Tijdens de CAI halve marathon werd ik , zoals ik eerder beschreef, begeleid door de motor ipv de fiets. Het positieve wat hiervan is, de ene helft van de Zuidema tweeling heeft achterop de motor een filmpje gemaakt van Marlies en mij tijdens de wedstrijd. Leuk om ons twee over Westlands wegen te zien gaan.
Vandaag is het zover, de halve marathon van het Westland, mijn streek waar ik trots op ben. Verleden jaar was ik gestuiterd en kon met een dikke knie niet meedoen. Vandaag zal het weer beterderder gaan volgens Walter, mijn stuiterpartij is nu alweer een 2 mnd oud. De zon schijnt, hoe kan het na al de hagel, regen en sneeuw van de afgelopen weken. De wind waait heel hard, ach liever wind dan regen verkondig ik volmondig voor de start. De bedoeling is 7 km met Marlies 3.50 de km lopen, daarna allebei alleen verder. Naast elkaar in het startvak en naast elkaar lopen we over Westlands wegen. Het gaat lekker en bij Marlies ziet het er goed uit. Tegen wind en ik duik achter een mannenrug. Ik vind het al snel te langzaam gaan en neem kop over. Een flinke groep achter me, het deert me niet als we het tempo maar halen. Op de Rijnsburgerweg gaan Marlies en ik de versnelling aan en lopen saampjes de groep los. 7 km, we wensen elkaar succes, jammer, het liep wel lekker.
Helemaal alleen de Bospolder in. Een man haakt af in de groep die 200 meter voor me loopt, mooi denk ik, die is voor mij. Erheen en naast hem, ik zeg nog van beter met zijn tweexc3xabn dan alleen. Het duurde 1 km en toen was ik weer alleen, Zwartendijk, Papelaan,Meloenlaan, jeetje het waait overal in het Westland, ook tussen het glas. En ik maar zeggen, liever wind dan regen, dan wel tot windkracht 4. Mijn CAI maatje Jan Zuidema fiets normaal met de 1e vrouw mee, nu zit hij met zijn zoon op de motor. Vertel hem nog dat hij voortaan maar weer moet gaan fietsen, kunnen we nog een beetje kletsen. Was wel leuk voorvalletje onderweg. Op een gegeven moment ging ik van de klinkerweg af en op de stoep verder, die tegels lopen veel lekkerder. Een rij auto’s staat tussen weg en stoep. Is Jan me ineens kwijt. De motor stopte en ze waren me echt aan het zoeken, kom ik plots tussen de auto’s vandaan, voelde een opluchting bij beide mannen. Gefopt Jan!!!!!! Ondertussen liep ik wel lekker, alleen het tempo was niet wat ik wilde. De bil deed het ook goed en ik liep als eerste vrouw, wat wil je nu nog meer, alleen een snellere tijd?????? Zwartedijk, Pijletuinenweg, langs de sporthal, nog een lullig moeilijk lusje, klinkertjes en geen stoep om naar uit te wijken. Dan applaudiserende mensen, Peter Fieret de speaker roept me om, het Wilhelminaplein en al die mensen die uit hun dak gaan omdat ik ga finishen, brrrrr best kippenvellerig. 1.24.10
is inderdaad niet snel, maar de rest heb ik toch maar mooi gedaan. Dan de WOS radio, televisie, het AD en de huldiging.
Weet je, ik ben gewoon super tevreden dat ik dit heb kunnen doen in mijn eigen mooie Westland voor al dat publiek, gaan ze even "die blonde atlete uit Honselersdijk" aanmoedigen, kikke man. Marlies had het de laatste 3 km ook zwaar, de wind nekkete haar. Wel behaalde ze de eerste plaats. Mooi he, trainer en atleet beide op het hoogste schavot. Deze foto, je ziet hem niet, maar ik een praatje met de burgemeester, ook hij stond aan te moedigen.
Hoe vergaat het een atleet na een nachtje slapen? Het nachtje was helaas kort, dochter Joy had een feest in Gouda en om 1.00 uur ben ik haar en haar vriendinnen gaan halen. Dat betekent 2.15 uur in bed. Veel te laat voor een 49 jarige. Dat was de nacht, nu de dag. Deze begint als ik mijn bed uitkom, hijsen vandaag. Jeetje wat een stijve billen en kuiten heeft de CPC mij als souvenier gegeven. Moeizaam de trap af. Als het zo de hele dag doorgaat!!!!!!. Na het ontbijt eerst maar even herstellen. Schoenen aan en rennen. Heel voorzichtig de eerste stapjes. De kuiten gaan wel oke maar de billen minder. 40 minuten volgemaakt, steeds een beetje soepeler. Melkzuur een beetje helpen te verdwijnen hoop ik. De hele dag blijven bewegen, in de tuin hedera snoeien, beesten schoongemaakt. Stukje fietsen, lekker. Een zalige maaltijd gekookt en gezellig met zijn allen gegeten. De dag is zo om en op dit moment wordt alles iets soepeler. Normaal ben ik helemaal niet stijf na een wedstrijd. Je ziet nu dat 8 weken weinig doen toch tol gaat eisen en stijfheid veroorzaakt. Allemaal voor het goede doel. Voeg nog 2 foto’s van gisteren toe welke Erik van Leeuwen me toestuurde, ik vind ze prachtig. Geniet mee. De prijsuitreikings foto staat in het verslag van de 15e maart.
Woensdag was ik voor de laatste maal bij Walter (fysio). Het voelt goed en de rest zal moeten slijten tijdens xe2x80x9cnormaalxe2x80x9dalles doen zoals ik voor die tijd deed en probeer het hoofd tijdens een wedstrijd naast het lijf te zetten. Training gaan steeds een beetje sneller, vandaag tijdens de CPC proberen de tijd wat op te schroeven en niet te veel te denken. In Alpen was 7xc2xb0C en regen, vandaag 13xc2xb0C en iet wat zonnig, geen optimaal loop weertje. De warmte komt ons wel even van pas. Zoals vaker in den Haag wordt de start uitgesteld, vandaag xe2x80x9cmaarxe2x80x9d15 minuten. Lekker warm weertje zorgt ervoor dat je niet teveel afkoelt. Het kanon gaat af en alle atleten vliegen weg, ik met mijn kauwgom benen van het wachten vlieg niet. Na 1 km is de kauwgom eruit en gaat het lekkerder, wel beetje warm. Opeens zie ik de bocht waar ik verleden jaar onderuit ging, ik loop vandaag fier rechtop verder. Heel veel publiek langs de kant en heeeel veel mensen kennen me, leuk. Op de laan van Meerdervoort weet ik dat Jos achter me loop. Zijn familie komt eraan, hij doet een sprintje naar voren en groet ze. Helaas is deze actie hem fataal geworden, het geluid van het hijgen sterft steeds verder weg, jammer. Ik ga door en mijn eerste mentale dipje komt. Het gaat trekken in de bil en ik ga twijfelen. Na een minuut of vijf zet ik het hoofd naast mijn lijf, pik aan bij een groepje jongens en het gaat weer lekkerder. Scheveningen, de boulevard op. Jeetje wat een publiek, kikke, op de lucht van uien en hamburgers na. Wat zou ik hier graag de zee ruiken, lekker die zilte lucht. 15 km en er loopt een jongen naast me die het wat zwaarder krijgt, ach we hebben al 2/3 gehad probeer ik hem op te peppen. Het lukt, hij blijft het laatste stuk bij me lopen. Dip twee komt als we Scheveningen verlaten, stijve kuiten ( nog van Alphen) en een stijve bil. Even loop ik te harken tot de waterpost opduikt. Gestopt om even een beker achterover te gooien en dan vol achter Fa Ada aan die me tijdens het drinken voorbij gegaan is. Als een kip zonder kop ( het hoofd staat er weer even naast) loop ik op haar in, ernaast
en er voorbij. Langzaam wordt het gat groter terwijl we Madurodam verlaten. Ik krijg vleugeltjes en bijzonder reactief ga ik op de finish af. Wordt nog even pootje gehaakt door de jongen naast me (ongelukje). Nee aub, niet vallen, ben ik dadelijk weer 8 weken terug in de tijd en net nu het zo lekker gaat. Ik blijf overeind en dender door. Vele vele mensen klappen je naar de finish. Helemaal in mijn uppie erop af, het geeft mij het gevoel van de Coolsingel en onder luis applaus van het waanzinnige publiek finish ik in 1.23.05. Ben tweede vrouw 45+ achter Anne, in een voor mij vandaag goede tijd. Super gevoel geeft mij dit. Jehhh ik ben weer op de weg terug. De organisatie heeft vandaag een steekje laten vallen in het mooie breiwerk van wat er vandaag neergezet is. De prijsuitreiking van de masters 1, 2 en 3. Jeetje wat een rommelig geheel. We moeten elkaar opzoeken, compleet, dan het podium op. Medaille omhangen, heb de man die dat deed even een paar zoenen gegeven om het echter te doen lijken. Bloemen zwaaien, lachen en net doen of iedereen aandacht voor je heeft. Dit alles terwijl de wedstrijd in volle gang is en de speakers alleen oog voor hen (moet) hebben. Heel erg jammer, niet dat ik zo graag op de voorgrond wil staan maar aandacht voor de beste drie van Nederland is toch wel op zijn plaats. Dan pak ik mijn mooie rode fiets, spring erop en trap een 14 km uit naar mijn dorpje, van de 24000 mensen die in den Haag lopen naar vele 1000-den mensen minder in Honselersdijk.
Wordt je wakker op deze zondagmorgen, kijk je naar buiten en zie dat de weermannen helaas gelijk hebben dit keer. De regen komt gestaag naar beneden, bah. Ik haat regen tijdens een wedstrijd. Je wordt zo nat en al mijn krullen spoelen eruit. Niet dat ik zo ijdel ben maar kom niet graag als een verzopen katje over de finish. Opdracht vandaag, een stevige tempoloop om te kijken hoe de linkerkant het over 20 km doet, alles op volgende week zetten, het NK. Veel te laat naar Alphen in een voor mij onbekende auto, een bestelbusje van een vriend van lex. Die zijn met onze "luxe" auto een weekend weg, ik het busje, ach het rijdt. Net op tijd voor de bus en tussen de cracks naar de start. Inlopen in de regen, omkleden en dan nog 5 minuten in de regen op het startschot wachten. Eenmaal rennend voel je de regen niet, alleen de handen blijven koud. Tot 5 km gaat het heel goed en voel niets in de linker bil. Dan begint het steeds op verschillende plaatsen te trekken. Eenmaal in het groepje met lopers en een loopster uit Enschede gaat het lekker. Netjes de afgesproken 4 min. de km en ik loop soepel. Soms versnel ik een stukje, voor de groep uit denkt ik dan: "stommert nu ga je nog lekker 10 km in je uppie lopen". Afzakken en in de groep verder. Rond de 16 km wordt de vrouw in de groep voor mijn gevoel moe en ik ga alleen verder. Dat wordt best een zwaar stuk, ik ga teveel denken en voel dan daar en dan daar iets zeuren. Hoezo mentaal? Het is maar goed dat ik van Walter alles moet gaan doen zoals ik altijd doe, de gedachten moeten positief worden. Finish achter Anne in 1.19.35 en de opdracht is gelukt. Beetje stijf ben ik wel maar dat is vrij normaal na een wedstrijd. Heb niets kapot gemaakt en ik weet nu dat die 20 km makkelijk te doen is. Goede opsteker voor de CPC. We worden nog gehuldigd op het podium, bloemen erbij en veel applaus, kikke. Naar Avifauna gaan uitlopen, daar even wat drinken en in mijn "hondenhokje" naar huis. Het was een anders dan andere Alphen, toen ik vanmorgen de gordijn opendeed had ik niet verwacht dat ik me s’avonds zo zou voelen. Heerlijk.
Het NK cross dag twee vandaag. Vandaag ga ik naar Gilze Rijen als coach, ik heb er veel zin in. De fiets achter in de auto, deze mag er bij Breda uit. Auto op een parkeerplaats en verder lekker fietsen. Via Rijen door het bos kom ik op het NK terrein. Het is er gezellig druk. Liesbeth zie ik al bij de start versnellingen doen. Gauw mijn fiets op slot, de tas in de tent gemikt en naar de start, op tijd. Het vrouwenveld schiet weg. Bij doorkomst zie ik dat Liesbeth het zwaar heeft en het is zo’n krachtmens.
Ze gaat wel goed door en stapt gelukkig niet uit. Als 15e komt ze na 2100 meter over de finish in 8.47. 200 Meter na de start werd Liesbeth misselijk en dit hinderde haar het hele eind, jammer. Sebastiaan mocht starten voor 3300meter. De start ging heel erg hard, te hard voor Sebas en hij blies zich een beetje op. Het lopen ging hem na 1 ronde heel zwaar af. Ik hoopte dat hij zich in het bos een beetje zou herstellen. Het zag er na de 2e ronde iets beter uit.
Stond te wachten voor de 3e doorkomst, geen Sebas, jeetje nee, toch niet uitgestapt he? Ja hoor, het ging niet en had last van Hamstring en bovenbeen, angst voor een blessure. Ja als die gedachte komt, kan je het wel vergeten. heel spijtig. Arno ging op de lange cross van start. Helaas was Elmer niet meegekomen, lag lekker in bed bij te komen van zijn ski vacantie. Was om 4.30 uur thuis en kon het niet opbrengen te gaan crossen, ook dat vond ik jammer maar ik kan zijn benen niet voelen. Arno dus, onze laatste joker. Vol zelfvertrouwen stond hij aan de start. In een voor hem goede snelheid ging hij weg over het sompige gras. Terwijl ik naar het bosparcours liep kwam ik deze toeschouwer tegen, wat een grappig mannetje.
De eerste 2 ronde gingen gewoon lekker, het zag er goed uit. De volgende rondes steeds iets harder, in het bos verschillende atleten voorbij, een goed opgebouwde race. Als 52e finishte Arno op de 10.2 km in een tijd van 37.51. Heel goed gelopen.
Na afloop nog gezellig wat gedronken om om 16.30 uur het terrein te verlaten. Met de complimenten aan de organisatie, alles was tip top in orde. Volgend jaar hoop ik weer aanwezig te zijn maar dan met een grote Haagst groep, strijden voor de verenigingsprijs. Ik met de fiets nog 30 minuten door de bossen gereden. Fiets achterin en met de auto via de Chinees naar huis. 19.45 uur aan tafel. Het was een heerlijk weekend met alleen maar sporten in de buitenlucht, dat doet mij goed, rennen, fietsen, coachen in de wind, zon en frisse lucht.
1 maart 2008, de crossdag voor alle masters. Ik ben heel gelukkig met de zaterdag, hoef je op zondag niet om 9.00 uur al te gaan starten maar gewoon zaterdagmiddag om 14.30 uur. s’ Morgens rustig de tijd voor de boodschappen, de was en andere huishoudelijke dingetjes. Om 11.30 uur nog een ciabatta in het lijf gestopt en dan is het tijd om te gaan. Op de A27 stonden gele borden die je de weg naar het NK wezen, perfectie van de organisatie noem ik dat. Ruime parkeerplaatsen, dan nog een stukje wandelen naar het wedstrijdterrein. Nummer ophalen, tas wegleggen, wedstrijdkleding aan, wat warms erover aangetrokken en dan het parcours verkennen. Zo daar schrok ik wel een beetje van. De eerste ronde bestaat uit sompig gras en heel veel blubber, diepe blubberplassen. Voor ik in het bos aankwam tijdens het inlopen waren mijn schoenen al doorweekt. In het bos heerlijke kleine klimmetjes en mooie bospaden. Het brede bospad had een redelijk beloopbaar strookje droge bosgrond. Geestelijke voorbereiding was deze inloopronde. 14.28 uur, het Wilhelmus werd gespeeld voor alle startende vrouwen, gaf een apart en heel fijn gevoel, had het meteen niet meer koud. Om exact 14.30 uur het startschot, kwam moeilijk weg door het sompige gras, het geglij in de blubber.
Eenmaal in het bos kon ik positie gaan bepalen. lekker doorknallen en inhalen, dat voelde goed. De laatste V45+ ingehaald en hoorde haar ademhaling zwakker worden. Wat mij restte was dmv de speaker horen of het gat groter werd en nog zoveel mogelijk jongere vrouwen in te halen. In de laatste ronde pakte ik er nog een paar, Petra was de volgende. Ging eroverheen maar ze ging mee, strijdend naar de finish maar Petra’s eindsprint was sneller. 5e vrouw overall en goud in mijn klasse. Heerlijk was ook dat ik de bil niet gevoeld heb tijdens de race, daarna wel wat gevoelig, dat is niet echt gek na zoveel blubber. Naar de auto gelopen, daar had ik droge schoenen en sokken. Dit had ik hard nodig, had gewoon koude voeten. Zag een mooi heideveld, ben daar een ronde uit gaan lopen en toen terug naar het NK. De mannen waren aan het baggeren, leuk gezicht dat ook zij het zwaar vonden. De prijsuitreiking was heel goed met alles erop en eraan. Medaille, bloemen, applaus, zoenen en foto’s, af. Ben daarna snel naar de auto gelopen, de wind maakte het koud en het was best al laat. Om 18.30 uur thuis. Vandaag was een superdag. Eens kijken wat Liesbeth, Sebastiaan, Arno en Elmer morgen gaan doen. Zondag nog een dagje Gilze-Rijen, als coach.
Carla's Blog 