Lenteloop door de mooie bloeiende duin natuur

Ik was een beetje aan het twijfelen wat te doen met de wedstrijden. Gaan we voor een koningsloop of iets anders. Besloot voor het laatste, had veel te koken die dag ivm eters. Experimenteer dan met nieuwe gerechten en dat moet in alle rust gebeuren voor het beste resultaat, geen wedstrijd ‘stress”.  Zondagmorgen liep de wekker wel heel vroeg af 8.45 uur :-), ik kon er niet uitkomen. Gevolg is dat je zit te ontbijten op de fiets om toch op de afgesproken tijd,  10 uur,  aanwezig te zijn. Exact 10 uur hing ik het slot om mijn fiets. Inschrijven ging snel, omkleden en met de mannen inlopen. De duinen zaten voor sure in het parcours  merkte wij tijdens het inlopen. Ach, het moest een wedstrijd worden om meer ritme te krijgen in het lopen van een 10 km race, is dit meteen een hele goede test. Uitkleden en naar de start, had het een beetje fris aan mijn blote buik, brrrrrrrr Na wat huishoudelijke mededelingen werden we weggeschoten. Op de baan, soepeltjes schoot ik weg, richting de duinen. Na 600 meter waren we daar, met vele atleten. Er zat daar een rode poes, hij schrok van alle mensen, eerst een hoge rug, toen in een jaaghouding  om daarna als een gek weg te rennen, het waren er denk teveel, arme poes. Lekker vlak onverhard pad en het voelde heerlijk. Linksom en het klimmen begon, kleine pasjes omhoog.  Het lange pad naar Duindorp was druk met fietsers, het ging gelukkig allemaal goed, we hadden respect voor elkaar, zo hoort het. Na de vierde km heb je weer een kneiter van een duin voor je liggen, pasjes nog kleiner dan ik ze altijd maak, op weg naar de top. Eenmaal op de top zet de afdaling in, heerlijk met grote passen, het idee te vliegen de duinen uit. Op weg naar de baan, daar het 5 km punt en je mag nog een rondje om zo de 10 km vol te maken. 19.30 minuut  kwam ik op 5 km door en was tevreden. Hoppa, daar gaan we weer klimmen. Nu ging het iets minder makkelijk en moest er gewoon van hijgen. Na 6 km kreeg ik het halve marathon gevoel van het Westland, bale. Iets rustiger gaan lopen, de O2 moet weer in de benen komen. Die mooie natuur en al die heerlijk geurende bloesem is zo slecht voor mijn pollen allegie. Bij duindorp draaide we en ik weet niet wat er gebeurde maar de benen gingen weer beter aanvoelen, jippie ze zijn weer vol O2. Met kracht nam ik de laatste hoge duintop en vloog de duin af naar de laan van Poot. Daar was de atletiekbaan, nog een stukje tartan en dan de finish 39.42 en 2e vrouw. Toch wel wat ingeleverd het tweede deel van de wedstrijd. Ach, het gevoel was goed en heb dit best zware parcours mooi bedwongen. De mannen liepen goed.  Ze weten, als de trainer erbij is wordt er nog eventjes goed uitgelopen. Beetje duinen en mooie schelpenpaden in een rustig tempo, goed voor een kleine 3,5 km, we hebben genoten en de benen ontzuurt. Nog even een bakkie en mocht het podium op voor mijn 2e plek, leuk. Niet douchen, de 12 km op de fiets naar huis deed mij toch weer zweten. Thuis onder mijn heerlijke douche gesprongen, daar bedacht ik mij dat het een goede wedstrijddag geweest was.

Wat kan een mens blij met regen zijn

Het mooie weer bleef maar duren, ik genoot er met volle teugen van. De longen helaas niet, die wilde wel een buitje regen om de pollen naar de aarde te doen afdalen. Met de 10 km in Dordrecht in het verschiet, was ik best met buienradar bezig. De beloofde druppels bleven uit. Vanmorgen werd ik wakker, zou het……. deed het gordijn open, met grote vreugde keek ik naar de regen, jippie, de pollen vallen en ikke…. op naar Dordt.  Met Koos op tijd naar Dordrecht vertrokken. Nummer ophalen, nee, hebben ze mij startnummer 1 gegeven. Dat is echt een gaaf nummer. Met trots op mijn topje vastgemaakt en gaan inlopen. Na een paar ronde op de baan gutste het zweet van mijn lijf, oei, best warm. Schaars gekleed naar de start, met verbazing naar de atleten kijkende die mega veel kleding aan getrokken hadden (die krijgen het heet) De start ging goed en met een stevige klim kwamen we onder het viaduct uit. Een mooie lange asfalt weg liet ons in de richting van het oude centrum lopen.Lekker veel atleten om mij heen en ik probeerde een goed ritme te zoeken. Na al die halve marathons, 80%, 90% lopen is een 10 km op 100% best “eng”. Eenmaal in de stad zoek je de snelste en beste weg. Stoepje op en af en lekker proberen te snijden. Veel rood / witte linten hingen in de weg, ik kon daar niet snijden :-). Veel publiek langs de kant is altijd fijn. Ik kom hier bijna elk jaar  lopen, nog steeds weet ik niet waar ik mij bevind in de stad. Draaien en keren, dan denk ik dat te treffen, helaas, het is iets anders. Het enige aanknopingspunt is het water naast je. 5 km in 19.15 voelde best tevreden, tweede helft ook zo?  De kinderkopjes kon ik veel vermijden door de stoep te nemen.  Met fietsen op de stoep,  je wilt niet weten hoe vaak ik die stoep op en af gesprongen bent. 7 km en links van mij het grote water, ik weet weer waar ik ben. Even klimmen bij de kade vandaan en dan ligt daar 2 km asfalt voor je. De benen voelde goed, het was wel een vreselijk zweet weer, maar kon nog goed doortrekken. De man voor mij liet ik nu achter mij, sorry man :-).  De fietser naast je, omdat je als eerste vrouw loopt, geeft ook  vleugeltjes. De afdaling naar de baan werd ingezet en de finish kwam in zicht. Veel applaus en super blij met  39.06 als  eindtijd. Winst bij de vrouwen maar nog leuker was dat ik het Nederlands Record V55+ weer aanscherpte met 21 seconden.  Had best een beetje stijve benen en het zweet gutste van mijn lijf, het deerde me niet,  het was gelukt, ik had mijn startnummer 1 waar gemaakt. Even droge kleding aan en uitlopen. De voet voelde goed (mijn test)  en liep een 3 km uit, te genieten. De prijsuitreiking was snel, het podium en en kreeg mooie bloemen. Na de prijsuitreiking genoten van de douche om daarna met Koos naar de auto te wandelen. Daar trof ik een mooie plaatje, 2 mannen bij de achterklep van deauto stonden een zak brood leeg te eten, het zag zo schattig en ik begon te lachen. Ze verteld waarom ik moest lachen. : “ach, de innerlijke mens moet je vertroetelen” was hun antwoord. Twee Belgische mannen hadden hier de 10 km gelopen. Prachtig, ze waren 78 jaren oud en genoten nog volop van de hardloopsport. Ik hoop het ze na te doen.