Wat een titel, wat een dag maar laat ik bij het begin beginnen. Wat is het begin, was dat 30 jaar geleden toen ik met wedstrijd atletiek begon? Iets recenter houden maar. Zondag, de marathon van het Westland, hoe vaak werd mij de vraag gesteld waarom ik niet meedeed, heel vaak. Nee, die dag was ik er als coach, mijn doel lag iets later in de week. Zondag was een prachtige dag, wat heb ik genoten van al mijn OphorstRunners. Op maandag gloeide ik nog na en kwam bijna niet aan serieus werken toe. Dinsdag in de avond, training geven, rustig meetrainen met het oog op de Golden Tenloop. Woensdag bij de fysio, hij vroeg of ik in vorm was. Sorry fysio ik weet dat altijd pas tijdens de wedstrijd :-). Een hersteltraining in de avond, voelde me stijf, slechte generale is goede wedstrijd, toch? Donderdagmorgen, regen, en grijs weer, voor de hitte hoefde ik niet bang te zijn. Om 13.00 uur op de fiets naar Delft, de regen stopte, de wind was matig, goede omstandigheden dus. Nummer ophalen in het mooie stadhuis. Met vier OphorstRunners naar de omkleedruimte, tas wegzetten en in gaan lopen. Voelde niet verkeerd die benen. Ik vond het best warm en koos voor mijn topje. Had ik niet de goede broek bij me, iets andere kleur roze. Nou ja mijn nieuwe schoenen waren nog meer meisjes roze, dan maar een mengelmoes van roze kleuren. Naar de start, het werd zowaar geen trek en duw werk. Was lekker weg en soepel door de bocht op de markt. 
De toeschouwers waren verdubbeld met verleden jaar, het waren me er een berg, gaaf al dat enthousiasme. 
Al snel doken we de Delftse hout in, even klimmen bij het gemaal, zwaarste stukje van de race. Heerlijk liep ik mijn km’s soms met iemand en dan weer alleen. Het 5 km punt passeerde ik in 19.05, mooie tijd. Ik kreeg een klein dipje rond de 6 km, even geen lekkere pas en ademhaling. Kon het gelukkig snel herstellen en draafde voort. Kreeg een tak tegen mijn pols en zag een snee in mijn vel. Ik ben niet zo dik en het vel zo door. Het bloed liep lekker over mijn pols en vingers heen, ik zag er uit al een zwaar gewonde. Geen aandacht aan geven en doorrennen. Rond 7 km stukje crossen, de meeste vinden dat erg, ik vind het heerlijk. Weer asfalt, de brug en het viaduct onder de A13, deze passeerde ik alweer. Daar komt de stad in het zicht en de klinkertjes. Een Ajax ventje liep naast me, voor me en achter me. Was een leuk doel voor mij om van hem los te komen, dat viel nog niet mee. De grote markt en het 9 km punt. 
Ik zag dat ik onder het Ned Record kon komen, nipt en een beetje versnellen was meer safe. 
Gaf gas en de mannen naast me gaven ook gas, het werd een heftige strijd, de mannen om mij te verslaan, ik om het Record aan te scherpen.
38.47 werd de eindtijd, liep er 19 seconden vanaf en de mannen liep ik de laatste 200 meter zoek :-). De EHBO kwam meteen naar mij toe, ik zag er echt niet uit. Ach met een beetje water en met de door het publiek aangereikte zakdoekjes was ik zo schoon. Pleister erop en klaar. Mijn atleten liepen sterk, mooie tijden. Even t-shirt aan gaan trekken en uit gaan lopen, altijd lekker. Daarna onder een lauwe douche, beetje zout weg wassen. Op naar de prijsuitreiking, was 1e V55 en 2e overall. 
Kreeg bloemen een mooie toespraak en veel applaus vanwege mijn vandaag gelopen record. Op naar een terras voor een drankje, Het was best fris, warme thee om de handen te warmen was de beste keuze. De kinderen, op 1 kind na maar die zit ver over zee, waren naar Delft gekomen. Een etentje als afsluiting van deze mooie dag met record en prijs, is meer dan passend. Als ik dan ook nog een fles wijn in de koeler ziet liggen met de naam NIMBUS, is het hardlopen dicht bij je (Ook al drink je geen alcohol). 
Carla's Blog
Carla's Blog 