Breda, geweldige herinneringen heb ik aan de Singelloop. Een paar maanden geleden voorgesteld, een weekend voor de OphorstRunners te organiseren om de Singelloop heen. Iedereen enthousiast en zodoende kwamen we vrijdag aan in Oosterhout. s’Avonds ging iedereen zich aan de Tapas wagen. Voor 12 personen een gerecht maken. Het gevolg was een tafel vol eten, lekker!!!! Zaterdagmorgen in de bossen gaan trainen, ik op de fiets ivm herstel van de hiel. Ik had het zwaarder dan de lopers. Met een fiets, geheel niets weg hebben van een mountainbike. Door los zand, is niet makkelijk. s’Middags kanoën en klunen in de Biesbosch. Gebruiken we de armen en sparen we de benen voor zondag. 
Wat een prachtige middag met zere buikspieren van het lachen. s’Avonds voor iedereen gekookt, een stevige atleten maaltijd. Super lekker, alleen de bamie vonden de meeste iets te heet ( ga je hard van lopen zei ik 🙂 ) Op tijd slapen en 8 uur op zondagmorgen eruit, ontbijten. Lunchpakket klaarmaken, om 10.30 uur vertrokken we met 14 man/vrouw naar Breda. Parkeren was vol maar wij deden het slim :-). Wandelen naar een centrale plek (toilet spandoek in blauw) De 10 km lopers aangemoedigd en had het idee al mijn adrealine al kwijt te zijn. Wat was het spannend en wat deden ze het goed. Genieten voor de trainer en was met recht apetrots op ze. Dan wordt je zelf atleet, omkleden, midden op straat, bij ons blauwe spandoek. Volgende keer moeten we een OphorstRunners spandoek laten maken, ons eigen herkenbare plekje In gaan lopen met 3 atleten. Nog een sanitaire stop, Sabina, Bas en Marja naar het startvak gebracht en zelf door naar voren. Was een genodigd atleet en mocht voorin starten. Frans riep me om toen hij mij in de gaten kreeg, altijd leuk. Het was wel even omschakelen hoor, zat nog teveel bij mijn atleten, nu moest ik het zelf waar gaan maken. Van start, niet te snel. 4 Minuten per km is een mooi tempo voor vandaag. Veel mensen langs de kant, ik werd gedragen en opende iets te snel, 5 km in 19.48. De klinkertjes vond ik niet fijn. Waarom niet? Heb last van mijn hiel, wordt goed door de fysio behandeld, gaat ook heel goed vooruit. Mocht gaan lopen vandaag (anders zou ik het zeker niet doen) maar dat wiebelen maakte mij onzeker.
Op 10 km zag ik dat aan mijn tijd, 40.43. Verval, toch had ik er vrede mee vandaag. Heel blijven was het belangrijkst, en!!!! lekker lopen. Lekker lopen deed ik zeker en genoot van alles om mij heen. 
Leuk was dat ik de organisator van de kanotocht van zaterdag langs de kant zag staan, mij aanmoedigen. Ik had 3 uur met hem in de kano gezeten. lekker zitten kletsen en verteld van de race in Breda. Top toch dan hij daar dan staat. Vele bekende langs de kant, muziek van redelijk tot heel hard, genieten. 15 Km was daar en zag 1.01.06, tempo gelijk aan de vorige 5 km. Weet je, daarna ging ik de klinkers voelen en ook mijn hiel een beetje. Werd onzekerder en de afzet werd minder reactief. Ging tijd verliezen, het deerde mij niet al te veel. Eenmaal op asfalt kwam een groepje langs, ik wilde mee maar mijn benen protesteerde. Luisterde naar ze en vervolgde mijn eigen weg. Daar stonden mijn OphorstRunners aan te moedigen, met kippenvel het laatste stuk in.
De bocht, de finish en toch op die klok kijken, brrrr waardeloze tijd van 1.27.24. Was 3e master overall en mocht het podium op (1e V45+) Van handdoekjes een shirt gemaakt, ik kreeg het koud en kon Koos nergens vinden, hij had kleding voor mij. Het podium was, ondanks dat ik het koud had, grandioos en vergat mijn eindtijd en de kou, hier moest ik van genieten. 
Na de huldiging gaan lopen, waarneer kwam ik iemand tegen, ik had het zo koud. Brug over, einde van de finish, niemand. Dan maar naar de blauwe toilet spandoeken, niemand. Jeetje, regel ja alles zo goed voor iedereen en vergeet je jezelf, stompie. Ineens zag ik Sabina en zij mij. Daar was een trui en een broek. Koos bellen die liep nog in de stad, op zoek naar mij. De groep was weer compleet. Stukje uitlopen en naar Oosterhout terug. Onder het genot van chippies, drankjes en een warme maaltijd de wedstrijd doorgenomen. Daarna alles opruimen, inpakken en naar huis. Om 21.00 uur stapte ik binnen met een bijzonder voldaan gevoel van dit prachtige weekend, ook al was mijn wedstrijd van vandaag niet zoals ik hem wilde hebben. De hiel voelde gelukkig na 1 uurtje weer goed aan, het herstel gaat, ook al is het langzaam, vooruit.
Carla's Blog 