Warandeloop 2010

Zoetermeer was goed gegaan, de volgende wedstrijd mocht ik van mezelf uitkiezen. Crossen, daar wordt je lekker sterk van, kort, goed voor de snelheid. Heel hard meegetraind deze week, ging erg  lekker, wel stijf de ochtend erna maar ik wil nu wel weer een keer helemaal de oude worden. Vrijdagochtend 6.30 uur, spek gladde asfalt fietspaden in den Haag. Draai de Melistokelaan op, niet te hoge snelheid, voetje bij de grond, helaas. Binnen 1 seconden lig ik op de grond. Een enorme ijsvlakte ligt er onder mij, door de schaduw van de bomen had ik niet gezien dat het daar zo heftig was. Omhoog klauteren en boos op mezelf. Jeetje,  gaat het weer de goede kant op, het zal toch niet………….. Verder gefietst naar de trein. Eenmaal in de trein mijn been bekeken, deed best pijn, een afdruk van mijn trapper staat erin met lekker wat bloed.  Kan er ook nog wel bij. Weet je, ik heb vandaag winterbanden besteld voor mijn fiets, ze bestaan echt. Veel profiel en vanaf woensdag gaan ze mij extra bescherming geven. Vanmorgen, zaterdag,  thuis een stukje rennen, gaat het wel?  Goed genoeg om naar Tilburg af te reizen.   Rond 13.50 uur was ik daar, brrrr koud. Startnummer ophalen en heerlijk de verwarmde tent in. Omkleden en inlopen over het gele parcours. Ligt er prachtig bij, zelfs de Berenkuil heeft weinig blubber. Na 2,5 km inlopen de tent weer in en wedstrijdkleding aan. Singlet en korte broek, vet uit een potje en mijn handschoenen aan, voelt het beste. Naar de start en 15.50 uur worden we weggeschoten. Jeetje die meiden schieten er als een haas vandaar, ben meer een diesel. Loop lekker maar voel steeds heel lichtjes de stijfheid van de val. Probeer de gedachte daaraan weg te drukken om zo ontspannen mogelijk te lopen. Steeds als ik bij die kleine vernijnige heuveltjes kom, haalt steeds dezelfde vrouw mij in of bij. De laatste ronde, voel mij steeds sterker worden. Wil haar deze ronde niet in mijn ooghoeken zien en probeer de heuveltjes met meer ontspanning te nemen, het lukt en ik zie haar niet. Vlak voor de finish haal ik er nog eentje in. Als 1e V50+ passeer ik  na 5,6 km de finishlijn in 22.33. Tevreden ben ik zeker. Snel meer kleding aan, was best frisjes. Uitlopen en Spas aanmoedigen die nu aan het lopen is. Leuk is dat, tegen de stroom inlopen, kan je hem vaak een positieve impuls geven. Rond 16.50 uur de prijsuitreiking in de tent, lekker warm. Met mooie bloemen, een schoen als troffee rond 17.00 uur naar huis. Het was een mooie koude perfect georganiseerde cross. Nu ben ik over mijn hele lijf stijf, kijken hoe het na een nachtje slapen aanvoelt. Mijn schouder en nek, 48 uur en dan is dat over. Als mijn SI gewricht er na deze val maar goed uitkomt. ( ennnnnnnne, ik was niet eens lomp of onvoorzichtig, dit was vette  pech.

Wedstrijd in Zoetermeer

Na een halve marathon, 10 km, deze week een 15 km wedstrijd uitgekozen. Het is een wedstrijd uit het Loopreiscircuit, kijken of ik  van de 3e naar de 2e plaats kan klimmen. Om 10 uur weg, Koos op het laatste moment toch mee. 20 minuten van  bed naar autostoel, wat een prestatie maar het is hem gelukt, zijn wedstrijd had hij er al opzitten. :-)  Op tijd in Zoetermeer, de regen was nagenoeg over, gelukkig. Nummer ophalen en omkleden. Carin was er ook en gezellig samen ingelopen. Het was best warm en gekozen voor mijn topje en korte broek. De meeste atleten vonden dat te weinig kleding, waarschuwde ze voor de warmte tijdens het lopen. Naar de startlijn, even de chip checken op de rode mat, pieppppppp, hij is actief. Raar he maar  dat moet ik altijd even checken, je weet maar nooit met dat oude beestje  (nr 826). De start, duwde volgens mij een paar atleten ver opzij, was niet de bedoeling, ruimte maak ik met de armen voor mijn benen.

 
 
Het voelde best goed aan, opende in een toch wel tegenvallende 3.50 de eerste km. Langs het water vormde zich een lekker groepje met tot mijn verbazing mijn oude loopmaatje Adrie Visser naast mij. 5 km ging in 19.30, viel niet mee en niet tegen. Wat wel tegenviel was mijn ademhaling, moest veel te veel ademhalen. Mijn rode bloedlichaampjes hadden zich afgelopen week massaal van mijn lichaam ontdaan, de stouterikken. Nu moet ik weer grote biefstukken eten en extra ijzer slikken om extra nieuwe nakomelingen te maken. Daar had ik nu niets aan en moest met de overgeblevene doen. Na 6 km kwam vrouw nummer 2 over mij heen, getver, dat wilde ik niet. Moest erbij blijven, dan maar hijgen maar wilde haar niet laten gaan. 0.1 punt achterstand in het klassement op haar, verkleinen die afstand, niet vergroten.

 
Het lukte eigenlijk wel goed om in deze groep te lopen. In de woonwijk crossen we over de stoepjes, door bosje met veel  draaien. Hier merkte ik dat Monique het zwaarder kreeg. Even een kleine versnelling plaatsen en kijken of ik haar op een afstand kan zetten. Dat lukte, nu vasthouden. Twee  mannen liepen met mij mee (of ik met hun) in een lekker tempo. De brug over het spoor kon ik goed nemen, weet je eigenlijk liep ik na de 10 km een stuk lekkerder. Nog wel wat ademnood  maar krachtiger in de benen. De km's vlogen onder mijn schoenen door.

 
 
14 km richting de atletiekbaan. Eventjes eromheen en dan de baan op richting de finish.

 
De tijd stond stil op 59.44, nog onder het uur en als 2e vrouw overall, 1e V50+. Tevens Monique op 45 seconden gezet. Nu in het klassement 2e overall, dat plekje heb ik gepakt.

 
Alles voelde lekker in de rechter bil nadat ik even geklets had en uit ging lopen, nog een pluspunt. Na de douche richting prijsuitreiking.

 
Was lekker snel en met 2 mooie bossen bloemen reden we  op tijd  terug naar het Westland, in???? de sromende regen. Hadden wij eventjes geluk gehad.

Koos maakte een unieke foto,  van wie is dit been?

 

De vernieuwde LVML

Mijn keuze is dit weekend op de LVML gevallen, in 6 dgn tijd een halve lopen is niet verstandig, zeker niet als je in de opbouw fase na een blessure zit. Het vernieuwde parcours spreekt mij ook erg aan, asfalt, tartan, schelpjes, duinen en strand, lekker veel afwisseling. Beetje vroeg de wekker gezet, wilde thuis "klaar" zijn alvorens naar Kijkduin te vertrekken. Om 11.30 uur op de fiets, alles gedaan wat ik wilde doen, geeft mij rust in het hoofd, klaar om te rennen. Eerst 10 km fietsen, lekker warm worden. De fiets stallen en naar het Atlantic hotel, op zoek naar mijn startnummer. Het was druk op het Deltaplein en met vele bekende mensen staan praten. Naar binnen, stond nergens op de lijst maar uiteindelijk lag daar toch mijn startnummer en chip op mij te wachten. Omkleden en inlopen, het was gelukkig droog, wel frisjes. Na een km of twee weer naar binnen, korte broek aan, hempje, beetje vet op het lijf en naar buiten. Nog even een t-shirt aan, beetje warm houden dat lijf. In het genodigde gebied heen en weer blijven rennen tot  2 minuten voor het startschot  zou vallen. T-shirt uit en achter de startlijn. Pang en weg tussen zoveel benen, brrrr, dat blijft eng maar weer ging het goed. Prettig  is dat je vanaf het Delteplein naar beneden kan denderen richting de LVM. de benen voelde heel goed aan en ik liet mij gaan, vandaag  proberen niet aan die rechter bil te denken. We draaien de LVM  op, met een lekkere grote groep.

 

 
De weg is vrij nat en ben blij met het vet op de benen, koelen ze door dat koude water niet zo af.

 
Vals plat omhoog naar de Laan van poot. Tot mijn verbazing maakte we een ronde over de atletiekbaan van Haag, wel eventje apart, vreemd onder de voeten die vering van de baan. Snel daarna gingen we de duinen in, flink klimmen naar de top, wel heel mooi tussen de herfst bomen. Km bordjes zag ik nergens en alles ging op gevoel. Den Haag heeft al veel fietspaden vernieuwd maar sommige, oh wat slecht. Springen over de kraters in het asfalt, dan weer een plas water, over struikjes en door struikje crossen. bij het keerpunt richting strand stond het bord van 7 km, ik klokte 27.15, viel me niet tegen. Even lekker ploegen over het losse zand naar de vloedlijn. Het was opkomend water maar op de meeste plaatsen goed te doen, behalve voor de pier (golfbreker in de volksmond). Was raar, pieren, die hebben ze niet meer bij ons. Een km verder werd het strand mega breed en lekker hard zand. Toen wist ik het, de pieren liggen daar nog omdat het strand nog niet verbreed is. Lopen zonder die dingen is een stuk safer, niet glibberen over de zwarte keien. Soms dacht ik aan mijn bil, dan voelde ik iets en duwde de gedachte weg. Concentreerde mij op het zand en krachtige pas, dat voelde echt heel goed.

 
 
 
Daar komt de opgang naar Kijkduin, lekker ploegen door het zand omhoog, dan de gevaarlijke ronde keien die glad zijn door al het zand onder je schoenen.

 
De mensen die daar staan aan te moedigen. Rens, de speaker, die je in de gaten krijgt, je de hemel inprijst, was nog lekker fris en wist er een versnelling uit te gooien. Finishte als 1e V50+ in een tijd van 40.10, super tevreden. Was tevens 3e Nederlandse en 5e internationaal. Gaaf toch, zeker omdat ik zo krachtig en mentaal sterk heb kunnen lopen. Werd 10 minuten later  als 3e Nederlandse vrouw gehuldigd, bloemen en applaus, heerlijk.

 
 
Snel naar binnen, brrr wat kreeg ik het koud. Goed aangekleed en uit gaan lopen met Anne, even wat van de puinduinen laten zien.  Was lekker en het lijf  voelde goed aan. Terug,  mijn fietskleding aan en naar huis. Rekken, douchen en naar moeders verjaardag. Gezellig met de hele familie daar eten, je wordt maar een keertje 79 jaar. Mooie afsluiting van een mooie dag.