Mijn 2e Run4ladies

Een dag te laat met mijn verhaal. Komt niet vaak voor. Het lukte even niet door het naderende afscheid van Joy. Gingen na de wedstrijd gezellig met het gezin uit eten in Scheveningen, bij terugkomst was het  "te" laat om nog te schrijven.  Maandag en we schrijven over zondag.    Het was een herfstachtige dag, wordt het nu nooit zomer. De hempjes wil ik niet meer aan en gekozen, geheel in stijl voor een roze topje. Wat kale broodjes gegeten, dat kan nog 2,5 uur voor de start. 11 uur in de auto, deze van brandstof voorzien en daarna naar Boskoop. Dat rijdt heerlijk aan, zo de polder in, zalig. Eenmaal op de parkeerplaats begon het weer te regenen, de wind waaide de hele tijd al hard, brrrrrr. Gauw naar binnen en mijn startnummer ophalen. Tot mijn grote verbazing zag ik Lucie zitten, zo die had ik al een tijd niet gezien, leuk. Samen in gaan lopen, lekker in de regen. De benen voelde goed, al kletsend werden we warm maar nat. Lucie ging naar de start van de 5 km. Ik mocht later starten en snel naar binnen.

Daar kon ik in het "warenhuis, Westlands voor kas" verder gaan met inlopen, nu echt warme spieren. Voor de deur stonden we met zijn allen te wachten, het kwam met bakken naar beneden. Maar!!! we moesten, in de regen naar de start, brrr was best koud, zeker als je nog eventjes moet wachten. Het startschot was een ware verlossing en ik schoot als een kattepult weg. meteen op kop met 2 meiden in mijn keilzog.

Na 1 km industrieterrein lag ik 50 meter voor. Liep de mooie polderomgeving in en genoot van het landschap. Liep erg lekker en voelde me sterk. De motorrijder was de enige persoon die ik soms naast me en dan voor mij zag, niemand. Het gat met de meiden werd langzaam groter en ik voelde me oppermachtig. 5 km, keek op mijn klok en schrok, 19.30, wat een baggertijd, ik liep zo lekker die tijd hoorde daar niet bij. Bleef me sterk voelen en denderde voort, brak door de sterke wind en trotseerde de regen die nu soms naar benden kwam. Stampte door de plassen als ik ze te laat in de gaten had. Groene bomen, heerlijk groen gras en veel water "de Wetering"  gingen aan mij voorbij, of ik aan hun!!!!!!  De brug over, richting de finish, de speaker hoorde ik al.

Nog even de wind trotseren en  ik had de 10 km erop zitten met een waanzinnig krachtig gevoel. Die tijd, nee dat is echt slecht, 39.20, klopt echt niet bij het gevoel wat ik had. Laat de tijd van vandaag uit mijn gedachten vallen en geniet van mijn 1e plaats en krachtige gevoel wat ik had bij het lopen.

  Even een stukje uitlopen en op naar de prijsuitreiking. Deze was weer groots van opzet. Alle categoriexc3xabn kwamen aan bod, de nr 1,2 en 3, Daarna een overall podium, werd echt verwend, gaaf hoor.

Rond de klok van 3 naar huis en je raad het nooit, de zon scheen!!!! niet voor lang. Er kwam zelfs hagel naar beneden en onweer in de lucht. Laten we het op de voorbode houden voor mooi weer.  Joy gaat in ieder gaval naar het mooie weer. morgen, 1 juni vertrekt ze tot 29 oktober naar Mallorca, stage lopen . Musicals, kindertheater enz, zal haar missen, een super uitdaging voor haar, dat wil je je kind toch niet onthouden.

Omloop van Ter Heijde

4e omloop van Ter Heijde 21mei 2010, een 10 km wedstrijd. Mist en 10 graden. Was wel goed weer om te lopen, jammer van de harde noorder wind.

Liep erg lekker, hier de eerste ronde in een groepje en lekker waaier lopen.

Hier schuif ik op naar voren, voelde me erg sterk maar wilde niet te gek doen.

De eerste ronde, hier na 2 km zandhappen weer naar de strand opgang bij Elzenbeach. Dat was een zware klim. Lang strand, los zand met alleen maar karrensporen.

De betonnen plaat, een verademing als je "vaste" bodem onder de voeten voelt.

Heel slecht maar even omkijken, hoe groot is het gat met Francis.

Net of ik schrik, het tegendeel is waar, zie dat ik al een lekkere voorsprong heb

Aan het klimmen, de duinen zijn flink opgehoogd, goed voor Ter Heijde, een goede training voor de atleten.

De beklimming zit erop, het voelt heerlijk. Een kleine ronde door het dorp en dan nog zo’n rondje.

Koos staat bovenaan de duinen, even met onze zoon Jim staan praten, werkt bij Elzenbeach. Hij kwam zijn moeder aanmoedigen, deze was te snel en al over de duinen verdwenen. Het 3e poppetje, daar in de mist, ben ik en zwoeg me naar boven. Het zand was duidelijk minder dan in ronde 1. Het werd hoog water en vele atleten waren over het zand gegaan. Iet wat omgeploegd. Voelde me nog steeds erg sterk.

Weer even omkijken. Zag nu dat het gat erg groot geworden was. De wedstrijd ga ik winnen, yeh!!!!!!

Onder vele aanmoedigingen, over de heerlijke betonnen platen naar de top van de duinen.

Zie hier Carry zitten. Hij heeft duidelijk het hoogste punt opgezocht. Hij moedigde me aan en ik denderde de duinen af, het dorp in naar de finish.

De winnaars van de omloop krijgen een rondrit met paard en wagen door het dorp. Was leuk, jammer dat het paard een beetje wild was. Ik wist deze wedstrijd te winnen in een tijd van 42.25.

Hier de prijsuitreiking, lekker warm binnen. Mooie bos bloemen en een enorme bak met groenten en fruit kreeg ik, zalig. Probleem was er voor mij, was nl op de fiets, zonder bagagedrager, hoe kom ik thuis? Even Koos gebeld, deze zat al lekker warm thuis maar wilde de doos wel even komen halen. Alvast doos op het stuur en zadel gezet en lopende op huis aan. Was al in het volgende dorp toen Koos aan kwam rijden. Doos in de auto en ik heerlijk naar huis gefietst. Het was een mooie wedstrijd. Erg zwaar maar daar wordt je alleen maar sterk van.

GoldenTenloop doet zijn naam eer aan

Deze donderdag de 13e staat in het teken van Delft. Was nu netjes van te voren ingeschreven, niets kon er mis gaan!!!!!  Mijn hooikoorts aanval na het gras leggen in de tuin heeft 10 dagen gekost. 10 dagen van volle longen waarvan 5 dagen geen stem. Het was erg rustig in huize Ophorst en op mijn werk. Hoesten doe ik nu nog volop, het komt lekker los. Trainen ging dinsdag  met weinig benauwdheid, laat het vandaag ook zo zijn. Met Koos op de fiets naar Delft. De fiets op een mooi plekje kunnen stallen en al kletsend naar het mooie stadhuis van Delft.

Daar mijn  startnummer ophalen en Vincent en Spas ontmoeten. Alles klopte en met zijn drieexc3xabn naar de omkleedruimte. Koos, gewapend met fototoestel, ging alvast mooi plekjes uitzoeken om ons straks te vereeuwigen. Na het omkleden even lekker inlopen. Longen voelen niet echt "open" aan. Versnellingen voelen wel oke, we gaan het gewoon doen. De start ging heel goed, alle wedstrijdlopers voorin geeft weinig tot geen gedrang.

Over de grote makt waar heel veel mensen ons aanoedigen. Het parcours was sterk gewijzigd met voorgaande jaren. Het eerste stuk is zeker niet in het voordeel, veel klinkertjes en ik krijg visioenen van Vlaardingen. Gelukkig gaat het snel over in asfalt. Onder de A13 door en meteen links langs wat industrie. Daar was het Delftse hout. Prachtige licht groene bomen, weinig pollen in de lucht en veel zuurstof. Het voelt goed, de benen gaan soepeltjes en de ademhaling voelt  normaal. Wat een fantastisch gevoel is dat. Even de hoge klim langs een gemaal "ofzo" om daarna via een brug naar de andere heft van het "bos" te gaan. Mooie asfaltpaden door alleen maar groen. Vincent en Spas passeren mij, het ziet er goed uit, dat gaan ook voor hun mooie tijden worden, zalig gevoel. Slingerend tussen de bomen komen we dan weer bij het water en ik zie  het 7 km bordje staan, dat gaat snel en het horloge laat 26 minuten en een beetje zien. Als dat zo doorgaat ga ik mijn vorige verhaal tot waarheid laten komen. Onder de A13 door terug naar de stad. De klinkertjes komen weer maar de benen vliegen eroverheen.

De Grote markt met heel veel publiek. Door de motor naast me weten de mensen dat ik eerste vrouw ben, veel applaus en Carla geroep, kikke man.

De laatste straat in dan het bochtje om, toeterende motoren een juigende speakerman, applaus van heel veel mensen en dan de finish met de handen omhoog door het lint, echt gaaf. Tijd is 37.39, ik heb het laten zien dat de 37-er er nog inzit en hoe. Heel ontspannen deze race gelopen, proeft zeker naar meer. De jongens hebben het ook heel goed gedaan en ik feliciteer ze.

Water drinken, t-shirt ophalen en eventjes lekker  uitlopen, altijd goed voor de beentjes.

Na veel kletsen richting de  prijsuitreiking. Was als V45 ingeschreven, wel raar voelt dat, je bent de eerste overall en toch kom je zo laat aan de beurt. De bloemen en felicitaties zijn  er niet minder om.

Daarna snel op de fiets, Koos heeft koude handen en die van mij zijn  ook helemaal wit. Na 13 km trappen,  lekker warm geworden en  bovenal hongerig.  Snel de keuken in en een heerlijke maaltijd klaargemaakt. Rond de klok van 19.00 uur  aan tafel en hebben nog even na kunnen genieten van deze gouden GoldenTen !!!!!!!