De Heinenoord tunnelloop, dit jaar, op speciaal verzoek, een gecertificeerd parcours. Een vroege start, 12 uur en goed op tijd met de auto vertrokken. Het is nog steeds koud en ik had mijn korte broek niet eens in de tas gedaan. Al een paar dagen loopt mijn neus en hoest ik een beetje (te) veel. Vanmorgen bij het opstaan, zere keel en gewoon snipverkouden. Er was en vers laagje sneeuw gevallen vannacht en Koos vroeg of ik onder deze omstandigdheden wel wil gaan lopen. Kan het niet maken niet te gaan, heb mijn hele dag er ook op ingericht, gewoon doen dus. De fiets voor Koos achterop de auto en gaan. Na de tunnel zagen we dat de fietspaden mooi wit waren, hier was net verse sneeuw gevallen, leuk!!!!!!!!!!!!!!
Precies een uur van te voren waren we er en zagen een fietser in de bocht onderuit gaan, oei echt glad is het fietspad. Even kletsen, omkleden en een stukje inlopen over de besneeuwde baan. Koos zou op de weg wachten en dan gezellig meefietsen. De start was oppassen geblazen, zeker nu met sneeuw als ondergrond, het ging goed. Eenmaal op de weg mijn jasje aan Koos gegeven, voor als ik het koud mocht krijgen onderweg. Had een goede kleding keuze gemaakt, gewoon lekker had ik het. Liep de eerste 5 km in 20 minuten, heel mooi.
De eerste 9 km was alleen maar sneeuw en je voelde een andere afzet van de voeten door het iets wegglijden. Over de wildroosters lagen matten en die waren glad. Mijn voet glee steeds ver naar achteren en ik was goed uit balans. Een stuk of 8 roosters kwamen we tegen, 8 keer een wegglijdend voetje. 10 km in 40 minuten, mooi op schema. dan de tunnel,
oei een heftige daling, lekker laten denderen naar beneden en dan kleine pasjes omhoog. Het laatste stuk is heel steil, daar draai je om en laat je weer denderen, klimmen en je kan de tunnel houden voor wat hij is.
Het was zoeken naar het goede ritme, kon het niet vinden en heb het ook niet meer gevonden, spijtig. Na de waterpost op 15 km (1.01.30= is tunnel verlies) liep ik alleen maar ik had Koos als maatje.
Voelde niet heel soepel en weet je dat dat erg is, je hoofd wil zo graag maar je benen voelen als kauwgom. 20 km in 1.22.30, het is nog mogelijk. Zei 200 meter later tegen Koos dat het heel zware laatste km’s zullen worden. Koos zei op een gegeven moment dat het er zo soepel uitzag, nu zei ik hem, het voelt verre van dat.
De km bordjes gingen wel lekker snel, voordeeltje. De laatste km en dan de finish in 1.44.38, 1 minuut 35 te langzaam voor het record maar wel eerste vrouw.
Vond het best jammer dat ik de organisatie niet blij heb kunnen maken met een Nederlands record, helaas mannen, volgend jaar hoop ik dat de omstandigdheden beter zijn. Mijn stem was bijna weg en van kletsen kwam niet veel. Even een paar ronde op de baan uitlkopen, niet douchen, water was lauw en dan krijg ik het koud. Lekker bakkie warme thee,
de prijsuitreiking en daarna met een prachtige bos bloemen naar huis. Ondanks alles toch een mooie race geweest.