Een Silvestercross als nooit tevoren

De weg naar  oudjaardag 2017  was enerverend.
1 januari begon het jaar met de duik in de koude Noordzee.
Langzaam maar zeker werden de dagen  langer, de bloemen liepen uit en ik begon weer te niezen , vervelende pollen.
In maart kregen we kans een stuk grond te kopen.
In April ons huis in de verkoop en de rechten van een huis gekocht
We vieren  Koos zijn 60e verjaardag,  een totale verrassing voor hem met het gezin in St Emilion
In mei genieten van zoon Jim en Tong die Nederland aandoen.
We starten met het ontwerpen van ons nieuw te bouwen huis.
De zomer geeft uiteindelijk de doorslag, ons huis wordt in augustus verkocht.
In October tekenen we voor de bouw van ons eigen ontworpen nieuwe huis
In November verhuizen we naar een schattig huisje bij het bos, jaartje wonen.
In December overdracht oude huis en de grond gekocht.
Ik val van de trap, oude huisjes hebben  steile trappen met kleine trede,  ik kneusde vele ribben op mijn rug.
20 jaar werkzaam bij Janssen, door de onrust binnen het bedrijf wordt er weinig tot geen aandacht aan deze mijlpaal geschonken.
De puzzelstukjes worden mede door de onrust op het bedrijf voor 1/3 uit de puzzel gehaald.
De wedstrijden en trainingen, deze puzzelstukje blijven mooi op hun plek liggen
De Silvestercross is zo’n vast puzzelstuk, al 20 jaar heb ik op de mooiste cross van Nederland mogen starten. Bij aankomst vandaag begon het te regenen, de bospaden zag je veranderen in plassen, blubber en nog meer blubber. Bij het inlopen probeerde ik een beetje droge schoenen te houden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na de start dacht ik niet meer aan droge schoenen, alleen aan, hoe snel kom ik door die plas of blubber berg. De eerste ronde genoot ik volop, ging atleten voorbij die aan de zijkant liepen en ik, ging er dwars doorheen, zalig. Blubber spelen is iets wat elk kind graag doet, nu waande ik me als kind dat in die blubber mocht spelen. De 2e ronde voelde je dat dit parcours veel kracht kostte en na de 3e ronde leek de kracht op, ik bleef echter knokken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Als 1e V55 en 6e master overall kwam ik over de finish. Het was de aller aller zwaarste Silvestercross die ik ever gelopen heb. Een echte cross, dat is zeker maar is het goed als ik genoegen neem met het losse zand en dan de droge bospaden met zijn kleine heuveltjes en vele draaien? Voor 2018? Snel droge kleding aan, de prijsuitreiking met weer mooiere bloemen.
De atleten aangemoedigd en na afloop de wedstrijd besproken. Koos en ik daarna naar de auto, op naar oudejaarsavond en dan 2018. Een jaar waarin we alle losse puzzelstukje op zijn plaats gaan leggen, puzzelen is leuk 🙂

Van links naar rechts; Niels, Carla, Marco

Zand, zand, alleen maar zandduinen.

26Dec17; Traditionele kerstcross, soort van reunie bij Haag Atletiek.

Start Kerstcross Haagatletiek, door de 1e duinpan

De duinpan uitklimmen op los zand, veel kracht nodig

De 1e beklimming zit erop, draaien naar het volgende duin

Even tussen de takkenbossen een afdaling

Hier Marnix  aan het inhalen, was prooi 1 🙂

Achter de meneer aan, ronde 2, was stuivertje wisselen met hem

En weer we gaan weer lekker dalen

Was dit niet het zwaarste stuk, de harde wind pal tegen, los zand het duin op?

Dalen,   zie ik ga de meneer voorbij, gaat het nu wel lukken?

Bijna zij aan zij gaan wel het duin af, spannend, wie wint van wie, ik voelde me heel sterk

Richting het paddenpad voor het laatste duin

De man met zwarte jas moest hier lossen

De laatste 500 meter en wie won er???? Ikke :-). Als 1e vrouw liep ik de 8km cross in 38.32.       Het was weer een super lekkere cross geweest. Zoveel zand is er in Soest niet,  mooie los zand generale.

 

De 20e Linschotenloop, jippie jee

Linschoten, de eerste wedstrijd was voor mij een openbaring. Hardlopen door oud Nederland. Prachtig parcours, goede organisatie en aardige mensen. Elke jaar stond deze wedstrijd in mijn hoofd (agenda’s daar doe ik niet aan, bijgeloof, als je het opschrijft gaat het niet door). Koos werd weleens gek van mij, nooit wist hij waar ik het weekend heen ging, of was ik misschien vrij ?  Een weekkalender ophangen en gewoon opschrijven. Sorry maar  dat kan ik echt niet, vertel het wel de dag voor de race. Zo gingen de jaren voorbij. Een kleine 35 wedstrijden stonden aan het einde van het jaar in mijn agenda. Een agenda gebruik ik als logboek, ja ik weet het, beetje raar maar kan je  vertellen dat het heel makkelijk en duidelijk is. De dagen staan al voorgedrukt, een hoop lijntjes om veel op te schrijven 🙂  Linschoten heeft daar bijna elk jaar ingestaan. Voor mijn coach B opleiding ging het niet,  Elke zaterdag naar  Papendal om te studeren.  Reed ik  op de zaterdag voor kerst om 19.00 uur  naar huis, langs het bord op de snelweg “Linschoten” kwam er een heel verdrietig gevoel in mijn buik. Geslaagd als trainer, Linschoten  kon weer, en ik ging, trouw elk jaar. Het parcours veranderde bij start een finish, huizen kwamen op het parcours te staan. Organisatie  werd nog beter maar dezelfde gezichten kwam je elk jaar tegen, een beetje ouder :-  Ook ik werd elk jaar een beetje ouder, beetje minder snel, ach wat maakt  uit, ik  loop.

De laatste 500 meter, pal tegen wind

Dit jaar zag het ernaar uit dat ik niet aan de start zou staan. De gekneusde ribben, wat doe je daarmee, hoeveel mag en kan je het belasten 2,5 week na de val van de trap. Afgelopen week merkte ik een goede vooruitgang. Uitnodiging van de organisatie  geaccepteerd en ik ging. Nummer ophalen, inlopen en starten op de 21.1 km. Ik had met mezelf afgesproken, lopen tot de pijngrens.  Het ging goed met de benen,  de ribben gingen redelijk. Ik moest alleen niet naar rechts draaien en het tempo rond de 4.15 houden. Ik liep als een zonnetje, klein pijntje, groot pijntje maar helaas geen geen pijntje. Na 1.28.21 minuut kwam ik binnen, tevreden. De ribben waren niet top maar goed genoeg voor een lekkere wedstrijd.  Het ademhalen wat je toch echt moet blijven doen, was de boosdoener dat na de wedstrijd de pijn veel erger was. Na het uitlopen, net te laat voor de prijsuitreiking maar toch even op het podium, felicitaties, bloemen en aardigheidje, voelde het al veel beter. En s’avonds voelde het zoals het in de vroege ochtend gevoeld had. Blij met mijn 20e Linschoten.

Gezellig met een deel van de A-Groep

Verjaardagsloop is leuk

02Dec17, mijn geboortedag is vandaag alweer 59 jaar geleden. Ik mag het vieren en ben daar altijd blij om. Na een gezellig ontbijt en mooie cadeautjes werd het tijd op te vertrekken naar Vlaardingen. Had zin in een trainings-wedstrijdje op mn verjaardag. Lopen doe je toch, dit geeft even wat meer glans. Morgen koken voor 17 verjaardag gasten, wedstrijd kan vandaag gewoon kwa tijd. Het was koud, waterkoud en echt niet aangenaam. Lekker lange broek, shirt met lange mouwen aangetrokken, zo moest ik warm kunnen blijven. Op de startstreep kwamen de felicitaties nog naar me toe, kijk dit is de glans :-).

Daarna weg, de kou van het stilstaan uitlopend. Het liep lekker, met mensen voor me die me lieten verbazen. het was goed, laat ze gaan. Vandaag geen strijd, gewoon lekker tempo draaien zonder gek te gaan doen.

Ik haalde Peter op 7 km bij en we bleven lekker saampjes lopen. 10km, ik keek 1 maal op mn horloge, zag een tijd die me niet tegen viel. Daar kregen we beetje tegenwind, het was niet hard die wind maar het ging wel door mn shirt heen, koude bovenarmen en koude handen.

Over een steentjes pad, door een super rustige en mooie omgeving genoot ik van de wedstrijd. Daar was het asfalt na ongeveer 2 km en we draaide het pad naar Maasland op. Lekker hoog bruggetje over, zei de mannen ( Amriet was aangesloten in ons groepje), “even de Erasmusbrug over” :-). Op 15 km was het keerpunt en dan weet je dat je de Erasmusbrug = Foppenplas brug  nogmaals moet nemen. Goede kuitenbijter hoor. Het lopen ging lekker, beetje meer de wind van opzij en de armen werden minder koud. Best veel mensen in de Broekpolder om de atleten aan te moedigen. De laatste km ging in, gaf er 1 tandje snelheid bij om zo de baan op te draaien.

De speaker kreeg me in de gaten, ik zag de klok met 1.28, de secondes die er bij de finish achter geplakt werden waren er 57. Heel tevreden met deze ijzige verjaardag wedstrijd. Eerste vrouw, mooie bos bloemen kreeg ik, heerlijk. daarna nog stukje uit gaan lopen. Kon niet echt heel warm worden en sprong daarna in de auto, kachel voluit, zo werd ik warm. De douche die zocht ik thuis wel op 🙂