Wat is wijsheid?

Aan het begin van een nieuw jaar stel je jezelf doelen, rexc3xable doelen. Daar pas je je trainingsprogramma op aan. De schema’s worden gemaakt om te volgen, soms ervan af te wijken, het doel blijft voor ogen. Soms is het jammer dat juist die doelen zo dicht bij elkaar zitten. Voor mijn persoon was het; NK goud cross, Ned record 20 van Alphen en NK goud halve marathon. Drie weken pieken, het is veel maar ik ging ervoor. De eerste twee zijn gelukt, vandaag  doel drie tijdens de CPC. Loop liever niet in den Haag, veel te massaal en zoals ik in het AD  "uitgelicht"  gezegd had "Ik voel me een wormvormig aanhangsel tijdens de CPC".  Dit mag je naar eigen idee invullen. Op naar den Haag, samen met Josxc3xa9 op het fietsje, heerlijk en de snelste maniet om vanuit het Westland in het centrum van den Haag te komen. We waren gevraagd om met de atleten van PAC bij Run2day om te kleden. Fiets bij het stadhuis gezet en lopen naar de winkel. Het was er gezellig druk. Omkleden en met Jan en Josxc3xa9 inlopen, even startvak bekijken en genieten van de krokusjes die nabij het Malieveld staan. Terug naar de winkel, kleding uit en naar de start, konden zo het startvak inlopen, jeetje op het eerste rijtje. Dan die start, wat een aggressie komt er in de atleet los zeg. Duwen, trekken, schelden en ik maar zorgen zat ik overeind bleef. Ineens liep ik los van de atleten lijven en kon naar mijn tempo zoeken. Te hard, de eerste km in 3.37, snel terug in tempo. 7.30 op 2 km was beter en wilde dit tempo aanhouden. Was het niet dat ik op 3 km een vervelende plek in mijn linker kuit voelde. Naar mate de km’s verstreken werd de plek erger en ik ging me een beetje ongerust maken. Op 6 km werd het zo erg en ik vond het beter om uit de wedstrijd te gaan. Loop je naar de stoep, beetje tussen het publiek te mopperen, kijk naar de atleten die wel doorgaan en de pijn (geestelijke) maakte het nog erger. Peter komt voorbij en ik haak aan, kan er langs de kant niet meer tegen. Lekker rustig tempo deed mij goed en merkte dat de plek niet erger werd. Langzaam het tempo op gaan voeren, kijken hoever ik kan gaan. Soms draaide ik een km van 3.50 en dan weer 3.56, stemde mij best tevreden en de kuiten ook. Op de boulevard ging het redelijk en kwam Jaap van Eijk van Fortuna bij mij lopen. Op 15 km Marianne naast me en dacht, shit, ik wil de eerste Westlandse zijn. Nog 6 km te gaan, voor de kuiten te overzien en bleef bij haar. Bij Madurodam hoorde ik geen Marianne meer, op mijn goede uithoudingsvermogen, met kuitjes als ballonnen op de finish af. De eindtijd was 1.24.17, goed voor goud bij de V50+ en eerste Westlandse. (40 seconden van mijn tijd af, is uitstaptijd, geeft een iets beter ogende 1.23.37). Jeetje wat was ik blij dat Peter voorbij kwam en ik met hem doorgegaan ben. Je hebt me zonder dat je het wist goed geholpen, Marianne ook, door mij het strijdgevoel terug te geven. Doelstelling die ik aan het begin van het jaar gesteld had, gehaald maar diep in mijn hart weet ik dat het eigenlijk een onmogelijke opgave was, zeker voor iemand van 50 jaar. Die kuiten waren een souvenier van Alphen, 6 dgn is veel te weinig voor volledig herstel.  Volgend jaar duimen voor een ruimere periode voor al deze grote wedstrijden. Uitlopen oh la la dat was eventje moeilijk maar het trok weg, goed teken. De prijsuitreiking was in tegenstelling tot verleden jaar groots. In de hal met Frans en Frans (altijd leuk) als speakers, nummers 1, 2 en 3 het podium op. Gouden medaille van Roelof, omgehangen gekregen, drie zoenen en bloemen.  Complimenten daarvoor, even alle brons, zilver en gouden atleten de waardering geven die ze verdienen. Uitfietsen met een dolgelukkige Josxc3xa9, was heerlijk voor de benen. Hij liep mooi 2 minuten van zijn PR af. 1.16.49, is tevens sneller dan ik ooit geweest ben (1.17.00).