Een 10km in Oosterhout, bos

16.00 uur, het startschot, kruitdamp op de baan, snel naar het bos. Langs het water, passeer er mannen maar ook vrouwen. De bomen van het bos, geen last van de pollen. Enkel genietend ren ik verder, cross over het bospad, had liever alleen over bosgrond gelopen. Carla het is een wegwedstrijd, het crossen is voorbij. Haal nog een paar mannen in bij het tweede rondje bos. Bos uit op 9 km, terug naar de atletiekbaan voor de finish. Verend over het tartan vlieg in naar de start. Finish als 3e vrouw, oei had gedacht dat ik harder gelopen had, 39.49. Toen een baal momentje, de knie ging toch weer beetje raar gedrag vertonen. De val met de fiets is de oorzaak. Blauwe plek op mijn heup (M.Tensor fasciae Latae). Teveel spanning de pees wat zich uit in de pees aanhechting bij de knie. Blauwe plek moet gewoon weggaan, tot het zover is, beter gaan racefietsen of heel rustig wat hardlopen. Prijsuitreiking, de bloemen kreeg ik uit handen van een verbaasde speaker. Had me voor de gein bij de seniore ingeschreven.

Bloemen, startnummer en de foto van de taart die we in de kleedkamer besproken hadden

Hoezo slechte voorbereiding NK Halve

De nacht na mijn klap met de fiets op het asfalt kon ik niet op mijn favoriete linkerkant slapen, heup te beurs. Zondagmorgen, ik stapte uit bed en dacht: “vandaag is de dag, het NK halve marathon”. De goede vorm die ik de laatste weken voelde, is deze vroege ochtend ver weg. Met mezelf afgesproken, thuis een testrondje te lopen. Als er geen blokkade in de heup  voelbaar is, dan naar Venlo af te reizen.  Zo gezegd zo gedaan, schoentje aan en rondje gaan lopen, Ik werd steeds blijer, heup deed goed mee. Thuis zei Koos: “we blijven thuis”. Nee Koosie, gaan lekker 2 uur in de auto zitten om in Venlo te eindigen. Hij was blij dat het NK door kon gaan. In Venlo aangekomen, druk met auto’s en geen parking te vinden. Uiteindelijk in Tegelen, uur voor de start een plekje voor de auto. Uit voorzorg hadden we de fiets meegenomen, Koos op de fiets en ik naar de start inlopen. Met mijn garmin  als navigatie liepen we er in ene naar toe. Jeetje wat een mensen. Koos de fiets stallen en ik in de tent mijn nummer halen. Dat ging snel maar eenmaal buiten, alleen maar hoofden en geen hoofd van Koos. Ik kreeg een slim idee, in de olijfboom geklommen, mooie opvallende plek en stak overal bovenuit, mijn roze shirt en  witte haar moet hem opvallen. 15 Minuten voor de start hadden we elkaar gevonden. In een hurry omkleden en nummer opspelden. Dag gezegd, in een hurry een wc opzoeken. Dat mocht ik als invite in een verzorgingshuis, voordeeltje.

Een paar minuten voor de start stond ik achter de lijn, de adrealine zat hoog, nu nog rustig zien te worden. De start ging,  in de grote  meute gelukkig goed.  Mijn plan was, door de plotselinge warmte meteen goed in mijn ritme komen in een tijd van rond de 4.05/km. Had het benauwd maar goede benen. De eerste 5 km gingen iets te snel, daarna afhankelijk van of stijgen of dalen heel vlak gelopen. Atleten gingen langszij, keek enkel naar het startnummer, vrouw 55 mocht niet voorbij, verder vond ik alles goed vandaag. Blij dat ik een topje aan had, de zon scheen uitbundig en het was zweten. De mensen langs de kant hadden er een mega feest van gemaakt. Hele straten versierd met balonnen, muziek, ongelooflijk. Het mooie oude Tegelen stond in mijn geheugen gegrift van 5 jaar geleden, nu passerde ik oa de prachtige oude kerk met meer gemak. De brug over de Maas, een stevige klim door een mooi landschap. Achter het glas op de brug, smoorde ik zowat van de hitte. Echt niet normaal, verleden week bevroor ik tijdens mijn duurloop met 3 lagen kleding aan, nu in enkel een topje en korte broek was het zweten. Blerick door, ook hier groot feest en ik begon atleten in te halen. Leuk moment in de wedstrijd. Op 19km een andere brug om de Maas over te steken en dan door 5 rijen dik publiek naar de finish. Was niet echt kapot, wel blij dat ik de klok zag. Mhhhh 1.27, zette aan om onder de 1.28 te komen.

Het werd 1.27.42 wat me echt alles meeviel. Heup was nu stijf maar niet vervelend. Klein stukje uit gaan lopen en dan prijsuitreiking.

Was gaaf, 3 maal goud voor de A-groep en een PR van 2 minuten. Had als trainer / atleet een top dag.

Even een groepsfoto laten maken en daarna ieder zijn weg. Koos op de fiets, ik hardlopend met in elke hand een bos bloemen, richting de auto. Kreeg  lopend met de bloemen veel applaus van toeschouwers die nog langs het parcours stonden. Blij dat ik bij de auto was, bloemen laten je zwaar lopen, “ïk loop als een zoutzak”,  zei ik tegen Koos, hij zittend als pakezel op de fiets, leuk stel 😊. Blij dat ik de super slechte voorbereiding heel goed heb weten af te sluiten. De reis naar huis kon  beginnen, 2 hele uren sturen :-(.  Ook dat gaat over en je rust lekker uit.

NK Cross, strijd met de elementen

Een stripverhaal van een bijzonder “zwaar”NK Cross

De start van het 8km lange NK cross masters 2018, niet te gek weg, wel positie zoekend

Een van de best te belopen stukjes in het parcours. ik liep  lekker en had veel kracht

De eerste heuvel op, had 2 vrouwen in het zicht die ik wilde passeren

Net de gevaarlijke afdaling met 100 boomwortels in het bos gehad, doemt de Ajax berg op. Na de knik een stijgingspercentage van 15%

Kleine stapjes naar de top, het was een ware strijd tussen de Ajax berg en Carla

Na de top begon de afdaling. Gladde blubber, Carla draagt geen spikes. Zijkant met 4 grassprieten pakken, lintje en de vlaggenstok om zo zonder te gaan glijden de blubber door te komen

Daarna kon ik via het grasmoeras de afdaling afmaken, de eerste  maal overleeft

Weer een vrouw achter me gelaten, ondanks dat het zwaar was, bleef ik goed draaien. Mijn gespierde benen lieten van zich spreken

Hoeveel moeite kost het om de tweede maal de top te bereiken, jeetje wat moest ik diep gaan maar ik was er weer.

De laatste ronde ging in, het voelde beter dan ronde twee, ik kwam op stoom, was ook blij met de 8,2km die wij mochten lopen

Tong uit de mond, opperste concentratie. Echt heel goed kijken waar je de voeten neer gaat zetten

De derde ronde is bijna voltooid, de speaker is erg enthousiast over mijn opbouw van de wedstrijd en mijn lopen. De zoveelste gouden medaille voor Carla Ophorst

37.30, goud nummer 54 is binnen. Gesloopt van het parcours, niet van de tegenstand bij de vrouwen 55. Echt er was vandaag geen seconden aan rust in te bouwen geweest. Blubber, los zand, stijgen en dalen volgde elkaar in rap tempo op. Voldoening geeft zo’n wedstrijd zeker.

Had goed met best gedaan zo als je hier ziet. Er moest een washand en heel veel zeep aan te pas komen om de benen en vooral tenen weer schoon te krijgen

Mooi plaatjes van drie blije V55+.  Ik ben , zoals je  ziet, met goud nr 54 net zo blij als met mijn aller eerste gouden medaille. Het blijft een heel mooi moment. Bloemen, medaille, felicitatie.