Het was zelfs de speaker die het op viel, Carla Ophorst was er weer. “ He Carla, waar ben je al die tijd geweest”? Ja waar was ik geweest. 2016 zat ik in Thailand bij onze zoon, 2015 met de andere zoon de Amstel Curacou gereden. In 2014 viel de wedstrijd gelijk met de halve van Monster. Nu was ik er weer, nam jammer genoeg vreselijk weer mee naar Zoetermeer. In de regen en kou gaan inlopen. Lange broek, zweet shirt + singlet gekozen voor de wedstrijd. 7 graden, regen, wind, brrrrr, doet me teveel aan Maassluis denken, lang geleden, was toen niet 2/3 van de atleten onderkoeld? Bibberend in het startvak, ieder blij dat we mochten gaan. De benen voelde wel lekker aan. Ik keek naar de lucht, waar was die regen nu?, ik was erop gekleed. Daar hing een donkere grijze wolk, toch goed de kleding gekozen Carla. Mooie route door nieuw Zoetermeer, Beetje klimmen en dalen over de wegen, prachtige fietspaden langs veel waterpartijen, complimenten voor de stedenbouwkundig ontwerpers, super mooi gemaakt.
We kwamen op het oude parcours van deze loop, het water de AA langs. Ondertussen was de lucht wit en blauw aan het worden en Carla, die begon te ontploffen. Zweetshirt opgerold, dat koelde voor 5 minuten. Jeetje mina wat had ik het warm. Rond de 6 km moest dat zweethemd uit, koelen en het koppie rustig krijgen. Tempo laten vieren, singlet uit, even tussen de broek proppen, oei, dadelijk maak ik mijn chip kapot :-(. Shirt uit, singlet met veel gehannis weer aangekregen. Tempo kon weer omhoog terwijl ik een goed plekje voor mijn shirt zocht. Verloor 45 seconden maar na een km ging kreeg het lopen in alleen de singlet effect, het ging lekkerder. We draaide wat langs water, brug over en daar waren de 10km lopers. Kon ik ze lekker in gaan halen, doet de atleet goed. Heerlijk denderde ik ze voorbij. Zo nu en dan herkende iemand mij en kreeg positieve feedback. Auw, stapte ik toch op een grote witte kei, mijn hele voet klapte dubbel, ik veerde zo goed mogelijk op, om de klap te verzachten. Gelukkig geen effect op de voet en kon vrolijk verder.
Daar was de beklimming weer, ging best makkelijk, de benen voelde steeds beter aan. De speaker, Nog 500m tot de finish. Van asfalt naar tartan is lekker, en een blik op de finishklok. Onder de 1.01 ging echt niet lukken, zette aan voor zo min mogelijk secondes daarboven. Winst en 1.01.10 als eindtijd, tevreden. Atleten goed en heel goed gelopen. Uit gaan lopen en je raad het nooit, stortregen. Duurde gelukkig niet zo lang en konde 3 lekkere km’s maken.
De prijsuitreiking volgde snel, prachtige bos bloemen, echt heel mooi, uit de mond van een Westlandse he J. Daarna volgde een heerlijke warme douch, was erg nat en blubbering geworden,deze had ik verdiend.
Carla's Blog 