gaat aan de wandel, stap op de boterham en valt voorover op de grond. Tot drie maal toe maakte hij deze fout en ik kwam niet meer bij, wat een lol. Vrolijk begin van de dag. In de Auto naar Noordwijkerhout, verliep soepel en ik kon me snel inschrijven, omkleden en met Marlies in gaan lopen. De pollenallergie speelde me parten, getver maar dacht aan de zee waar we vlak langs zouden lopen, moet  het daar dan maar beter gaan. Het was perfect loop weer, 12 gr, vochtig en weinig wind uit het noorden. Goede start, iets sneller dan ik wilde maar dat is normaal. De tweede km was een juiste 4.05. De atleten om me heen waren duidelijk tempo aan het zoeken, me voorbij en ik weer inhalen, leuk spelletje.

Daar was de klim op 4,5 km. Kleine pasjes omhoog om niet helemaal zuur boven te komen, lukte goed. De man naast me was gesloopt en hijgde zich rot. Toch bleef hij bij me en al snel liep hij lekker te kletsen. Ik deed mee tot ik in ene km tijden van 4.20 zag, mond houden en doorgaan.

Over schelpenpaden, heerlijk vind ik dat, een zijn met de natuur. De km tijden werden sneller, dat stemde me tevreden. Op 10 km was er een lusje van 500 meter en de atleet bij me vroeg een zakdoek aan een toeschouwer. Deze wilde hem aan hem geven toen we weer terug kwamen. Het was een mooie katoenen zakdoek maar gewassen zei de toeschoewer. De atleet naast me zei, laat maar zitten want ik moet de bosjes in…….. zonde van de zakdoek. Het was een meelevende toeschouwer want even later fietste hij naast hem en gaf hem een papieren zakdoek, Iemand langs de kant had wel een papieren versie. Daarna heb ik de atleet niet meer gezien.

Langzaam liep de weg naar beneden, richting de bollenvelden. Na de dertiende km  veranderde mijn inzet. Ik had bij het 500 meter lusje gezien dat er een vrouw niet ver achter me zat.  Ingehaald worden was iets wat ik echt niet wilde en het wedstrijd beestje kwam los. Krachtige passen en nog vol energie vervolgde ik mijn weg. Moesten onder de weg door en in deze tunnel waren een paar jongen die leuk wilde doen met hun brommers. reden op en neer, het geluid galmde als een gek en ik kreeg het idee dat ze me overhoop wilde rijden.

Blij onder de weg vandaan te zijn, rust. Helaas had het veld nog geen bloeiende hyacinten, de natuur is echt later door de kou. De narcissen keken me aan, geuren helaas niet zo lekker. Bocht naar rechts, het kanaal en grote velden vol gekleurde tulpen, prachtig. Liep steeds makkelijker en genoot.

20 km en zag 1.22.37 staan, wauw dat is best snel en het Nederlands Record zou mogelijk moeten zijn, maar dan wel, gas erop. Marlies zag ik ook dichterbij komen en dan gaan de benen bijna vanzelf. Inhalen ging niet meer, dichter en dichterbij wel. Slecht 6 seconden van het NR vandaan. Super tevreden over de finish in 1.26.25.

Voelde zo goed, ook het uitlopen ging nog heel soepel. We kwamen van het uitlopen terug en kon  meteen het podium op, nummer  drie stond er al en kon zo aanschuiven.

Mooie bloemen, mooi applaus. Daarna een heerlijke douche om het zout van mijn lijf af te spoelen. Fris gewassen met Koos op weg naar de auto. M aar eerst heb ik Koos als fotograaf tussen de tulpen weten te zetten en zelf eens een foto van hem gemaakt. Zo mooi al die rode bloemen 🙂

Marathon van Rotterdam, als coach op de racefiets

Vandaag was het weer zover, het volksfeest van Rotterdam, de marathon. Heb lang lopen dubben wat het verstandigst was, het NK marathon lopen of toch voor NK halve marathon kiezen. Deze is nl 1 maand later en je weet dat de beentjes enig herstel nodig hebben na het lopen van al die km’s. Knoop doorgehakt, geen marathon. De marathon volgen, als coach op de fiets, is eigenlijk net zo leuk. Met Marco had ik op het 5 km punt van de marathon afgesproken. Mooi weertje en stapte om 8.50 uur, in race outfit, rugzak met proviand op de racefiets. Prachtige tocht door het groene midden Delftland, reed maar een keer, 2 meter, verkeerd. Via het Marconieplein Rotterdam in. Ik wilde eerst door de Maastunnel, waarom niet Erasmusbrug, zat ik meteen in het marathon geweld. De Erasmusbrug stond al vol publiek, ik kon gelukkig nog goed passeren met de fiets. In de bocht na de brug hoorde ik mijn naam en stopte even om te kletsen, de sfeer zat er hier al goed in. Het startschot viel en besloot om met de kopgroep naar het 5 km punt te fietsen. Je hoeft dan niet langzaam te fietsen, wat lopen die kereltjes hard zeg. 5 Km en daar stond Marco. Het wachten was op de meiden, ondertussen vele atleten aanmoedigen. Het was even super verwarrend, hebben we ze gemist????  want de tijd zat al ver over de 30 minuten. Bleek er een 2e wave geweest te zijn, 11 minuten later waren ze gestart. Gelukkig daar waren ze en ohhhhhh, beide liepen veel te hard. Even de rem erop meiden, de wedstrijd duurt nog lang :-(.  Wij na hun passage door de stad crossen, op  naar 13 km. Mooi landelijk pad, beetje smal maar bleek later goed te doen. Vrolijk kwamen de meiden weer langs, aanmoedigen om daarna weer snel verder te fietsen. 17 km  en daarna naar 22 km. Een lachend gezicht en een meer zorgelijk. Gauw naar 26 km, vlak voor de brug.

Het is zo lekker om zonder regeltjes door een stad te bewegen, stoep op en af, lekker voor mn wielen, gelukkig heb ik hele goede wielen en de spaken deden geen pang. Over de weg ipv het fietspad, geen oog voor rood licht, slecht waren wij 🙂  Bij 26 km was het een koude wind in de schaduw, vreesde voor de atleten, wat zullen ze het hier koud krijgen. Op 26 km, vlak voor de beklimming van de brug (atleten voelen het echt als een beklimming op de terugweg) gingen vele gezichten al tekenen. Atleten die we wilde zien, gezien en fietste weer verder, op naar het Kralingse bos. We zaten van de weg af en de enige mogelijkheid om bij de atleten te komen was even door een stukje bos. Fiets op je nek en door de bagger, over een boomstam naar de weg.  Mijn beide racefiets schoenen vol bagger. Gelukkig was ik net op tijd bij de weg, daar zag  ik Judith vrolijk voorbij komen, Marja  was na 8 minuten nog steeds zoek. Terug lopend door de bagger en fietsend naar 35 km. Het punt van de man met de hamer, dat wilde ik niet missen. Hier zag je de kramp in vele benen schieten. Een punt waarvan ik denk, is het wel gezond om een marathon te lopen. Leuk gesprek met een man van 80 jaar, hij vond het jammer dat hij niet meer mee kon doen, liep nog wel  2 maal per week korte afstanden, dit was te ver voor hem, petje  af meneer. Een atleet ging hier nog steeds goed, beetje stijve liezen, de ander had veel last van kramp, rekken en weer verder. Op 40 km nog een mentale oppepper kunnen geven. Wij achter het stadhuis langs, de sluiproute naar de finish. Wat een heerlijke voldane maar gesloopte atleten konden we daar verwelkomen. Glunderend met de mooie medaille om hun nek. Hoe kapot je ook bent, die is binnen. Langzaam liepen we naar de kleedgelegenheid. Ik op blote voeten, op racefietsschoenen moet je niet te lang gaan wandelen 🙂 Nog even wat drinken, de meiden douchen en omkleden. Na een uurtje opstaan, voor de lopers geen pretje en langzaam verplaatste we ons naar de trein. Tot Maassluis met de trein, daarna afscheid genomen, ik had nog 15 km te gaan. Lekker scheuren door de polder, onderwijl genietend van het lente groen. Met 85 km op de fietsteller,  een waanzinnig coach genot over de goede maar ook wisselende resultaten stapte ik na 8 uur afwezigheid de huis deur weer binnen. Het was een topdag.

Paaseieren zoeken in Barendrecht

Het was een mooie trainingsweek, vol wind en regen, goede manier om zowel fysiek als mentaal sterk te worden 🙂 Blij dat de pasen er beter uitzag, 22km duurloop op zaterdag en 50 km racefietstocht op zondag. Zo  de planning gemaakt om de 2e paasdag in Barendrecht te kunnen lopen. De Oude Maasloop is een goede bekende van mij, gewoon lekker om op die dag eventjes de benen te strekken tussen alle paaseieren door. Uitslapen, normaal is het 5.40 uur, om  dan met moeite om 8.30 uur uit bed stappen, erg he. Moest meteen aan het ontbijt anders was dit niet op tijd mijn maag uit. Na het ontbijt kleding opzoeken, tas in pakken en met Koos naar Barendrecht. Ritje van niets en precies 10 uur waren we er. Inschrijven, omkleden en inlopen. Doordat ik veel tijd had bijna 4 km ingelopen, met versnellingen. Wedstrijdkleding aan en weer verbaast dat ik een van de atleten ben met weinig kleding aan. Krijgen die het niet warm tijdens de wedstrijd? ik wel en kies daarom voor weinig. Beetje vreemde start, we liepen niet op maar schoten ons weg, als de eerste atleet  de oranje pionnen zou passeren (100 meter verderop) , dan  zou de tijd gaan lopen. Ik daar mijn  horloge ingedrukt voor een real 10 km. Liep lekker maar je moest wel oppassen want het was kriskras door de woonwijk. Mooie fietspaden met heel, heel veel bochten.

Op 2 km zag ik Koos, oei ik keek in de camera, vindt Koos niet leuk en keek meteen weer weg 🙂

Na 3 km waren de huizen op, mooie open vlakte. Allemaal kinderen liepen hier met hun ouders, op zoek naar paaseieren, leuk publiek. De oude Maas was daar maar eerst de dijk op, heerlijke kleine pasjes omhoog,moest de mannen hijgend en steunend achter me laten, erg he dat ik dat leuk vond. Prachtig stuk hier langs de Maas. Haalde de 2e vrouw in en liep nu op plek 2. Veel aanmoedigingen en na nog een beklimming op 5 km lag daar een lange rechte weg, terug naar de woonwijk. Dit was een beter stuk en hoefde maar een paar keer een bocht om. Wel was het een aardige wind en liep lekker achter de ruggen vd mannen. Toch moet je uitkijken dat je het jezelf niet te makkelijk maakt, het tempo is vaak iets “te” laag. Tussen sprint naar de volgende groep en weer blij met mannen ruggen, haalde de wind voor 70% bij me weg. Daar was 9 km en een atleet spoorde mij aan de laatste km met hem te gaan knallen. Stom he maar ik vond dit hard genoeg. De laatste scherpe bocht naar de baan en dan vergis je je dat 200 meter nog vele secondes bij je tijd op gaat tellen.

39.05 klokte ik, jammer had graag 38 en een beetje gehad. Zeker niet ontevreden met mn snelste tijd in 2015 en sterke benen vandaag.

Snel kleding aan en gaan uitlopen. Ronde met Carin en nog een ronde alleen, is zo lekker. Genoten van een heerlijke douche en daarna de prijsuitreiking. Deze was buiten en kreeg het

 best koud. De vrouwen waren snel aan de beurt en na de huldiging naar huis. Op naar de paaseieren, eentje heb ik er zeker weer verdiend 🙂