Het NK 10km is al vele malen in Schoorl gehouden. Prachtige omgeving, goede organisatie maar zo druk met atleten. Ik heb me zelfs een keer in de achterbak van de auto moeten verkleden om toch op tijd bij de start te komen. We stonden in de file, 17 graden die dag en alle dagjes mensen op weg naar de natuur. Dat, wilde ik nooit meer meemaken. Ik had me kruit dat jaar al verschoten en was niet eens aan de wedstrijd begonnen. Het volgende NK met de auto naar Bergen, fietsen achterop om de laatste 5 km fietsend af te leggen, dat was al veel beter. De beste oplossing kwam in 2017, Koos op de fiets, ik inlopend naar de sporthal. De beste oplossing had ik in 2018 verzonnen. Koos op de fiets, ik weer inlopend naar de sporthal maar nu via de Onderweg. Je loopt dan buiten het dorp, door de polder naar de sporthal. Geen start- finish- terrein, geen uit-lopende 30km en 21.1km lopers. Enkel fietspad, gras en vergezichten. Koos en ik genoten van de rust. Top voorbereiding. In poncho gehuld (de wind was hard en koud, de juiste bescherming zo’n plastic flapper ding) stond ik ruim op tijd bij de start. De start ging goed en soepeltjes liep ik weg. Andere liepen nog harder weg, snelde mij voorbij. Liet me niet gek maken, dit tempo voelde goed. Was benieuwd naar de tijd op 1e km. Stom, mijn horloge stond op resume, ja dan loopt hij niet.
Aangezet terwijl ik vrolijk verder ging. Er liep een man 60+ steeds voor mijn voeten, links, rechts, voor, achter. Hij verstoorde mijn ritme en ik moest proberen hem achter mij te krijgen.
Gaaf, met mijn nichtje Lynn (licht blauw) in de wedstrijd
Dat gebeurde op 2,5 km. Was ik nog niet van die man af, zijn horloge piepte ruim 15 seconden als er weer 1 km voorbij was, grrrrrrrrrrr. Rustig Carla, niet aan storen, gaat vanzelf weer voorbij :-(. Het duin werd beklommen met de wind vol tegen. Het klimmen ging heel goed, het tempo ging wel naar beneden. Rechtsaf en de wind links opzij, beter maar nog een beetje hinderlijk. Daar lag een meisje langs de kant, zag er niet goed uit. Er waren gelukkig mensen bij haar. Met slappe beentjes van “onder de indruk zijn van” ken je dat? Wist me goed te herpakken en met krachtige pas denderde ik verder. Keerpunt, kan je atleten spieken, hoe zit ik in het veld. 8Km, Groet (is een dorpje) voorbij, ik had super benen. Kon vrij gemakkelijk het tempo verhogen naar 3.55 en 3.52.
De Nederlandse vlag al boven mijn hoofd 🙂
Het beroemde klimduin, daar de laatste bocht en kon lekker naar beneden denderen. Nog wat versnellen richting de finish en GOUD!!!!!!!!. Mijn gevoel was een snellere tijd dan de geklokte 39.31. Maakte eigenlijk niet uit, het gevoel en goud was het belangrijkste. Koos was daar en blij. Naar de sporthal, atleten ontmoeten, praten en warme kleding aan.
Jammer, de nummer 2 en 3 lieten verstek gaan. Op eenzame hoogte 🙂
De prijsuitreiking was snel, verliep niet helemaal soepel, is niets voor Schoorl. Uiteindelijk alle atleten op het podium en het Wilhelmus speelde voor ons allemaal, gaaf. Nu volgde het mooiste van de rustige weg naar de sporthal. In alle rust fietste Koos en liep ik uit, terug naar de auto 🙂
Daar ligt hij bij mijn bloemen, nr 53
Carla's Blog 