Mijn eerste trail ooit

Een trail, lekker door de bossen crossen, iets wat ik in de toekomst zeker een keer wilde gaan doen. Door de gewone wedstrijd agenda kwam het er steeds niet van, atleten zijn net mensen, blij met het bekende. Plots was er een aanbieding. Judith stond ingeschreven voor de Utrechtse Heuvelrug trail over 26.66 km. Door  een gescheurde ribspier was het voor haar  onmogelijk te lopen. Of ik haar nummer over wilde nemen. Dat was een super aanbod en zei meteen ja. Over laten schrijven op mijn naam en ik verheerlijkte mij al op een prachtige duurloop door het bos. De 10EM in s’Gravenzande kon ik nu niet lopen, wel fijn om die wedstrijd  als coach aanwezig zijn. Was een mooie zaterdag en werd na afloop gehuldigd, het Westland klassement gewonnen. Na een gezellige burenavond, waar mijn kook aandeel  voor het diner bestond uit een grote  pan Creoolse Jambalaya. Eigenlijk ging ik iets te laat weg, je wilt nog even voldoende uren  slapen. Vroeg, voor de zondagochtend uit de veren, ontbijten, spullen pakken om rond 9.30 uur naar Doorn  af te reizen. De TomTom deed zijn werk goed,  uurtje voor de start aanwezig. Omkleden, weinig aan, het was prachtig weer. Het bos in, daar was het start-finish gebied.

 Een  ontspannen sfeer, kleine toespraak van de wethouder, trots op het mooie natuurgebied waar wij te gast waren vandaag. Om 11.30 uur  het startschot, met de rem erop weg.  Het doel was  een duurloop, op gevoel weg.

Met een stevige klim door los zand naar boven,  je voelt meteen wat een trail inhoudt. We slingerde door het bos, in het begin met een redelijke groep. We bleven met 5 over en gezellig kletsend vervolgde we onze weg. Het werd denk te gezellig en miste een  parcourspijl. Plots stonden we op het erf van een boer. De vrouw des huizes kwam aanlopen en was verbaasd dat de route nog niet goed aangegeven was

Na ons kwamen  hele meute trail runners aanlopen, we waren niet de enige die de pijl niet gevonden hadden.  Na wat aanwijzingen van de aardige mevrouw kwamen we weer op de goede route terecht, kleine 1.3 km verkeerd gelopen. Het werd even veel atleten inhalen, zo achter een grote groep aanhobbelen voelde te langzaam. Toch beetje wedstrijd gevoel of gewoon vooraan willen lopen om goed naar ondergrond te kunnen kijken?  Een mega klim door los zand met trede die door een grote stap bereikt konden worden  naar een huisje boven op de top, moest even bijkomen,  de benen ontzuren door in een lager tempo de weg te vervolgen, het goede ritme kwam weer terug. Liep het hele eind met Marieke Prince op, het was erg lekker om saampjes te genieten van de mooie omgeving.  De eerste waterpost was hard nodig, door de warmte werd er veel vocht verloren. Stoppen, twee bekers drinken en verder.  Even een sanitaire stop, in het bos is dat geen probleem en met een duurtraining mag ik ook van mezelf.  De twee mannen die in het begin bij ons liepen gingen ons nu weer voorbij. Ook Harry,  met een klotsende waterzak op zijn rug, liep  door en weg van ons.

Marieke had even op mij gewacht en leeg vervolgde we de smalle paden door het bos. Het klotsen van water werd luider, vlak voor de open vlakte haalde we Harry weer in, wij hadden duidelijk meer kracht over. Waterpost twee werd snel genomen en  hier haalde we de twee mannen weer in. Daar een prachtige hei voor ons, het hek werd door vrijwilligers opengemaakt. Schitterende omgeving tussen de paarse plantjes rende we door. Volle zon op je hoofd, wat is er mooier. We kwamen in de staart van de 16 km trail,  nu gingen we veel atleten  inhalen. Soms dwars door de bagger heen, deerde niet. Ik voelde me super sterk  geen moeie benen alleen als ik een rare stap met mijn rechterbeen maakte voelde ik het liesgebied trekken. Marieke haar benen liepen vol, ze zei me te gaan als ik de kracht had. Deze had ik zeker. Stuk asfalt, een parcourswachter en vroeg hem hoever de finish nog was, 1 km. Nog even de chocoladeberg over???? Daar stonden ze met een hele kar vol chocolade, niet gepakt maar wel even die heerlijke geur opgesnoven.

Dan de afdaling naar de finish. Grote stappen en net of ik aan het vliegen was naar het finishdoek. 2.09.44 en eerste vrouw, kikke. Door het verkeerd lopen was het een totaal van 28 km trail. 28 prachtige kilometers, wat was ik blij met Judith haar startnummer. Mijn eerste trail zit erop en weet dat ik dit nog een keer ga doen. Niet als wedstrijd maar wel als een hele goede training, hier word je sterk van en het uithoudingsvermogen  wordt ook goed getraind. Een kleine km uitlopen en even douchen. Naar de prijsuitreiking, nooit verwacht en toch stond ik daar te  glunderen op plekje nummer een. Wat een prachtige dag en wat een ervaring.

Zomaar zin in een 10 km wedstijd

Er zijn wel eens van die weken die super gezellig zijn op het werk en thuis. Het was zo’n week voor mij. Vooral thuis was het erg gezellig met een extra Holland bezoek van mijn zoon,  ik heb er erg van genoten. Er ging geen dag voorbij zonder eters en dan is het steeds iets extra’s. De trainingen moesten wel gewoon doorgaan maar met een beetje organisatie ging dat gewoon lukken. Vrijdag mn zoon naar Schiphol gebracht, terug naar Thailand.  Ben je ineens weer met z’n tweeen en was toch wel een beetje stil. De zaterdag was daar en ik had even geen zin in thuis zijn, mensen om me heen, dat had ik nodig. In Sommelsdijk was een 10 km wedstrijd, lekker in het mooie Zeeland (dacht ik, maar het is nog Zuid-Holland ) 🙂  Om 11 uur met de auto weggereden, binnen 55 minuten op de plaats van bestemming. Naar het inschrijven en kwam vele bekende tegen. Heb me voor het hele circuit ingeschreven, die gemoedelijkheid van de eilanden spreek me wel aan. Omkleden en in gaan lopen. Ook hier viel me op dat echt iedereen die je tegenkomt je gedag zegt, totaal onbekende mensen op de fiets. Ik vind dat heel fijn en zegt vrolijk iedereen gedag terug. Na 3 km inlopen ben ik kleddernat van het zweten, dat gaat wat worden. Topje, korte broek en halve liter water naar de start aan de overkant vd weg. Mensen spraken me voor de start veel aan nav het Ned Record van verleden week. Multi media werkt goed, is toch kikke. Vandaag niet hoor, hij is ook niet gecertificeerd. 5 minuten voor de start, fles water leeg drinken en met een soort van kermis toeter werden we weggeschoten

. De eerste 200 meter even veel bochtjes met stoepen en gras, oppassen geblazen. Het ging goed en verloor mijn voeten niet ;-). Ik liep heel lekker, met een zacht briesje tegen, was het (nog) niet te warm.  Laurey van Berge liep de eerste 2 km achter mij. Daarna gaf ze een tussensprintje en liep vrij makkelijk bij me weg. Aan haar soepele lopen wist ik dat ze een maatje te groot voor me was. Alleen vervolgde ik mijn weg. Tempo bleef goed maar kreeg het wel warmpjes.

5 km in 19.22, mooie tijd en nu vast proberen te houden. Even een rare bocht en dan voor de wind.

Had even gedacht dat ik daar mijn voordeel uit kon halen, mooi niet. Het was zo benauwd voor de wind en had het idee dat ik een bontjas aangetrokken had. Het was echt moeilijk om het tempo vast te houden, hoe ik mijn best ook deed, ook nog eens in ontspannen vorm. Na 9 km  met krachtige pas, kleddernat van het zweet op de finish af. het duurde even voor ik het doek te  zien kreeg en dan, einde van de 10 km. De tijd was 39.13, niet goed en niet slecht maar was er tevreden mee. 2e vrouw overall, 1e > alles V35. Even veel water drinken nog wat uitzweten, dan uitlopen. Dat ging heerlijk tegen wind, vond het eigenlijk best fris tot ik omdraaide en het zweten weer begon. Dat zijn veel litertjes vocht, ach die hoeven we niet meer uit te plassen 🙂 Lekker douchen, even fris worden, we hebben nog een prijsuitreiking, schoon het podium op. Mooie bloemen en applaus tijdens de huldiging. Daarna nog even napraten over de race. Stond me nog steeds rot te zweten, na een kleine 20 minuten moest ik echt naar buiten, afkoeling had ik nodig. Op het muurtje even wat fruit eten en water drinken, kon ik de terugreis weer aan. Om 16.30 uur thuis en had een mooie en gezellige dag, zoals ik wilde, gekregen .

Gecertificeerde 15 km loop, altijd leuk

Verleden week zou ik de halve marathon van Oostland lopen. Liep even anders door het afscheidsfeest op zaterdag van mijn zoon, hem op zondag naar Schiphol brengen zijn even belangrijkere dingen voor een moeder. Zag op de kalender de 15 km in Vlaardingen staan, gecertificeerd, wauw, dat kom je niet vaak tegen en besloot deze wedstrijd te gaan doen. Op naar Vlaardingen, zondag voor ons vroeg in de morgen. Met een paar OphorstRunners aanwezig en even lekker inlopen. Was best warm vandaag, verder voelde het inlopen goed goed aan. Naar de start, het was niet druk, 200 man. Dat is best lekker, geen geduw tijdens de start. Inderdaad, de start was een makkie, heel gemoedelijk gingen we ervandoor.

De eerste 5 km langs de A20 en voor de wind. Liep lekker, in mijn uppie en het voelde goed

.

Na het Pannenkoekenhuis in Maasland draaide we en plots voelde ik hoe hard het waaide. 5 km in 19.32, mooie tijd en ver onder het oude record. Daar was de polder en je weet, daar heeft de wind vrij spel, ook met mij. Had een maatje gevonden en liepen soms achter maar meest naast elkaar. De wind kwam overal vandaan en naast elkaar is wel zo prettig. Het Bommeer met nog meer wind, het schelpenpad op en de km’s vlogen onder de schoenen door. Genoot erg van de prachtige omgeving en de stilte hier. Is toch heerlijk dat je in de randstad zulke mooie natuurgebieden hebt. 10 km in 40.08… die tegen wind heeft geen goed gedaan, ruim 1 minuut verloren. Liep nog steeds heel lekker en ontspannen maar probeerde nu wel het tempo wat te verhogen. Lekker tussen de bomen, zonder wind. Dan  over een dijk met mooi uitzicht en…. wind. Er was geen km bord te vinden behalve de 5 en 10 km, moest er maar op vertrouwen. Keek op mijn horloge en zag 55 minuten, de finish moet nu wel dichterbij gaan komen.

De parkeer plaats en dan de hele baan nog over, zette aan en zette nog meer aan, finish in 1.00.04. Hoe krijg ik het voor elkaar en waarom niet 5 seconden sneller, staat zoveel mooier :-). niet zeuren Carla, je loopt 91 seconden van het Nederlands record af, stond al sinds 1997, wordt 1e vrouw en je hebt lekker gelopen. Ik hou mijn mond en geniet van het enthousiasme  van de organisatie die al in de gaten had dat het record eraan was. Vele felicitaties en extra huldiging op het podium, gaaf.  

Het uitlopen was goed, even het zuur uit de benen. Lekker douchen om daarna nog 20 km naar huis te fietsen, deze had ik achter in de auto gedaan, Koos met de auto en ik op de fiets, mooie verdeling toch:-)