Etten-Leur, 6 jaar later

Het was 6 jaar geleden dat ik in Etten-Leur was voor de halve marathon. Helaas werd die editie afgeblazen, het waaide te hard, de brandweer en politie vonden het onverantwoordelijk om met de wedstrijd door te gaan. Ik wilde net een startnummer kopen toen dat bericht mijn oren bereikte. Niet kopen, in de auto en zo snel mogelijk het water over.  15 minuten na passage van de Moerdijkbrug werd deze gesloten voor alle verkeer, ik had geluk. Vandaag waaide de wind hard, zw6 is geen 9 en de wedstrijd ging gewoon door. Verleden week liep ik de 10km niet omdat ik misselijk was en te hoge hartslag. Nu was (ben)  ik vreselijk verkouden, het hoofd vol snot. Kon het niet over mijn hart verkrijgen nu weer niet te gaan, ben geen watje. In de auto in de regen naar het Brabantse land. Na de grote rivieren werd het droog, lekker. Reed in een keer goed en parkeerde de auto dichtbij. Startnummer had ik al, alleen een plekje zoeken om te verkleden. Je merkt aan de atleten dat je niet veel in deze regio loopt, vele onbekenden. Zo af en toe kwam ik een bekende tegen, zoals Hans en de triatleet die Mark blijkt te heten (goed onthouden toch?) Even een stukje inlopen via de markt en startgebied, beetje verkennen waar we starten, finishen en ongeveer heen lopen. Kom ik daar heel toevallig Kees tegen, tijdens de passage van de hele marathon. Kees is halverwege, het zag er goed uit, voelde ook goed zei hij. Nog een stukje ingelopen om daarna naar de Nobelaar terug te keren, in wedstrijd outfit te hijsen, plassen wat drinken en naar het startgebied. Even mijn chip checken door met je chipschoen op de mat te gaan staan, piep!!!!!, oke, hij is geactiveerd. Staat een oud collega naast me en natuurlijk even kletsen. Het is gelukkig nog steeds droog als het startschot valt. Loop meteen in een lekker groepje jongens en met Mathilde Panhuizen naast me. Mijn benen voelen goed maar mijn hoofd zegt vooral niet te gek doen anders maak je vandaag meer kapot dan je lief is. Etten-Leur is vooral genieten. lekker door de bossen, landerijenen en RUST, zalig. Mathilde liep op 5 km weg. Wilde er nog even achteraan maar het stemmetje in mijn hoofd riep me terug: doe normaal. Met de jongens verder in iet wat tegenvallende km tijden. De meeste gingen richting de 4 minuten. Nu hadden we ook veel wind tegen, maar toch. Op 10 km gaven er een aantal gas en heb ze laten gaan, het is mijn eigen race. Mark liep op een gegeven moment bij me en een jongen in het geel. Tempo lekker gelijkmatig, niet voor de wind als een halve zool banen. Er gebeurde iets met Mark waardoor hij afhaakte, weet niet wat, want ik het hem niet meer gezien. De jongen in het geel en ik liepen lekker naast elkaar, in een gelijkmatig tempo. De brug over deA58 kwam eraan (kijk deze weg was er de laatste keer dat ik Etten-Leur liep nog niet). Even klimmen en de bocht om. Een mooi weggetje las voor ons. Het tempo ging omhoog, we roken beide de stal geloof ik. De markt kwam in zicht en dan de finish. 1.23.50. gelukkig nog onder de 1.24. Onder deze omstandigdheden moet ik tevreden zijn met deze tijd. De jongen in het geel was heel tevreden, hij liep een pr van 30 seconden. Bedankte me, alleen had hij het niet gered. Mooi toch, daar geniet ik van dat ik deze atleet aan een PR geholpen heb. Gauw naar binnen, kreeg het koud. In de wc alle natte zooi uit. Kreeg een helder idee om onder de handenfxc3xb6hn mijn lijf droog en warm te maken. Zo dat was lekker. Mijn natte haren er ook nog even onder en ik zag er weer uit.   De prijsuitreiking was buiten, weer de regen in. 6 mensen klapte voor ons, het weer was te slecht. Gauw naar de auto en naar Honselersdijk. Het werd steeds natter onderweg. Nee ben ik op de Elzenweg, dat is bijna thuis, rijdt er een paardentrailer een caravan trekken, rechts voor me. Zie ik een enorme hoos water, veroorzaakt door de auto, over het fietspad gaan. Rijdt daar net een klein jongetje op de fiets. Kleddernet, dat kind maar hij toverde een glimlach op zijn gezicht.  Kijk, nu was ik automobilist, meestal ben ik fietser en overkomt mij hetzelfde, ik lach dan niet. (Foto’s komen nog, had geen fotograaf bij me vandaag, helaas)

Geen Maliebaanloop

Zaterdag 11oktober was een speciale. Met 13 jongere en mijn schoonzus (ook Carla Ophorst) zijn we bij Marco Borsato geweest. Een wilde tocht door Arnhem en uiteindelijk een taxi die ons (Lex, Natasja en Carlos) om 20.05 uur bij ingang E afzetten.  De hele groep stond te wachten, ik had nl de kaarten. Marco begon om 20.25 uur te zingen, niks gemist. Vond het grandioos, wat een show en goed gekozen songs. Vooral de afsluiting was kikke, we hebben genoten.  Toen naar huis, 35000 man gelijk. Hadden gelukkig snel een taxi, die bracht ons naar het ziekenhuis, waar de autot stond. Net op de A12 gaf Carlos aan wagenziek te worden. Nog niet gezegd of hij kotste de hele auto onder en later de buitenzijkant, gadver. Bij Veenendaal, Carlos de mat uitgeklopt, ik met spa rood de buitenkant van de auto schoongemaakt, had nl ook een trekker in de auto liggen. Zonder gekkigheid verder, we waren om 1.00 uur thuis. Had een knallende koppijn, douchen en naar bed. De hele nacht zweverig, s’morgens ging het wel. Een lange duurloop gedaan van 2 uur maar na 1.45 uur was de tank leeg. Hoofdpijn, zere keel en op maandag ook nog misselijk. De bloemen die ik van Carlos kreeg met "sorry hoor"  maakte me niet beter, wel heel lief. De hele week alles gedaan, alleen vroeg naar bed. Hoofd en keel gingen over behalve de misselijkheid en snel stijve benen. Zaterdag nog 40 minuten gelopen, herstel voor zondag, de Maliebaanloop. Zaterdagavond iets te vet gegeten op mijn nog zwakke maagje en de hele nacht weer misselijk geweest.  s’Morgens een te hoge hartslag en nog misselijk, verstandig doen en afmelden, dan maar geen snelle 10 km. Later op de dag nog gelopen, voelde wel dat ik heel verstandig gedaan had, stijve beenspieren  Nu ik dit schrijf voel ik me gelukkig alweer veel beter, goed gegeten, voelt nu ook nog goed,  geen zware steen in mijn buik.  De gezellige avond bij Marco heeft voor een lange, veel minder leuke nasleep gezorgd.  Deze week alles weer met plezier doen (niet als, ik heb geen zin maar het moet), lekker rennen en dan zondag in Etten Leur een lekkere halve lopen.

NK estafette Amstelveen

28 september was ik met de 800 meter meiden van Haag op het NK estafette.  Deze foto geeft weer dat het  een heerlijke dag was. Het podium was jammer genoeg niet haalbaar dit jaar. Een mooie generale  voor  het NK estafette  4*800 meter in 2009. Van Links naar rechts; Ellen. Liesbeth, Eric, Carla,  Nadia, Bianca

Regen en wind in Waddinxveen

Een week geen wedstrijd gelopen is een week niet geleefd. Zo lijkt het, zo is het niet hoor. Zou wel heel erg zijn. Het gemiddelde ligt bij mij  vier weken, drie wedstrijden. De wedstrijdloze week/weekend wordt opgevuld met een lange duurloop. Een kilometer of 28 loop ik dan in iets meer dan twee uur, zalig. Dit weekend was het doel een 10 km. Helaas ging de 10km rondom de Kralingse-plas niet door en het werd zoeken naar een andere KNAU wedstrijd. Kwam op Waddinxveen, langs de Gouweloop. Een plaats waar ik nog nooit een wedstrijd gelopen heb, heerlijk iets nieuws. Bij het wegrijden was ik de routebeschrijving vergeten, Koos ging hem snel voor me halen. Geen Tom-Tom dus het gaat gewoon met een papiertje en mijn heldere verstand. Lekker weetje buiten, de regen klettert naar beneden, de wind waait als een gek. Het deert mij niets, ik heb er zin in, even laten zien wat ik kan. Soms heb je dat gevoel, zeker na zo’n "moeilijke" week als deze, goed om je ego op te poetsen. De A12, afslag 11, tot hier gaat het goed maar daarna, oh la la. Nergens een bord Waddinxveen maakt het moeilijk, de N wegen kloppen ook niet. Mijn gevoel is heel goed en na 10 minuten parkeer ik de autot vlak bij de start, mooi. Ingeschreven had ik al, nummer ophalen, omkleden en gaan inlopen. kwam aardig wat bekenden tegen, met iedereen een beetje kletsen, zalig. Het is altijd zo leuk als je een wedstrijd loopt, net een grote familie, met allemaal hetzelfde doel. Mijn nieuwe Craft setje aangedaan, eens kijken hoe dat na vele liters water aan gaat voelen. 14.00 uur weggeschoten. Na 100 meter gaat er toch een atleet onderuit, een ongelooflijke buikschuiver maakte hij, zag er "rot" uit. Kris kras door het dorp, stoep op en af, keren en draaien, jeetje dit had ik niet verwacht. Na 1 km een mooi pad langs de sportvelden, daar liep ik op een groepje mannen in. Na de sportvelden gingen we terug door de woonwijk met een paar glibberige bochten. Kon goed bijblijven, alleen in de bochten moest ik iets inhouden, bang om weg te glibberen. Na een stukje industrieterrein kwamen we langs het water, heel mooi en genoot van dit stuk. Met een jongen aan mijn zij gingen we versnellen om de groep voor ons bij te halen. Rond 4 km hadden we ze en het stuk tegen wind deden we met 6 man. Daarna begon de 2e ronde na een passage van 18.39, niet slecht met dit weer en dit parcours. Met de jongen liepen we langzaam bij de groep weg en dendere door Waddinxveen. Lekker dat je nu wist wat je te wachten stond. Tussen de 8 en 9 km hoorde ik de eerste man finishen, het geluid schalde over het water. Bocht om langs een rij bomen die de wind aardig tegen hielden. Dan de laatste 800 meter, pal tegen wind. na de brug was ik uit ritme en moest echt mijn best doen om bij te blijven, het lukte. Als eerste vrouw passeerde in de finishlijn in 37.30. Slechts 12 seconden verval de 2e ronde, niet slecht. De jongen bedankt voor de lekkere race. Mijn Craft set deed het perfect, voelde de nattigheid pas toen ik na het uitlopen het setje uitdeed. ook niet koud gehad, mooi. Na een prettige prijsuitreiking naar huis. Via een totaal andere weg kwam ik uiteindelijk sneller op de A12. Vraag me niet hoe ik gereden ben maar om 16.15 uur was ik weer thuis. Lekker een bakkie warme koffie en een groot stuk chocolade, vond wel dat ik dat verdient had. Ondanks het slechte weer heb ik er een zalige buitendag van gemaakt.