Zonnebloem-chirurgie

In het Westland is de strijd om de grootste zonnebloem een maand of twee bezig, nog twee maanden te gaan. De groei van mijn zonnebloemen begint op stoom te komen, zelfs in de carport. Deze hebben een moeilijke start gehad, mieren, arme grond, wind en minder zon. Na veel mesten, water en een resistentie voor mieren ontwikkeld te hebben, gaan ze groeien, welliswaar met een ielig stammetje. In de grote bakken, in de tuin doen ze het goed, heel goed zelf. Ik hoop dat het goed blijft gaan want ik deed een beetje stom het afgelopen weekend.  Bij de  grote bak bloemen had ik in mei een touw om de stam gedaan en  aan de Hedera vastgemaakt. Laat ik nu dat hele touw om de stam vergeten zijn. De stam is ook aan het  groeien gegaan , het touw groeit niet mee. Gevolg!!!!!!!!! het touw zit in de stam gegroeid, en daar dacht ik  gisteren ineens aan. Voorzichtig het touw losgemaakt en uit de stam proberen  los te maken. Bij een zonnebloem hoorde is Krrrrrr en langzaam ging de bovenkant naar links. Snel vastgepakt maar wat nu? In de schuur vond ik 4 grote verf-roerhoutjes en een rol ducktape. Als een dokter aan het werk gegaan om de stroming in de plant optimaal te houden, cq door te laten gaan. Moet je zeggen, ben tevreden over het resultaat.

Nu twee dagen  en een nacht verder en!!!! ze doen het nog. De Krrrrrr zonnebloem (98 cm) heeft iets sneller slappe bladeren, de andere, 1.13 meter hoog doet het alsof er geen spalkje aan de lucht is.

 

Mijn tweede 1500 meter in 2009

Na de 1500m meter op 23 mei hadden we afgesproken de volgende ook te doen, dan iets sneller. Zo gezegd zo gedaan. Merkte dat het de tweede van het jaar was, je weet wat er komen gaat, voor het gevoel beter. Na de gebruikelijke tosti 3,5 uur van te voren om 18.45 uur gaan inlopen naar de baan.  De spieren moeten goed warm zijn. De omgevingstemperatuur was 27 graden en volgens mij bereik je deze avond zittend of liggend ook de goede temperatuur. Nee zo werkt het bij mij niet, er wordt gewoon gelopen en heeeeeel erg gezweten. Bij het bereiken van de Olympusbaan snel naar de WC. Moet je eens proberen 5 km hardlopen in 27 xc2xb0C en je dan opsluiten in zo’n klein hokje. Zweten, als eens otter en was blij dat ik mezelf  mocht bevrijden. Inschrijven, alle zweetdruppels in de vorm van water aanvullen, kletsen en natuurlijk nog wat inlopen.   Mocht in de 3e serie starten, gelukkig voor de 400 meter series. Dan gaat de tijd ineens heel snel en snel nog  wat versnellingen doen. Jeetje dat voelt lekker aan en zag  mezelf  als een hinde over de baan rennen. De namen werden omgeroepen. keurig in een rij achter de "hee een witte streep, hij was toch altijd groen? " Dan maar achter de witte streep opstellen, dan twee passen naar voren, geen hardkloppingen vandaag  en knal weg. Beetje een rommeltje was het, we liepen erg breed met bijna een valpartij. Ieder bleef gelukkig  op de been, alhoewel Wim, de haas, en zijn volgster heb ik niet meer gezien. Ging ik zo snel? Nee gekheid, het ging gewoon lekker. Goede groep en met nog twee rondde te gaan voelde het iet wat te langzaam, bleef echter volgen. De laatste ronde gaat in,  ik  probeer over mijn voorganger te duiken. Hij had andere plannen en gaf gas, ik ook gas. Komt Ronald  me voorbij. Ja dacht ik dat gaat niet gebeuren en zette aan om bij te blijven. Lukte goed om uiteindelijk in 5.05 de streep te passeren 4 seconden van het westlands record af. Denk als ik elke twee weken een 1500 meter loop, het Nederlands record zeker binnen mijn bereik is. Helaas zijn de 1500 meters bij Olympus op en ik heb het vage vermoeden dat  er voor mij geen 1500 meter meer komt. Deze in de pocket, jeeeehhhhhhhh. Na veel kletsen naar huis gaan uitlopen. Bijna thuis, loop ik langs het cafetaria waar het lekkerste softijs gemaakt wordt. Had nog 3 euro over en geen toetje gegeten. Ach dacht ik doe eens gek en trakteer jezelf op een overheerlijke ijs. Beker van een halve liter voor 3 euro,  heb ik en doe maar.

Snel naar huis rennen en dan zittend in mijn tuin naast de vijver genieten van al die mooie bloeiende bloemen, het kabbelende water van de vijver, mijn gelopen 1500 meter in 5.05 en dan het ijs, zalig. Het was een mooie zwoele  avond.

Oranjeloop, oranje boven!!!!

Het was een totaal andere week dan ik gewend ben.Dinsdag  met de auto naar Condor city om training te geven. Acht km stonden er op mijn teller, lekker weinig. Woensdag  33 minuten heel rustig en donderdag met Natas, die zei dat ze een conditie heeft als een dood paard, minuten training. Een minuut rennen een minuut wandelen, zo maakte we de 5 km vol. Over een paar jaar gaat ze me voorbij, vind ik  een mooi streven. Voor Natas een goede training, voor mij heerlijk rustig. Vrijdag, tijdens de Oranjeloop in Kwintsheul eens kijken of het dan 100 % lekkerder gaat, in vergelijking met Maasdijk. Vrijdag, de dag van afscheid nemen van Joy, het is nu een feit. Ik hou niet van afscheid nemen maar zoals Joy belooft hielt ik me goed. Daarna snel op de fiets gesprongen om naar de trein te fietsen en het "lege" gevoel weg te trappen. Lekker gewerkt, aan het einde van dewerkdag naar huis te fietsen, tosti te eten en aan de wedstrijd gaan denken. 19.30 uur met Vincent, Spas en Josxc3xa9 (Ophorst-runners) afgesproken in de tent.

Lekker in gaan lopen met zijn vieren, oefeningen en versnellingen. Het voelde goed, net als bij de andere.

De start was laat, 20.30 uur, maar daar gingen we. 1,5 km Kris kras  door het dorp. Eenmaal op de Hoenderparklaan wordt het rustiger lopen met asfalt onder je voeten, minder bochten en geen stoepen op en af. Vincent liep in het groepje, op kop te sleuren en ikke lekker in de groep.

Zag bij het 2 km punt dat mijn horloge het niet deed, dan wordt het echt gevoel lopen. Voelde dat het hard ging maar kon heel goed meekomen, soms zelfs een versnelling plaatsen.  De Hooghe beer en Harteveldlaan (2*2,5km) harde tegen wind. Liep in de luwte, met Vincent  nog steeds op kop. Wilde hem eerst zeggen niet teveel op kop te lopen. Beter om niets te zeggen bedacht ik me. Hij voelt zich sterk en door zo’n opmerking zou hij zijn mentale kracht in ene kunnen verliezen. 5 Km punt even gevraagd wat de tijd was, 18.50. Jeetje wat een rottijd, zo langzaam voelde het lopen niet aan of ik ben echt uit vorm.

Niet zeuren en door banen. Passeerde onder luid applausde finish, om daarna door te lopen voor nog zo’n ronde. Bij de groep blijven was moeilijk, voor de wind en er werd hard doorgetrokken. Op zulke momenten  merk  je dat je sterk bent, kleine versnelling plaatsen en je zit weer midden in de groep. Dijk af en de 2,5 km tegen wind krijgen we weer voor de kiezen. Vincent gaat van kop af, een dipje?  nee, de mannen ruiken het spek en het tempo wordt opgevoerd. 9 km, geen idee van de tijd maar weet dat het juist nu voornaam is het tempo vast te houden. Het nl zonde om de laatste km veel seconden bij de eindtijd op te moeten  tellen doordat je verzwakt. Baan me naar de eindstreep en hoor dat Doeke finisht in 36.24. Jeetje dat betekend voor mij een lage 37-er.

Probeer nog wat aan te zetten, de speaker, het applaus en de finish en dan de eindtijd. 37.08 staat er op de klok. Ben super blij, 2 sec van het Westlands record af en als het parcours gecertificeerd was, 20 hele seconden van het Nederlands record af enne!!!! de eerste vrouw. Vincent klasse gelopen 37.02 en heel sterk.

Josxc3xa9 was 1e M50+ in 35.25  12 jaar niet zo hard gelopen!!!! 

Spas liep een PR, was in duel met Willem Wubben en finishte in 39.09.

Ophorst runners, ben super tervreden en trots. Hard trainen, rusten de afgelopen week om dan tijdens de Oranjeloop pieken.  Even uitlopen met zijn allen nadat ik eerst naar een WC geweest was. Tijdens het lopen opspelende darmen maar dan zie je dat ik vandaag super gemotiveerd was. Mocht onder geen voorwaarde stoppen. Aan het einde was het moeilijk daar de kramp steeds erger werd, zonder ongelukken volbracht. Paar rondjes voetbalveld zonder op de net ingezaaide grassprietjes te gaan staan.  Napraten en dan, snel naar de tent voor de prijsuitreiking. Ging soepel en vlot, het waren nl ook de prijsuitreiking van de Olympus70 clubkampioenschappen. Was de overall winnares en kreeg een mooie beker. Daarna naar  huis, het was nl al 22.30 uur en wilde douchen en niet te laat naar bed. 0.00 uur lag ik, helemaal hieper, had het warm, het maalde in mijn hoofd en mijn hart was nog "te snel"  aan het kloppen. Werd vanmorgen om 7.45 uur wakker, ben dus uiteindelijk wel in slaap gevallen. Vandaag kon ik niet anders zeggen: "het was een wereld wedstrijd".   ( De meeste foto’s zijn van Koos. Twee van Jeroen Tibbe. (opschrift)

Motivatie, waar ben je?

Het was een prachtige week met de surpriseparty van Joy gisteravond als hoogtepunt. Haar vriendinnen hadden zich bij ons verzameld, ongeveer 17. Ik, Joy met een smoes meegenomen uit haar werk, ze hoefde de laatste keer niet schoon te maken en lekker met moeders mee. Ik had er een heerlijke bak koffie gedronken en al kletsend fietste we naar huis. Treuzelen bij de achterdeur, Joy moest echt als eerste de keuken binnen stappen. Die schreeuw van verbazing toen ze al die meiden zag zitten was zo mooi.

Het werd een gezellige boel, mooier afscheid kan je je toch niet wensen. Vrijdag voor 10 weken naar Duravel in Frankrijk, stage lopen in het animatieteam. Voor haar fantastisch, voor mij zal het erg lang worden en haar drukte in huis erg missen.

Het min puntje aan de week was dat Rene ziek geworden was en ons rondje Brielle (50 km lopen en fietsen) geen doorgang kon vinden. Had veel lange duurlopen gedaan, voor mij zou het ongeveer 40 km worden. Van je lijf heb je er maar een, Rene heel verstandig afgezegd, met pijn in zijn hart, helaas. Had als alternatief de 15 km van Maasdijk. Even mijn wedstrijdplan bijstellen, was niet echt simpel en de gemengde gevoelens bleven. Geen 50 km gezellig kletsend over het mooie eiland in duurtempo, een 15 km in je eigen Westland in wedstrijdtempo. Het is een mooie gezellige loop, kom op en gaan. Met Josxc3xa9 op de fiets in de zon naar de Maasdijk.

Eerst Spas (niet de man op de foto, gaat om de waterposten, belangrijk in zo’n warme wedstrijd) aangemoedigd op de 5 km. Hij liep een mooie race in 19.25 en dat een maand na de marathon. Josxc3xa9 en ik inlopen enz. Goed water gedronken en naar de start. De burgemeester (Sjaak van der Tak) zocht me, ik kreeg een ferme handdruk van hem, lief. De start ging lekker en voelde me soepel. Met 3 meiden en heeeeeel veel mannen  kwamen we de eerste ronde na 2 km door. Na de bocht, lopend langs de Maasdijk ging iets mis en zie de atleet naast me een schuiver maken over het asfalt. Glijdt ver door en kromt zich om een reclame bord heen. Ik schrik en wil hem helpen, loop echter gewoon door. Voel me schuldig en wil terug maar mijn hoofd zegt in de wedstrijd blijven. De benen voelen alsof je net ontsnapt bent aan een ongeluk (knikkende knietjes). Heb moeite met het terugvinden van mijn concentratie op de wedstrijd. Koos staat bij de sluis, schiet plaatjes maar ziet dat ik niet ontspannen ben.

5 Km  in 18.45 is niet slecht. Het polderpad werkt op de een of ander manier heel demotiverend op me. "Eigelijk wil ik niet in Maasdijk, ik wil Voorne lopen". Verkocht bij zulke gedachte, ik probeer erbij te blijven lekker achter de brede rug van Michel de Maat met Lindsay naast me. De gedachte aan alleen maar lekker lopen worden heftiger en getver, ik wil niet. Piet Westhof staat er en ik kap ermee, motivatieproblemen geef ik als antwoord op zijn vragen gezicht. Lekker in de zon even met Piet kletsen. Ik zie Jan Olstoorn en Marianne in een groepje aankomen. Sta in en zeg: "Jeetje Jan eens kijken of ik bij jou lopend mijn motivatie weer kan hervinden". Jan was helemaal vereerd dat ik hem daarvoor uitgekozen had. Weet je, het ging weer lekker, mijn eigen wedstrijd, met niemand rekening te houden. Ontspannen passeer ik het dorp Maasdijk en mijn vader, dit is  lekker lopen dacht ik.

De laatste ronde ging in, het was warm, ik had een koude schedel maar was maar wat blij dat ik weer in de wedstrijd gestapt was. Passeer Koos en zonder iets te zeggen begreep hij de situatie. De laatste km ging in. Marianne liep nog bij me en ze gaf gas, ik liet haar gaan met niet een keer de gedachte er achteraan te gaan.

Derde, ik ben er content mee, in 59.42. Josxc3xa9 had een hele mooie wedstrijd gelopen 55.49 1e man 50+, klasse gedaan.

Napraten over de wedstrijd, vele luisterende oren, analyse voor mijn demotivatie. Vele begrepen me, sommige niet. Als ik maar weet waarom ik deze actie gedaan heb is het voldoende. Weet je, ik vind het spelletje veel te leuk en moet ik nu op mijn 50e alles blijven winnen bij de seniore? Nee, daar kwam ik vandaag keihard achter, ik wil genieten en lekker lopen. Door even met een dip langs de kant gestaan te hebben, opnieuw in een ander deel van de wedstrijd te stappen was meer dan goed geweest. Weet je, Sjaak van de Tak sprak de juiste woorden toen hij mij kwam feliciteren` Carla, klasse wat je gedaan hebt en kijk eens aan, je hebt die meiden toch prachtig opgeleid" . 

Na het uitlopen met Josxc3xa9 en Carin, ze had helemaal niet lekker gelopen, wilde haar tijd zo snel mogelijk vergeten, douchen. Naar de prijsuitreiking in de zon een en al gezelligheid. Het optreden van de "kassenbouwers" van de musical de kromme jongens was kikke. Heel goed vond ik ook de aankondiging van de nieuwe sponsor, de 1 minuut spanning werd goed gebracht en dan die ontlading, de kinderen zitten nu nog in de papiernippers te spelen. Op de fiets naar huis en dan thuis met Koos over mijn verloren motivatie gesproken,Waar komt die nu vandaan kwam? Atleten analyseren graag waarom het niet ging zoals ze wilde. 1- De verandering van 50 km naar 15 km. 2- de val van de atleet die ik had willen helpen en de schrik. 3- De druk om eerste vrouw in de wedstrijd te worden (het publiek verwacht het).  Al met al, alle drie de vragen heb ik door  die 1 minuut stilte achter in de polder bij Piet Westhof weggewerkt. De komende week motivatie verkrijgen voor Kwintsheul. Ik ga mijn best doen. lukt het niet! geen probleem als ik maar geniet van het lekkere hardlopen.  ( De echte tijden komen later)