De 15e Westlandse titel

Slechts 6 nachtjes heb ik geslapen na de halve van Rotterdam. Tijdens slapen maak je testosterone aan, dat zorgt voor het  herstel. Als je zo weinig nachtjes tussen 2 wedstrijden hebt is het herstel niet volledig. Wat gaat dat worden vandaag tijdens de 10EM van s "Gravenzande?  Werd vanmorgen wakken en dacht, jee, ik heb er zin in, dat is een goed teken. Jan van de Meer SMS’te me om er samen heen te fietsen, gezellig. De zon scheen volledig en er woei een matig windje uit het oosten, goede temperatuur. Eventjes inschrijven en omkleden. Inlopen met wat versnellingen. Liep te hijgen als een paard, had zere benen. Maar ala, hoe rotter je je voelt voor de race, hoe beter het gaat tijdens de race. Daar hou je je dan mentaal maar aan vast. Heerlijk zo’n rustige startopstelling in vergelijking met de drukte van Rotterdam verleden week. Beetje kletsen en gek doen met de atleten om je heen. Ineens was daar het startschot, in een lekker aanvoelend tempo weg. Tim van Leeuwen had opdracht gekregen bij mij te blijven van….(een man). Dat ging heel voorspoedig. Heerlijk voelde de benen en de ademhaling. Had het niet "benauwd"’ en op 2 km wees het horloge 6.36. Dit leek me onmogelijk.  Of ik zit in een supercompensatie of de 2 km staat niet goed. laten we het maar op het laatste houden. Rond de 6e km stond een oud vriendje van me de auto’s tegen te houden. Elk jaar weer leuk als je hem daar tegenkomt. Een aanmoediging en door. Het Staelduinsebos langzij, waar het een stuk frisser was, op naar het Bonnenpad. daar werd het warmer met de wind in de rug. Met  Tim, Jan een tri-atleet en een van de Koplopers in het groepje kwamen we op de nieuwe ontsluitingsweg naar de Hoek. Heerlijk vlak asfalt  en ik voelde me zoeffen. Dan die vreselijke lange saaie weg, met al die bochten waar geen eind aankomt. De waterpost gaf een kleine onderbreking. Hier liepen Jan de de tri atleet van ons weg, Tim bleef netjes bij me (of ik bij hem?). Gelukkig, de Haakweg. Lullig he maar dat voelde meteen een stuk lekkerder. Slingerend tussen de kassen zijn we daar opeens weer bij de dijk. Dijkje onderdoor en flinke wind tegen. Hier wist ik zeker dat ik met Tim meeloop en niet, Tim met Carla. Het gaat zalig en we liepen op Jan in. Gaf extra kracht en halverwege de zijdijk gingen we hem voorbij, met de tri atleet. Over een nieuw fietspad met veel zand, glijdend lopen. lekker voor je liezen. Hoekje om, Tim zette aan en ik probeerde te volgen. 1.01.34 klokte ik. Yes, bijna 1 minuut sneller dan in Voorschoten. Goed gevoel van kracht en overwinning tijdens de wedstrijd. Mijn 15e titel heb ik binnen, kikke toch? Uitlopen, afkoelen onder een lauwe douche en naar de prijsuitreiking. Veel bloemen, zoenen en kado’s.  Westland!!! het was weer mooi. Het cicuit bestaat nu 16 jaar, alleen in 1997 heb ik Ineke Vis voor laten gaan. Het was na de wedstrijd gezellig, veel kletsen, zie onderstaande foto’s

Sleutel vergeten

Dit beeld had ik woensdagmiddag. Ik trok de deur achter me dicht, je voelt het, ik ben iets vergeten. Bij thuiskomst wist ik het, de huissleutel. De kinderen waren alle drie ver weg , net als Koos, en niet voor 17.30 uur thuis. De buren gaven geen gehoor. Wat mij restte was gaan zitten in het zonnetje in de tuin. Spelend met mijn telefoon en diens fotocamera kwam ik tot het volgende plaatje. Rond 17.00 uur kon ik mijn huisdeur openen, dat voelde als een verlossing.

Vandaag hardlopend, weer in de bloemen.

De halve van Rotterdam vandaag, zoals ik verleden week geschreven had. Een week is zo om, de  beentjes voelen bij het ontwaken niet soepel aan. Snel eten en op de fiets naar den Haag Holland spoor. 12 km lang hebben ze de tijd om los te trappen. En hoe, ik heb een waanzinnige wind tegen en trap me de peentjes. De trein van 10.36 en in no time ben ik in  Rotterdam. Op zoek naar het Albeda college om mijn tas te stallen en wedstrijd outfit aan te doen. Het is er druk maar een plekje gevonden. Eigenlijk mocht ik met de elite meedoen maar in die groep is de kans op alleen lopen heel groot. Ik hou van mensen om me heen en heb voor de tweede groep gekozen. Met een sticker op mijn startnummer verzekerd van een plek op de startlijn. Nou echt niet, ik mag er niet in. Ja die mensen krijgen er ook alleen maar opdracht tot, eentje gaat wel informeren voor mij. En zie het is oke, ik mag op de lijn gaan staan. 11.50 uur gaan we weg met een knallende wind tegen, zeker tussen de gebouwen. De benen voelen lekker maar ik heb het heel benauwd. De kinkhoest gaat me vandaag parten spelen voel ik. In een goed aanvoelend tempo weg, een lekker groepje om me heen en we draaien naar links met de haven rechts van ons. Ook hier veel wind en om en om beuken we tegen de wind in. Er staat lekker wat publiek langs de kant en in ontwaar vele bekende, leuk. Na 5 km maken we een draai van 180 xc2xb0, de wind weg en de zon in het gezicht. De temperatuur is 10 xc2xb0 hoger, wel lekker. De benauwdheid wordt hier minder en kan lekker door denderen. Rond km 8 zie ik "verse" lopers, de 10 km is gestart. "Zo, dat wordt lekker inhalen straks" zeg ik tegen de mannen naast me. Na 10.5 km draaien we weer 180 xc2xb0 en de wind is er weer. Het groepje is tot 3 man gedegradeerd. We proberen om en om te lopen maar soms komt de wind uit alle hoeken, het is geen doen. De benauwdheid komt hier weer terug maar gelukkig krijg ik geen hoest aanval.  Anekdote bij deze foto; Steeds hoor ik "hup Leo" Op een gegeven moment vraag ik: " Wie is nu Leo, de groene of de witte", Het is de witte.  Een kleine 5 km verder en vele malen Carla geroep vanuit het publieg gehoord te hebben vraagt de groene; "Wie is nu Carla, de blauwe of de witte" ?       Aan alles komt een eind, zo ook aan de wind tegen. Vanaf 16 km de wind mee. Het wordt slingeren, springen ed langs alle mensen op de 10 km en de staart van de halve. Ga wel heel goed en ik jump van hot naar her. De Coolsingel is daar en ook zie ik de finish. Ga heel hard mijn best doen om toch een 1.22 op de klok te krijgen. Nee, finish ik in 1.23.02, wat een waardeloze tijd, 1.22.59 staat een stuk beter. Helaa, maar ik ben wel de eerste vrouw en krijg prachtige bloemen. Tijdens de prijsuitreiking  voor de V45+, waar ik ook eerste ben, krijg ik nog een bos, het houdt niet op. Jisca zie ik finishen en samen met de trein naar den Haag terug. . Jisca, ondanks haar rug, toch lekker gelopen en ik heb haar 1 bos bloemen gegeven, dubbel en dwars verdient. Lekker op tijd weer  thuis,  bloemen in het water, bij mij veel water over het lijf, al dat zout, getver. Het was een mooie, wel iet wat te drukke wedstrijd.

Hou van bloemen!!!!!

Vrijdagavond, de uitreiking van de zonnebloemcup 2008. Ik erheen, wist dat ik niet in de prijzen zou vallen ( mijn zonnebloemen kwamen niet hoger dan 50 cm, de storm blies ze om) maar voor de sfeer. Ik sta te luisteren naar alle bijzonderheden en foefjes om een zonnebloem zo hoog mogelijk te krijgen. De kwekers van de 10 hoogste bloemen worden naar voren geloepen. meneer nr 10 komt met een bon en boeket zonnebloemen terug. Hij geef tde bos aan mij met de mededeling dat ze bij mij beter af zijn. Enne!!!!!! , ik zeg geen nee want : "IK HOU VAN BLOEMEN’.

Dat was even geleden.

Ja, toen ik dat op mijn vingertjes uitging tellen kwam ik op 2 mnd. Zolang is het geleden dat ik een "echte" wedstrijd gelopen had. Het was Schipluiden, daarna brak de vacantieperiode aan. Niet dat ik zolang vacantie heb ( zie vorige bericht) , meer  een wedstijdloze periode. Goed om even wat minder te lopen en andere sporten te gaan doen, meer tijd voor de mensen om je heen en lekker naar het strand gaan. Helaas heeft de zon het flink af laten weten, op het strand kwam ik veel maar mijn badlaken kon ik thuis laten. Vandaag was het dus zover, een wedstrijd. Ik begon meteen maar met een 10 EM, een goede voorbereiding op de halve van Rotterdam volgende week. Om 10.30 uur met de auto naar Voorschoten voor de Vlietloop. Bengt-Arne was eral, bij mij was de weg opgebroken en moest een andere route kiezen. Snel inschrijven en inlopen, in de regen. Twee voorgaande jaren was het bloedheet, dan is dit wel iets anders, wel lekkerder. Om 11.50 uur naar het startvak om om 12.00 uur weggeschoten te worden. Bengt en ik zouden de eerste 7 km samen lopen, op naar een goede 10 km. Het crossen door de straten de eerste 2 km ging goed, de jongens gingen wel heel snel 3.34 de km en ik koos mijn eigen tempo. 2 km achter de groep aangelopen maar eenmaal langs de korte vliet haalde ik ze weer bij. Bengt keek achterom, het geklepper van een nieuw soort "chip" liet horen dat ik het was. Dat was vreselijk trouwens, een chip met de maat van Een jampotdeksel in de schoenveters geregen. Van de 16 km heeft hij er 15 liggen klepperen. nee geef mij die gele chip maar, lekker rustig. Ondertussen liepen we met een man of 6 langs het water. De brug over en aan de andere kant van het water, met de wind vol tegen terug. Bij de volgende brug was de scheiding van de 10 en 16.1 km. Bengt-Arne succes gewenst en ieder zIjns weegs. Had een mannatje bij me maar ik had het idee dat hij mij niet naast en zeker niet voor zich duldde. Kwam ik langszij, ging hij versnellen, dan maar scheef erachter. Met de wind tegen was dat erg lekker. Na een rondje Vliet weer terug bij de kleine Vliet en over het gras naar de brug. Hier moest ik lossen van mijn enig over gebleven man. Vol de wind tegen met regen aan de laatste 5 km begonnen. Het was best lekker en de benen voelde goed. De laastse 3 km een fietser voor de eerste vrouw naast me. Hij riep naar het weinige publiek dat ik de eerste  rouw was, was best grappig. Daar doemde de kerk op en de finish kwam in zicht. Even leek de speaker mij niet in de gaten te hebben, tot hij de fietser zag en op het nippertje schreeuwede hij mij over de finish in een tijd van 1.02.18.  Voor het derde jaar gewonnen hier in Voorschoten. Bengt-Arne stond mij ook aan te moedigen langs de kant, heel lief want hij was ook doorweekt en zal het best koud gehad hebben. Een klein stukje samen uitgelopen, hij had veel verval gehad de laatste 3 km, toch een nette 38.32 op de 10 km gelopen. Hij omkleden en ik met droge kleding naar de prijsuitreiking. Blijven lopen tot ik het podium op mocht, bleef ik lekker warm. Een mooie plant en enveloppe + applaus van de weinig overgebleven mensen. Geef ze geen ongelijk. Het was een zalige wedstrijd. Weet je, regen is niet fijn maar je loopt wel het lekkerst in de regen, veel O2 in de lucht. Deze week lekker rustig doortrainen en focussen op volgende week.