Een bijzondere 10 km

Terwijl ik mijn verhaal begin, gaat heel Honselersdijk uit zijn dak, ze maken 1-1 tegen Rusland. Ik vind voetbal leuker om te horen dan om te kijken, kan je nog iets anders erbij doen.

De wedstijd gisteren in Kwintsheul. Was er niet alleen, 5 van mijn atleten zouden ook lopen. Vroeg toog ik naar de loop om eerst het startschot te lossen voor de dit jaar nieuw ingevoerde ladiesrun. Helaas stonden er slechts 14 dames aan de start en lukte het me niet om de trekker over te halen. Twee handjes gebruiken en, ja hoor een knal. De dames schoten weg, het werd een mooie onderlinge vrouwenstrijd. Ik ging ondertussen alvast naar de tent om in te schrijven en naar de 5 km te kijken, Nadia zou deze lopen. Ze deed het heel goed, als 800 meter loopster knalde ze er een eindsprint uit en won in exact 21 minuten, perfect. Eddy kon helaas de 10 km wedstrijd niet lopen, het zeewater was toch iets te koud geweest dinsdag na de training, kuitkramp. Bengt-Arne, Vincent en Monique waren wel aanwezig. Inlopen ed en toen naar de start. Succes allemaal en daar gingen we. Even crossen door het dorp, het ging loeihard over de klinkertjes, voelde wel heel goed. Na de kleine ronde volgen twee grote ronden. Deze gaan over lekker asfalt. Zelf het "laantje" was na, ik geloof een jaar of 15, bekleed met asfalt. Een lekker groepje had er zich bij mij gevormd en we denderde de Hooge beer op. Beetje veel wind, ging schuil achter een mannenrug, na 500 meter ik op kop, is lekkerder met de mannen achter me. Het 5 km bordje passeerde ik in 18.28, mooie tijd en nu volhouden. Even langs de speaker en het applaus van het publiek. Koos stond er ook, was goed dat hij een schreeuw gaf.  Bij de bocht naar de Hooge beer stonden Martin en Marlies, ze fietste een stukje mee, gezellig. De man voor me ging me niet snel genoeg en ik op kop. Na 8,5 km kreeg ik wat stijve bovenbenen en kroop even achter de ruggen. 9 km klokte 33 minuten een beetje, dat kan een mooie tijd worden. Harteveldlaan bocht Middelbroekweg, een voet voor mijn voet, zei een grote vloek en viel. Wist me in de graskant te gooien, beetje zachter dan de stoeptegels. De "boosdoener" Doeke schrok zich rot, stopte en door 2 mannen werd ik omhoog getrokken, meteen! doorgaan. Mijn ritme was moeilijk te vinden, je zit toch aan het einde van de race. Doeke bleef naast me lopen, had gewoon te doen met hem, hij voelde zich zo schuldig. Nog 200 meter, het ritme kwam weer terug en kon nog aanzetten. 37.09, mooie tijd maar zonder vallen had het een 36-er geweest . Eerste vrouw en zie daar kwam Vincent (38.42) gevolgd door Bengt-Arne (38.48) en Monique is ook op de weg terug, 2e vrouw en (39.24). De missie was geslaagd en allemaal super tevreden. Even lekker uitlopen, naar de tent voor de prijsuitreiking.  Een ding rest mij, John, je input in de organisatie is perfect, dit  gaat positief naar 2009 toe. ( Helaas staat Guus nu voor met 2-1).( Verloren, jammer Nederland, het had zo mooi kunnen zijn).

Weddenschap

Vandaag een weddenschap afgesloten. Dit betreft de wedstrijd van volgend jaar in Maasdijk. Casper van de Berg, een groot fan van mij, vertelde hij me, zei het volgende. "Lindsay zit volgend jaar voor je, dat weet ik zeker" , Ik keek hem aan en toen vroeg hij me van : toch????????.  Volgend jaar nog niet daar wil Casper voor wedden. Hij zet er 25 euro op en ik zou het op mijn web-log noteren. Casper hij staat en ik hoop dat ik gelijk krijg. De jaartjes gaan tellen bij me ( Sara komt in 2008). linday gaat alleen maar groeien, toch in 2009 nog een keertje winnen.

Mijn eerste 15 km in 2008

14  juni, daags na die mooie voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal. Ik die geen….. om voetbal geeft heeft met dochter lief gekeken en!!!!!! genoten. Actief sporten geniet mijn voorkeur, heerlijk dat ik dat vandaag in Maasdijk mocht gaan doen. Beetje wind en warmer dan voorspeld, maar hoe het meestal in Maasdijk is, mag dit lekker genoemd worden. Op het fietsje erheen, alvast een beetje losfietsen. Bij de sporthal mijn nummer ophalen, duurde lang eer ik hem had. Kwam zoveel bekende tegen en als je me kent, weet je dat ik graag een praatje maak. 45 minuten voor de start toch in de kleedkamer aangekomen, omkleden en naar buiten om in te lopen. He, daar hebben we ook neef Ad. Loopt nog niet met me mee, ben nog iets te snel, wel leuk dat hij regelmatiger op wedstrijden is. Na het inlopen het wedstrijd ritueel afwerken en naar de start. Het startschot viel voor ik er erg in had en duurde een paar seconden voor mijn klokje liep. Lopen op gevoel, eerste km in 3.57, he!!!!! wat is er met mijn gevoel, beetje langzaam. Na 3 km was het gemiddelde 3.45 per km,  wel een goed gevoel dus. Mijn pa stond langs de kant, ik liep aan de kop van een groepje: ‘He, je moet die kerels het werk laten doen"was zijn commentaar. Ik zei dat ik het wel lekker vond gaan zo. Na een km of 8 waren we nog met zijn tweexc3xabn, dat liep heerlijk op, mijn buurman leek het zwaar te hebben door een voor het gehoor zware ademhaling. Maasdijk door, veel applaus, zalig en de laatste ronde ging in. Liep echt lekker hoewel de km-tijd iets zakte. Deerde niet echt, het gat met de volgende dame was groot genoeg. Langs het Oranje kanaal, even crossen over wat grasbermen om in de polder de weg te vervolgen. Voor de wind, je zet aan voor je gevoel, het tempo blijft gelijk. Door de vermoeidheid voelt dat zo, meer werken voor dezelfde prestatie.  14 Km en dan!!!!! De speaker, het applaus en de finish. Eerste vrouw in een tijd van 57.34 en een goed gevoel. Winnen blijft zo leuk. Na de finish hadden we een kleine familie  reunie. Aad Kester, Ad, Frieda, Lindsay, en Petra van Marrewijk. Pa en ik (Marrewijk). Allemaal in de Maasdijk, kikke toch? Groot stuk uitgelopen, douchen en naar de prijsuitreiking. Was erg gezellig, heb alleen de truienman van Haagatletiek gemist, weer geen trui, jammer. Het podium opgeklommen, je moet echt klimmen daar het  nieuwe podium erg hoog is, ook erg mooi. Jammer dat hij een beetje wiebelt, is best eng als je zo hoog staat. De bloemen, de zoenen en de prijs en wederom het applaus. Rond 17.30 uur naar huis, heelijk fietsen. Het was een mooie middag.

NK voor clubteams

Zondag 8 juni, het was de dag van Wateringen-Velzen-Wateringen, 160 km op de racefiets. Mijn maatje moest er, vanwege hartklachten, dit jaar vanaf zien. Vervelen hoef ik me nooit, de 3000 meter kon ik ook nog lopen tijdens het NK voor clubteams. Het is niet mijn hobby, voor de club doe je het gewoon.Dat was Olympus zo, dat is nu bij Haag iedemdito.  Pascal stond om 11.15 uur op de stoep, hij mocht de 1500 meter lopen en zou meerijden, gezien het late tijdstip dat hij moet lopen (16.10 uur).  Koos, de fotograaf van vaandaag, ook mee, op naar Vught.  Na de Beneluxtunnel begon de zon te schijnen, elke 20 km steeg de temperatuur een graad. Eenmaal in Vught was het volop zomer geworden. De kilheid van de zee achter ons gelaten, goed weer als toeschouwer, als atleet had ik mijn twijfels.  Snel de auto langs de kant, op tijd voor de 800 meter. de mannen en vrouwen van Haag waren al goed op dreef. Bij de mannen veel uitvallers en op het laatste moment moest er erg veel geschoven worden met atleten. Sebastiaan zijn onderdeel (niet voor getrained, aangeboden om hem voor zijn rekening te nemen) de 3000 steeple.  Mijn enige vrees was of hij hem wel uit zou lopen. 37 maal over de balk springen is niet niks. Zou alleen rondetijden doorgeven, verder geen opmerkingen ed geven. Na 4 ronde was het slopend, hij stootte zijn scheenbeen aan een balk, was moe en durfde niet meer te springen, klauterde eroverheen. Vond het stoer dat hij gewoon doorging, in de waterbak zakte hij tot zijn billen in het water, maar opstaan en doorgaan. kreeg een luid applaus voor zijn doorzettingsvermogen richting de finish. Helaas kwam er direct een jurylid naar hem toe, handen op de balk mag niet, discwalificatie.  Bale is dat zeg, na zoveel inspanning om toch dat ene puntje te kunnen pakken, weg punt. Heb hem een 10 gegeven voor het tonen van karakter, dat nemen ze hem niet af. Kijken naar atleten, water drinken in de zon, kletsen, het was reuze gezellig. dan komt het moment van eigen wedstrijdvoorbereiding. Met Sebas in het bos gaan inlopen, de benauwdheid sloeg meteen op mijn longen, loop je nog in de schaduw van de bomen, dat wordt leuk straks. Het stof van de verbouwing in mijn longen, met deze vochtige, warme atmosfeer erbij, is niet goed voor me. Rekken, versnellingen en naar de start.  Koos zag dat ik flink de zenuwen had, is niets voor mij en hij stond mij ook heel vragend aan te kijken. Start en weg, jeetje dat voelde goed, goede benen. In het groepje met Nadja, Mathilde ed kon ik mee. Tot 1 km en toen werd er een steen op mijn luchtpijp gelegd. kreeg bijna geen lucht, moest het uit mijn tenen halen. Bleef lopen voor wat ik waard was, 5e in 10.42, onder deze omstandigdheden niet slecht, tevreden, zeer zeker niet. De benauwdheid is, nu na 24 uur, nog niet weg. Toch een allergie geworden, nou ja, gaat wel weer over. Veel tijd om stil te staan had ik niet, Pascal moest aan de bak. Ook hem zou ik rondetijden doorgeven. Hij opende in 61 sec, beetje hard, 63 sec, 66 sec.  Met nog 300 meter te gaan. een grimas op het gezicht, knokte hij zich naar de finishte, evenaring van zijn PR 4.08. klasse gelopen. De estafette als afsluiting is zo mooi. de dames deden het super, beide winst. De mannen minder, stokje viel bij de 3e wissel in de 4*100m. De 4* 400 meter werdc geelopen met een ploeg waarvan een atleet van de oorspronkelijke opstelling meedeed, ze werden zevende. De prijsuitreiking. De vrouwen werden 3e, en de mannen gedeeld 3e, meer overwinningen geboekt en echt 3e. Mooie resultaten op zo’n mooie atletiekdag. Nog even mat Pascal uitgelopen in het bos om om 18.30 uur ongewassen in de auto te stappen. Voelde me wel vies maar wilde gewoon naar huis, eten want dat had ik al sinds 10.00 uur niet meer gedaan. Om 20.30 uur heb ik een berg chinees eten gegeten, jeetje wat was dat lekker. daarna onder de douche en dan voel je je toppie