Teun van Vliet classic

Vandaag de raceschoenen aangetrokken ipv de hardloopschoenen. Met zoon Lex de 100 km tourtocht voor Teun van Vliet rijden. Besloten om vanuit Baarle Nassau te starten en via een totaal andere route met het hele peleton naar de Lier te fietsen. Koos was zo lief om met ons mee te rijden naar Baarle Nassau, kon hij de auto weer thuis brengen. Zondagmorgen 7.15 uur uit bed :-(. Een half uur later zaten we in de auto, Lex met fiets ophalen in de Lier. Om 8 uur reden we de Lier uit. De reis ging voorspoedig en ruim op tijd waren we in Baarle Nassau. Nummer ophalen, bakkie, bidon vullen, even plassen en om 10.00 uur vertrokken we met een man of 100 ( 6 vrouwen 🙂 ) Door het mooie Brabant ging het eerste deel van de tocht, stukje Belgie (daar zijn de bakkers gewoon open op zondag), gelukkig waren de wegen daar ook heel goed. We reden gewoon op de weg, heerlijk, beter dan die smalle fietspaden. In Hoeven had een van de vrouwen een lekke band, meteen 20 mannen stonden klaar om deze te plakken 🙂 Het restaurant waar we voor stopte werd overvallen door fietsers die allemaal gebruik wilde maken van het toilet, De eigenaar deed de deur zelfs voor ons open. We hebben ze wat “plasgeld” gegeven. Band geplakt en verder. Via het dorp van Frans Bauer (Fijnaard) met een ommetje om de regenbui te ontwijken naar de Haringvlietbrug. 63 km, een stop om team westland te ontmoeten. Bakkie met zijn allen doen, daarna verder. Een lekkere lange klim de brug op, je merk dat er veel niet zulke goede klimmers tussen zitten, je gaat ze langzaam mar zeker opvegen. Soepel fietste ik naar de top. Nu waren we op het eiland Voorne en via allemaal verschillende soorten Beijerland fietste we naar de pont van Spijkernisse. De zon ging schijnen en ik deed mijn jasje uit. Min puntje, na de pont ging een groot deel van de route door Spijkernisse. Beter hadden we onderlangs kunnen fietsen, dat is alleen maar groen en een stuk rustiger. Na Spijkernisse een groot stuk groen. Eenmaal op de Brielse brug, Calland brug kregen de fietsers dorst ofzo, een beetje rommelig werd er gereden. Rozenburg en de pont. Zag dat we nog 2 minuten hadden om de pont te halen. Ging naar voren om de aan te sporen. Was iets te enthousiast in de bocht en knalde bijna op een auto, bijna pfffffffff. De pont hadden we op 10 seconden. Aan de overkant gingen we via Maasland naar de Lier, mooi stuk was dat.Bij de Rainbow werden we onthaald met bloemen langs de kant.heel bijzonder. 110 km stond er op lex zijn teller en we hadden een heerlijke tocht gereden met een gemiddelde snelheid van 29km/uur. Een appeltje, en drinken smaakte goed. De WOS spotte mij en nam een interview af. Carla die meer doet dan lopen !!!!!! Het begon nu een beetje te regenen, dat was wat jammer maar blij dat wij dat niet tijdens de tocht hadden gehad. Om 16.30 uur was ik thuis, voldaan.

21.1 km Omloop Noordwijkerhout 2012

De loop die je moet lopen om zijn schoonheid aan natuur. Na het feest van gisteravond moest ik eigenlijk al weer vroeg uit bed, de wedstrijd zou om 11.00 uur beginnen. 8.15 uur stond ik ernaast, de broodjes in de oven en lekker ontbijten. Om 9.15 uur stapte Koos en ik in de auto om Marlies om 9.20 uur in Wateringen op te pikken. Met de route op papier naar Noordwijkerhout. Helaas was net die weg naar Noordwijkerhout afgesloten, zonder Tomtom best moeilijk. Door het dorp gereden zoekend naar een aanknopingspunt. Marlies en Koos waren heel goed bezig en daar waren we ineens op de plaats van bestemming, maar 10 minuten verloren. Inschrijven, chip aan de schoen, omkleden en inlopen. Het was droog maar wat een wind stond er zeg. Korte broek en hempje moesten te doen zijn. Wat vet op armen en benen, mocht het gaan regenen. Naar de start waar we precies om 11.00 uur weg mochten. Pal de wind tegen, even door een woonwijk crossen. Goed opletten door het stoepje op en af. Het lange fietspad naar de duinen. Na 4,5 km een enorme lange klim de duinen in. De maten om me heen liepen naar lucht te happen, door mijn kleine pasje omhoog viel het bij mij wel mee. Over schelpenpaden ging dit gedeelte van de wedstrijd. De wind kregen we in de rug, de zon in het gezicht, deze scheen uitbundig. De omgeving is echt fantastisch om doorheen te mogen lopen. Duinen, bosachtige duinen, golfbanen, wildgebied zoefde langs mij heen. Liep met 2 mannen en die ene zei tegen mij: “het lijkt wel of je alleen maar het boodschappen doen bent, zo makkelijk gaat het je af”. Ik vertelde hem dat het wel iets zwaarder aan voelde. De bomen met al zijn pollen deden mijn ademhaling piepen, daar was ik niet echt blij mee. Niet teveel aan denken, lopen. Nu kwamen we de duinen uit, opweg naar de bollenvelden. Prachtig die kleuren maar in vergelijking met andere jaren merkte je dat de bollen in bloei achter liepen. Toen werd de geur van de hyacint me teveel, nu rook je ze bijna niet. 6 Km voor het einde, langs de vaart en de wind vol tegen. Ging lekker op kop lopen, mannen achter mij en banen. Kreeg meer lucht en ging lekkerder lopen. KM tijden gingen echter boven de 4 minuten, de wind was te hard. 20 km, weggetje door het akkerland richting de finish. Had een motorrijder en fiets bij mij, 1e vrouw in de wedstrijd. Rond 20,5 km ging een vd mannen achter mij versnellen, dat laat ik mij niet gebeuren. Nu voor de wind en we vlogen naar de finish. 1.24.42 en 1e vrouw. De tijd viel mij heel erg mee onder deze omstandigdheden. Even kletsen, chip uit de schoenen, trui aan en uitlopen met Marlies. Was erg lekker. Even douchen en dan de prijsuitreiking. Voor het douchen kregen we 5 minuten, ze wilde beginnen met de prijzen. Het lukte in 5 minuten, zout eraf maar echt schoon? Mooie bos bloemen, bak “petunia’s” en enveloppe. Na alle prijzen in de auto op weg naar huis. Het was even zoeken maar Koos was een goede Tomtom en weldra zaten we op de snelweg. Marlies voor de deur afgezet, die was zo vaak gehuldigd, de bloemen waren niet te tillen 🙂 Wij thuis een lekker bakkie drinken op de mooie wedstrijd. De plantjes in de tuin gezet, mooie herinnering aan deze prachtige loop door de natuur, een hele zomer lang.

Het ? kado voor Koos

Dinsdag werd Koos 55 jaar. Mijn (surpise) kado op een fles wijn geplakt. 21 april om 19.00 uur Wie, wat, waar, hoe? Ik had veel pret met de voorbereiding. Eindelijk stapte we om 18.40 uur in de auto. Koos mocht niets zien op deze manier. Na vele tuindersweggetjes, bochten, keren ed om zijn orrientatie kwijt te raken stonden we voor een ongeluk, afgesloten weg. Plan leek in duigen te vallen, bellen regelen enz. Als snel reden Marjo en Rene achter ons aan, Koos wist nog steeds van niets. Op de parkeerplaats, bril af en de ontmoeting. Hij vond het schitterend dat ze er waren en dan ook nog eens bij Elzenbeach gaan eten, zijn grootste wens. Met zijn vieren bij zoon Jim, kok Elzenbeach, gaan eten.Jim had een menu van 12 gangen gemaakt. Alles was even lekker en we genoten van het eten, uitzicht op zee en Marjo en Rene. Het was middenacht toen we over de duinen in het pikkedonker naar de auto liepen. Het was super geslaagd.

De week na het NK en DDD loop

De nacht na het NK, kon ik niet slapen, ik stond nog stijf van de arealine. De wedstrijd en de woede / fustratie doen veel met je. Om 5.40 uur was ik blij dat ik mocht gaan werken. Het was een werkdag met veel praktijk, blij dat ik lekker in beweging was, computerwerk had zwaar gevallen die maandag. s’Avonds een mail naar de atletiekunie, Venloop ed gestuurd. Op aangedrongen dat ik na het hele gebeuren van het NK mijn medaille, bloemen en geldprijs toegestuurd wilde hebben. Zeker omdat ik die maandag steeds dacht aan het feit dat een jurylid mij opgeschreven had als de nr 1. Jurylid, en geen overleg met elkaar hebben alvorens tot de prijsuitreiking over te gaan. Te belachelijk voor woorden. De reden dat ik er nog meer op aan drong alles wat mij toebehoord thuis zou krijgen. Kreeg een goede en heldere mail terug, alles wordt geregeld en ze hadden veel lering getrokken uit alles wat er zondag gebeurd was. We wachten af, tot op heden nog niets vernomen, geduld Carla !!!!!!!! Verder de hele week stijf geweest. Dinsdag de kuiten, woensdag de hamstrings en donderdag de zijkant van mijn benen. Rustige trainingen gedaan met de ogen gericht op zondag 1 april. Zaterdag 45 minuten heel relaí gelopen en het voelde al heel goed aan. Oke, ik mag naar de DDD loop in Dordt. Zondagmorgen, tijd om gewoon uit te slapen. 10 uur ontbijten, wasje doen, konijn schoonmaken (hok uitmesten, niet voor in de pan 🙂 ) Om 11.20 uur naar Dordt. Koos ging mee, fototoestel mee. perfect. Marja en Marco kwam ik daar tegen. Startnummer kopen, omkleden en inlopen. Liep op de baan toen ik hoorde dat ik me moest melden bij de wedstrijdleiding. Ze hadden startnummer 4 liggen voor mij, andere nummer (21000) terug gegeven, geld terug en met een mooie nr 4 op de borst verder in gaan lopen. Voelde wel wat stijfheid in de bovenbenen maar naarmate ik langer liep werd de stijfheid minder. Naar de start, lekker voorin opgesteld en weg. Was goed weg en in een record tempo richting het 1 km punt. Zo, 3.25 minuut, knipperde even met mijn ogen, wat een tijd. Geen stijve benen, nee ik vloog. 2 km in 7.17 minuut. Daar verlieten we het asfalt en doken het oude centrum van Dordt ik. Draaien keren, bruggetjes, haakse bochten. Alles wat niet optimaal is tijdens de wedstrijd kom je daar tegen. Toch loop ik graag in Dordt en vaak ook heel hard. Op 4 km passeerde ik de eerste vrouw, stuivertje wisselen. Ik met de voorfietser van vrouw nr 1 van de 10km verder. Sloeg meteen een aardig gat om het 5 km punt in 18.37 voorbij te rennen. Op veel stoepen verder gelopen, mijdt je de kinderkopjes. De lange asfaltweg doemde op. De benen gingen een beetje protesteren, de halve marathon was toch nog niet helemaal verdwenen. Ontspannen lopen, eigen race, relaí doorgegaan. Wind in de rug is een voordeel. 9 km punt, zag dat er een mooie tijd uit zou kunnen rollen.Dijk af in de richting van de atletiekbaan. Een halve ronde tartan en dan de klok. Eerste vrouw overall in 37.53, jippie wat een mooie tijd. Super tevreden, wie had dat deze week kunnen, willen, mogen denken, ikke niet in ieder geval. Marja en Marco goed gelopen op de 5 km. Snel wat kleding aan, het was best koud. Met zijn drieën uit gaan lopen door het groene Dordt. De prijsuitreiking was snel. Ze begonnen met de vrouwen 50+ omdat ik de snelste was van alle vrouwen. Jammer dat ik helemaal alleen was, vrouw 2 en 3 waren niet aanwezig maar dit keer stond ik wel op het podium, heerlijk. Met een goed gevoel naar het Westland terug. Vannacht zal ik denk beter slapen dan een week geleden 🙂