Na de halve marathon waren benen en lijf best een beetje moe. Na wat extra uurtjes slaap, beetje rustig trainen, voelde het veel beter aan op zaterdag. Ging 30 minuten herstel doen op een onverwachts warme zaterdag. Kriempieneel!!!! lome benen en zware ademhaling. Laat de weermannen gelijk krijgen, voor de zondag een stuk minder warm. Het lijf moet wennen en dat gaat niet over 1 nacht ijs!!!! Zondagmorgen, gordijnen open en hoofd buiten het raam, mhhhh, heerlijk fris voelde het aan. Eten, wasje weg, beestjes schoon en dan met de auto naar Dordrecht. Onderweg kwamen we de auto van Marcel tegen en ik kon ze de weg wijzen naar de verscholen parkeerplaats van het sportcomplex. Gevonden en na het inschrijven met zijn allen gaan inlopen, tempertuur nog steeds perfect. Gekozen voor een topje, mijn gevoel zegt dat dat best gaat. Naar de start en dat was adem in en vooral niet uitademen, wat een haringen in een tonnetje waren we daar. Het startschot was echt een verlossing, adem uit en zonder te vallen je weg zoeken. Heerlijk, zoveel atleten om je heen, voel je meteen de echte wedstrijd kriebels in je komen.
Het liep lekker en soepeltjes. De eerste km viel kwa tijd een beetje tegen, 3,45. Lekker ontspannen hard doorgaan. Zag een fietser voor mij rijden en ontdekte dat hij bij de eerste vrouw moest blijven. Het gaatje werd kleiner naarmate de kinderhoofdjes meer en meer werden. Probeerde zoveel mogelijk stoeptegels te pakken, dan moest je de geparkeerde fietsen goed in de gaten houden. Raakte wel eens een stuur, je wilt toch niet blijven hangen. 5 km in 19.04, redelijk tevreden. De eerste vrouw kwam nu snel dichterbij en binnen 500 meter na de 5 km passeerde ik haar. Ze riep nog, : "op naar een 37-er". vond dat heel sportief.
We denderen met een lekkere groep door Dordt. De haven en dan de lange rechte weg naar de atletiekbaan. Dijk af, oh lekker laten rollen naar beneden. Nog een kleine 500 meter, de speaker riep het al om dat ik eraan kwam. Koos schoot foto's en ik vloog naar de finishlijn.
38.16 en eerste vrouw overall, netjes. Snel naar de rand vd baan, mijn atleten aanmoedigen. Ondertussen kwam een journaliste met mij praten. Praten en in de gaten houden is een beetje moeilijk, zag Sabina daardoor over het hoofd, ze liep ook zo snel.
Snel een t-shirt aan, werd frisjes en met de groep een mooi stukje door het groen uitgelopen, ging de zon ook nog schijnen, zalig. De prijsuitreiking was snel. Werd nogmaals in het zonnetje gezet vanwege mijn Europeese titel en Ned. record op de 25 km, echt gaaf. Met een mooie bos bloemen gingen Koos en ik op huis aan.
Carla's Blog 