16Januari, de lancering van de 5e GPX cross. Een route van 9,6 km door het Staelduinse bos. Drie ronde uitgezet om het niet al te ingewikkeld te maken. De GPX had ik de week ervoor rondgestuurd en een beschrijving hoe je via Google Maps de GPX kan importeren en zo via je telefoon de route kan volgen. Om de atleten echt GPX leren te gebruiken, inlopen met de route en zelf markeringen maken op de punten die in je ogen cruciaal zijn.
Om 9.30 uur ging ik van start voor een inloop ronde, de atleten die er waren konden mij volgen, als duo en op afstand. Voor mij was het een makkie, na het uitzetten, controle loopjes doen was het juist lopen voor mij nu appeltje eitje. Het was koud, gevoel -3, maar ik wilde niet de fout maken om het te warm te krijgen, zoals op oudjaarsdag. Odlo shirt aan en t-shirtje moest voldoende zijn, en een legging natuurlijk :-). De duo’s mochten met 50 meter afstand met een volgend duo vertrekken, ik ging voor solo. Ronde 1 was begonnen. Door het bos rennen is zo fijn. De kleine hoogteverschillen in de bos zijn er ongekend veel en zonder dat je er erg in hebt voel je de zwaarte van deze cross. Een klim na 500 meter, je loopt hier de bunkers op, bedekt onder bosgrond merk je niet dat je op beton loopt. Een smal pad volgde met boomstammen om overheen te springen, wortels, in grote getallen die het hardlopen een stukje onmogelijk maakte, ik ging wandelen om niet op mijn gezicht in het zand te belanden. De heuvel af maar zie, de volgende klim kondigde zich al aan. Een hoge smalle heuvel op en af rennen. Hierna volgde een stuk vlakke ondergrond. Het was zo vlak, de boswachter had
de dag ervoor alle blubber van het pad gehaald, dat vond ik heel jammer, de blubber uitdaging weg. In ene was daar weer het echte bospad met de kleine hoogte verschillen.
Stukje oude Hooislag en weer verdween je in het kale, nog niet met groene bladeren dichtgegroeide bos. Dit is het mooiste stuk van het bos, slinger de slang tussen de bomen door. Even uitkijken halverwege dit pad, 2 ronde palen, ingegraven in de grond, het laatste stukje boven de grond, kunnen je laten glijden, struikelen of enkels verzwikken. (Deze palen, vertel ik de mensen die op dat moment bij mij zijn, is een souvenier uit de 2e wereldoorlog is, de lorrie van de soldaten reed hier overheen 🙂 )
Ondertussen rende ik door en was op een lang recht pad aangekomen. 400 meter later naar rechts, langs een hele grote boom die ze na jaren eindelijk ik stukken gezaagd hebben. Lastig stukje om de route te onthouden, rechts, links, rechts binnen 10 meter.
Kleine heuveltjes en dan een hoge heuvel over met aan de horizon de kassen van het Westland. Rechtsaf een open stuk grasland over. Langs de inrit van bezoekerscentrum op weg naar de laatste heuvel. Mooie glooiende aanloop, stijle beklimming en goede afdaling waar je met grote pas vanaf kon rennen. De Oude Hooislag, stukje naar links en dan tegenover de Peppellaan het bos weer in. De 2e ronde was begonnen. Ronde 1 met een lengte van 3,2km ging in 15.14. Tijdens de 2e ronde
merkte ik wel dat ik de klimmetjes iets rustiger moest doen om zo de rest van het parcours op een aangenamere manier te kunnen lopen. De 2e ronde ging in 15.32 en de laatste ronde in 15.31. De laatste ronde ging steeds lekkerder en voor mijn gevoel had ik nog wel een half uur door kunnen gaan.
Eindtijd was 46.21 een heel tevreden. Het was erg koud aan het worden maar toch wilde ik de atleten die deze ochtend gestart waren aanmoedigen. Twee hadden een lusje teveel gelopen, 2 een lusje te weinig. Het bos was best lastig voor een GPX route. Twee ronden verkennen en wat takken ter markering neerleggen is handig om uiteindelijk de route in ene te kunnen lopen. Mijn handen waren erg koud en ik liep uit naar mijn oude huisje waar der fiets stond te wachten. Goed aangekleed, voor de wind en de sneeuw uit, naar huis. Daar wacht een heerlijke pan erwtensoep. Echt erwtensoep weer, nu ook de sneeuw langzaam begon te vallen en de wereld wit kleurde. Lekker soepie
Carla's Blog 