Waait het niet altijd in de polder?

Het is altijd een beetje puzzelen met wedstrijden. Wat is het doel, waar wil ik knallen en welke gebruik ik als  een soort van training. Na het NK 10km volgt het NK halve marathon, al binnen 3 weken. Komt Midden-Delfland goed uit, gebruiken als een soort van warming up. Het weer beloofde niet veel goeds, daar zou je na zo’n winter aan gewend moeten zijn zou je zeggen :-). Toch de fiets gepakt, het was nog droog en de wind had ik scheef mee. Ingeschreven en in gaan lopen met Ton, een lekker rondje van 3 km. Het was warmer dan gedacht maar ging in een shirt met lange mouwen, mocht er regen komen had ik extra bescherming. De start bleef op zich wachten, kregen het koud en waren blij dat we eindelijk weg mochten. Richting de trambrug, het karakter van Schipluiden. Daarna  vol de wind tegen, langs het water naar Maasland. De benen voelde heel goed maar wilde verstandig doen en niet alleen tegen de wind in gaan beuken met een grote groep mannen  50 meter achter me. Twee maal ingehouden om het voordeel van de mannen te pakken.

Toch liepen ze te langzaam en  heb ze achter gelaten. Maasland door, prachtig en steeds geniet ik weer van dit oud Hollands dorp. Na 9,5 km, buiten het dorp kreeg ik de wind in de rug. De kilometer tijden werden sneller, hoe kan het met  West 7 tegen of in de rug. Met het water en groen om je heen, geen autoverkeer, alleen natuur, echt je moet deze halve marathon eens lopen, zien hoe mooi het westen van Nederland is. Links af, windje van links maar geen nadeel. Dan in ene mag je nog een keer naar links en vol de wind in het gezicht. Machtig wat een orkaan waaide hier. We liepen met zijn drieën en om de beurt op kop. Na 2 km was het leed geleden en de resterende 5  km vlogen we naar de finish, klein nadeel was dat het nu ging regenen. De bovenbenen waren wel wat warm van dat geploegd tegen de wind in maar ze  bleven het goed doen. Een man op de fiets kwam tegenmoet gereden, was blij dat hij me zag??? wat bleek, hij was op zoek naar de eerste vrouw, dat was ik dus.

Gezellig fietste hij de laatste 2 km mee. Daar was de finish, eindtijd 1.28.38 en was daar heel blij mee. Binnen 20 seconden finishte de tweede vrouw, zo dat had ik niet geweten dat ze zo kort op mij zat. Naar binnen, droog shirt aan en 3 km uitgelopen, de benen voelde ik wel. Prijsuitreiking, allemaal lokale producten, gave prijs is dat. Daarna een korte interview voor de WOS. Toen had ik het ijskoud en ben onder de douche gaan staan tot ik bijna ging zweten. Sorry voor al het verspilde water maar het was wel heel erg lekker. Regenpak aan en op de fiets naar huis. De heenweg was wel een stuk makkelijker gegaan, tegen wind, honger en een beetje moeite benen en bij dat ik thuis was.

NK + Nederlands Record in schoorl

Zaterdag de 13e, de dag voor het NK 10 km verliep erg rommelig en even was het de vraag of ik wel mee zou lopen dit jaar. Gelukkig bleek alles stabiel om 21.00 uur. Mijn tas alvast in gaan pakken, met grote zorgvuldigheid want het weer beloofde niet veel goeds.Zondagmorgen lekker laat uit bed, zo zat het ontbijt of Brunch op de goede tijd in mijn buik. Om 11.30 uur zonder mijn trouwe maatje Koos naar Schoorl. Te koud en nat voor de supporter en hij had even andere dingen die belangrijker waren. Op naar Schoorldam, fiets uit de auto, regenpak aan om zo de laatste 4 km te volbrengen. 13.00 uur bij de sporthal en lekker rustig omkleden en inlopen. Zag de RA atleten niet en ging alleen. Na 2 km kwam ik ze tegen, ze hadden bij de andere uitgang gestaan, wat wil je met 3 uitgangen. Versnellingen ed met zijn alle, even overleggen over  welke kleding verstandig was. Halve tight, thermo t shirt en Born op de benen en armen. Handschoenen aan. Poncho aan en naar de start, was een aardig stukje lopen en 8 minuten voor Aanvang op mijn plek. Het was veel minder druk dan andere jaren en stond netjes op de 3e rij. Met nog 3 minuten voor de start vlogen de vuilniszakken en poncho’s naar de zijkant, klaar voor vertrek. Start ging goed en voelde dat ik perfecte benen had.  Zat meteen in het goede ritme, tussen de 3.45-3.50 per km.

Het klinkt stom maar goud halen was niet echt moeilijk, Nederlands record lopen op een nu eindelijk gecertificeerd parcours was een grotere uitdaging. Na 2,5 km lastig vals plat naar 39 meter hoogte, gaf meteen een km in 4.06, beetje verwacht. Ik zag Bert lopen, ging voorbij en groette hem. Bert haakte meteen aan, was daarna de hele wedstrijd getuige van de strijd tussen goud en zilver bij de mannen 65. Een vrouw haakte ook aan en ik denderde maar voort. Het schelpenpad had plaats gemaakt voor een mooie betonnen platen pad en super om overheen te lopen. Bij de 7e km klopte alles perfect, nu het lusje, het keerpunt, bleek later, was 100 meter te ver weg gezet met als gevolg, 200 meter voor het 8 km punt piepte mijn horloge al de 8e km. Netjes 3.50 en wist dat ik goed zat. De 9e km was van hetzelfde laken een pak. Ik begon heel erg te balen en verloor bijna mijn focus. Wist me te herstellen, niet boos te worden maar gewoon door te denderen naar de finish. 10 km was 38.37 en de finishtijd op 10.18 km 39.16. Ik was heel blij met goud maar baalde vreselijk van deze klunzige actie van de organisatie, NK gecertificeerd noemen ze dat, echt heel slecht. Genoten van de goede prestaties van de RA atleten, uit gaan lopen in de nog steeds neervallende regen, nu kreeg ik het koud. Na 3,5 km weer binnen en kon meteen, ongewassen met een verzopen koppie het podium op.

Was een goede huldiging, het Wilhelmus op het einde met alle atleten op het podium, gaaf. Daarna snel onder de nu weer warme douche gesprongen, zalig was dat. Regenpak aan en en naar de auto, had goed opgelet hoe ik op de heenweg gefietst was en kon hem in een keer vinden. Fiets achterin, regenpak uit, droge schoenen aan en de terugreis kon beginnen. Ik had na 10.30 uur niet meer gegeten en rammelde. Chinees opgehaald wat besteld was en thuis konden we meteen genieten van een welverdiende maaltijd. Het was weer een enerverende dag geweest, kijk er, ondanks het minpuntje, met veel genoegen op terug.