TV opname's

Zaterdagmorgen heel vroeg ging de wekker, bij het wakker worden dacht ik 
niet wijs te zijn om deze uitdaging aan te gaan.
Vandaag om 7.15 uur in de sporthal van Avenhorn melden, met 99 andere marathonlopers en 60 man publiek.
Het duurde een uur voor iedereen voorzien was van een startnummer en in 3 sets ingedeeld was.
We vertrokken naar de 1e set,in een karakteristiek Noordhollands straatje.
Atleten van set een voorop, daarna twee en dan drie. De opzet was dat een vijftal dames een bekertje
water gepakt hadden, onder kekwebbel en gelach verder gingen maar het hele hardloopveld verstoorde
( ritsen in het verkeer van A naar Beter????).
Ik zat net voor de invoeging van de dames en moest ongeveer 25 meter rennen.
Het moest heel vaak over maar uiteindelijk was het oke.
Toen moest het van opzij en uiteindelijk van boven gefilmd worden.
Set een duurde tot 12.15 uur en nog twee sets te gaan, dat wordt geen vroegertje vandaag!.
We kregen een lekkere warme lunch geserveerd, in het zonnetje gezeten, een goede pauze.

Op naar de 2e set. Wij, de set een mensen stonden achteraan en konden een lekker eind rennen. steeds werd er
voorin geoefend, op de zon gewacht ed. Wij zaten dan lekker op de weg in de zon te kletsen.
Bijna allemaal vreemde mensen kom je tegen, leuk om met zoveel nieuwe mensen te kletsen en contacten te leggen.
Opzet van set twee was de sponzenpost.
Een "pitpoes", zo noemde wij de in een roze outfit gehulde dame, gaf een spons aan een loper,
de loper kon zijn ogen niet van haar afhouden, vergat te lopen met als gevolg dat de volgende loper
tegen hem aan knalde. ( Zorg dat je niet afgeleid wordt in het verkeer????).
Deze set duurde eindeloos, ik geloof dat hij 45 maal overgedaan is. Toen nog van boven filmen, was wederom een drama.
Na de 10 keer was de botsing te hard en viel de hoofdrolspeler lelijk op de grond, einde van de set.
Het was nu 17.00 uur met nog 1 set te gaan.
De atleten van de 1e set mochten gaan, behalve de vijf aangewezen atleten, waaronder ikke.
Vond het wel leuk dat ik mee mocht.

Even wat eten en drinken, toen met de bus naar de 3e set.
Een dijkje midden in de polder met een bocht naar links, daar ging het allemaal gebeuren.
Opzet; Een loper kreeg kramp, stond even langs de kant om daarna strompelend verder te gaan.
Op het moment van instappen komt er een weeler aangereden. Deze probeert hem te ontwijken, lukt wel maar
gaat over de kop.(Omkijken als je in gaat voegen????)  In deze set loop ik vlak achter de weeler en ben goed in beeld.
Na een keer of 10 is het goed, ze zijn ontzettend enthousiast over deze opname.
Ze willen hem nog een keer doen met inzoemen op de strompelaar.
Dit werd de beste van alle opnames, alleen gaat de weeler over de kop, vlak voor de mat,
pijnlijk maar een perfecte shot, de schade bij de weeler valt gelukkig mee.
De helft van het publiek mag weg en de atleten die voorbij de camera zijn ook, ikke dus.
In de bus naar de sporthal, administratie in orde maken en naar de auto.
Het is 20.05 uur, om 21.15 uur thuis. Het was een lange dag filmen voor een shot van 3 xc3¡ 4 minuten.
Ik vond het heel leuk om zo’n dag meegemaakt te mogen hebben, je ziet een reclame filmpje nu van een hele andere kant
(oa wat is er al niet voor nodig, had ik echt nooit gedacht).
Vanaf 10 september komt hij op TV, wordt 100 maal uitgezonden onder het kopje van A naar Beter.
Eens kijken of ik het thema van de set goed had.

Juli Rustmaand

Juli gaat bij mij altijd de boeken in als rustmaand. Hardlopen doe ik wel, wedstrijden niet.
Probeer maar eens een groep (rust)training te geven, dat valt niet mee.
De MA lopers zitten midden in de wedstrijden, de LA lopers gaan later op vacantie, nemen dan rust.
Maak de trainingen zo dat het toegepast kan worden voor elke loper.
Het leukste aan deze trainingen is dat ze van te voren niet weten wat we gaan doen.
Zelf loop ik die avonden waar het lijf cq hoofd zin in heeft.
In de weekeinde even tijd voor andere dingen, met dochter lief shoppen bv.
Er is meer, hele gekke leuke dingen.
Zaterdag ga ik meedoen met een filmopname van A naar Beter in Avenhorn,
spannend hoe ze dat in elkaar willen zetten en wat we moeten doen.
Hoe het er uiteindelijk uit gaat zien. Een hele dag opname voor 5 minuten film. Heb er veel zin in.
Verder kwam een collega van mij, dinsdag naar me toe gesneld. "Car dit is echt iets voor jou".
Humberto Tan deed via 538 een oproep voor een haas.
Hij zoekt een coach en haas die hem wil begeleiden naar en tijdens de marathon van Beiing.
Op het lijf geschreven en ik heb me aangemeld.
Eens kijken of ik zaterdag 18 augustus in het Olympisch stadion ben, de 1e selectie dan doorgekomen.
Dat is ook de dag van de 1/4 triatlon in Veendam, die ik met mijn collega’s wil gaan doen.
Jammer maar als het lukt gaat Humberto voor, lijkt me echt kikke.
Aan de conditie zal het niet schorten, zondag deed ik nog een duurloop van 2uur en 20 minuten
goed voor 31,5 km, (ik liep een beetje te hard).
Verder wilde ik zondag as met Richard (MARATHON 365) meelopen.
Zijn laatste marathon welke hij in zijn woonplaats Uden loopt.
Keek op zijn website, zag de officiele inschrijvingen, 5 km rondjes enz, mega druk zal het worden.
Dat is niet wat ik wil. Door de week komt het ivm werken, kids, training geven enz niet van.
Misschien iets te laat beslist!!!!
Zondag loop ik thuis wel een eind weg met Richard zijn prachtige project in gedachten.

Het kan raar lopen

Donderdagavond was er de 1500 meter op de Olympus70 baan. Ging erheen als coach en als atleet.  Een twijfelende atleet, was dinsdag keihard op mijn voorvoet terecht gekomen, die deed nog wat zeer. Beter om me die avond als coach op te stellen. Was vanaf de zijlijn een hele leuke wedstrijd,een 1500 meter is fijn om te coachen en er waren mooie prestaties. Was laat thuis en lag veel te laat in mijn bedje. De vrijdag is met weinig slaap best een moeilijke dag. Gelukkig had ik veel labwerk, blijf je goed bij de les. Vrijdagavond nog een feestje maar maakte het niet te laat. 0.00 uur lag ik onder mijn dekbedje te knorren. 2.00 uur ging de telefoon. Zoonlief  (Jim) is lelijk gevallen met de fiets, of ik zo snel mogelijk wilde komen. Greep een paar kledingstukken uit de kast, sprong in de auto en met een te hoge snelheid vloog ik door het Westland. Jim lag daar bloedend op de grond, greep mijn hand vast en ik was blij dat ik er, als moeder,  was. Snel waren de politie en ambulance ter plekke. De broeders gingen goed met hem om, eerst zittend en toen voorzichtig lopend naar de ambulance. Zeer bovenbeen, pijnlijke kaak en een gat in zijn kin. Stond erbij en keek hoe ze vragen stelde, schoon maakte enz. De politieman kwam me wel heel bekend voor. Laat hij nu ook die 1500 meter op de baan gelopen te hebben afgelopen donderdag. Hij vond het ook een vreselijke afstand. Wie niet??? In de ellende toch een leuk gesprek. Ben uiteindelijk met Jim zelf  naar het ziekenhuis gereden. Kwam binnen en hij vroeg meteen of ze er geen bed hadden. Hij zag lijkbleek en ze kwamen al met een bed aansnellen. Bloed prikken, foto’s maken, kin hechten. Been was niet gebroken, kaak onduidelijk. Tot na het weekend  doen alsof de kaak gebroken is, al het eten vloeibaar via een rietje naar binnen. Om 4.45 uur in bed, was kapot. Elk uur moest ik Jim even wakker maken. Weet je hoe ik me voelde s’morgens om 9.00 uur,gebroken, maar de dag roept. Jim kwam rond 11.00 uur strompelend uit bed, opgezwollen gezicht en kon zijn mond niet eens open doen.  Nog 3 kiezen afgebroken had hij s’nachts ontdekt, de tandarts zal even moeten wachten tot de mond weer open kan / mag om te repareren. Morgen gaan we de foto’s bij de kaakchirurg bekijken en zien of de tanden voor een week of 6 aan elkaar genaai worden. Hoop het niet voor hem.

De speaker op 7-7-7

Een prachtige uitspraak van de speaker tijdens mijn finish van de kadeloop wil ik jullie niet onthouden.      Mijn bloemen nam ik in ontvangst en ineens hoorde ik

; " Aan Carla zit geen grammetje vet teveel, als je die op de BBQ legt weet je zeker dat je niet genoeg te eten hebt".   Ik  dacht er meteen achteraan, "een Fazant is door zijn grote hoeveelheid spieren niet te eten, weet zeker dat dat bij mij ook het geval is". Geen vet, alleen maar spier.

7-7-7 /999/ 44'33''

Rare titel he. Ga hem in het onderstaande bericht uitleggen. Vandaag was het de hele dag  7 juli van het jaar 2007 (7-7-7) ,tevens de kadeloop in Schipluiden, voor de 29e keer alweer. 23 jaar geleden inSchipluiden begonnen met het hardlopen van wedstrijden, toen de 5 km, met winst. Vandaag de dag vind ik 5 km wat weinig en start met genoegen op de 12 km met startnummer 999. Lekker weertje vandaag met 20 xc2xb0C, veel zon, wel een stevige wind. Wendy, Monique en Eddy waren en van de Haagst groep. Lekker inlopen met ze en richting de start. Aan Wendy heb ik een zware dobber, in gedachten ben ik al tweede vandaag, jammer van die mooie bos bloemen waren mijn eerste gedachten. Kom op meid, starten en je best doen. Hard weg, zalig is dat. Wendy kwam na 1 km langszij, ze ging goed. In mijn eigen tempo verder en dat lag rond de 3’36” per km. Probeerde om niet alleen te komen te lopen ivm de wind. De tussensprintjes gingen lekker, voelde heel goed. Een nieuw stuk in het parcours ( Vlaardingen had een stukje weg opengebroken zonder te vermelden)  mooi stukje over een gloednieuw fietspad met een goed overzicht van de lopers voor je. Het viel me op dat Wendy langzamer liep, ik kwam snel dichterbij.  Zou ik dan toch????????  De kade op, hij was erg smal en je moest goed uitkijken waar je je voeten plaatste.  Op 8 km Wendy voorbij, even gevraagd wat er was, SI gewricht zat te vervelen en ze kon geen kracht zetten. Wenste haar sterkte om daarna met mijn eigen wedstrijd verder te gaan. Haalde alleen maar in. Zie, daar was Eddy, op 11 km langszij. Hij nam er geen genoegen mee, zette aan en finiste vlak voor me. Voor de finish stond Lou met die mooie bos bloemen, toch voor mij, kikke. Mijn eindtijd was 44’33” stemde me tot grote tevredenheid. Wendy werd 2e in 45′?? en een super Monique werd 3e in 46’02”. Dat geeft je als trainer een heel goed gevoel. Haagst 1, 2, 3. lekker uitgelopen, douchen en dan de prijsuitreiking. Je wordt daar zo verwend met oa producten uit Delftland, wisselbker, bloemen en enveloppe. Jan vd Meer (loop en fiets maatje) was met de auto. Hij ontvermde zich over mijn spullen om het daarna keurig thuis af te leveren, kon ik met lege handen fietsen. Mensen bedankt voor al de edele diensten, Carry voor weer de mooie foto’s, die jullie vandaag geleverd hebben. ( Ook Koos die al eerder die mooie bloemen meegenomen had en stonden te pronken in de keuken bij thuiskomst). Voor de 11e maal winst voor mij tijdens de 12 km Kadeloop.

Water, hoeveel nodig?

Zat vandaag in de trein naar huis te lezen in Cicero ( heel goed medisch tijdschrift  van het Leids Universitair Medisch Centrum). Heel toevallig, met morgen de Kadeloop in de agenda, een stuk over het te weinig dan wel teveel drinken van water tijdens hardloopwedstrijden. Een halve liter per uur is genoeg, juist als je met warm weer aan een wedstijd meedoet.  Via zweten verlies je niet alleen vocht, ook zout. Daarmee raakt de water/zout balans in het lichaam verstoord. Juist dan kan teveel water erg schadelijk zijn, zo schadelijk dat je kan spreken van watervergiftiging. Nieren en andere organen  krijgen tijdens inspanning minder bloed. De nieren moeten echter het teveel aan water afvoeren. De osmose ( water gaat naar de plek waar de concentratie van opgeloste deeltjes het hoogst is) is een ander probleem. Komt er steeds meer water in het bloed, verplaatst het zich door de wand van het bloedvat naar de cellen eromheen. Meer en meer water —> de cellen gaan opzwellen en raken zo beschadigd. De hersenen en longen hebben de meeste problemen met deze waterschade. Water in de longen—> minder zuurstof opnemen. De hersenen zitten in de schedel, gaan opzwellen en presteren slecht, geven hoofdpijn, misselijkheid, benauwdheid, epilepsie, coma en uiteindelijk de dood. In 1993 was het zo heet tijdens de kadeloop en dronk ik te weinig water. "raakte net niet in coma, kwam wel in het ziekenhuis aan het ECG  te liggen tot mijn hart 2  uur lang een normaal patroon gaf. Het jaar daarop dronk ik heel veel water om zo het probleem van "uitdrogen"voor te zijn. Het ging dat jaar allemaal goed maar als ik dit artikel toen gelezen had!!!! had ik zeker niet zoveel water gedronken.