Het kan raar lopen

Donderdagavond was er de 1500 meter op de Olympus70 baan. Ging erheen als coach en als atleet.  Een twijfelende atleet, was dinsdag keihard op mijn voorvoet terecht gekomen, die deed nog wat zeer. Beter om me die avond als coach op te stellen. Was vanaf de zijlijn een hele leuke wedstrijd,een 1500 meter is fijn om te coachen en er waren mooie prestaties. Was laat thuis en lag veel te laat in mijn bedje. De vrijdag is met weinig slaap best een moeilijke dag. Gelukkig had ik veel labwerk, blijf je goed bij de les. Vrijdagavond nog een feestje maar maakte het niet te laat. 0.00 uur lag ik onder mijn dekbedje te knorren. 2.00 uur ging de telefoon. Zoonlief  (Jim) is lelijk gevallen met de fiets, of ik zo snel mogelijk wilde komen. Greep een paar kledingstukken uit de kast, sprong in de auto en met een te hoge snelheid vloog ik door het Westland. Jim lag daar bloedend op de grond, greep mijn hand vast en ik was blij dat ik er, als moeder,  was. Snel waren de politie en ambulance ter plekke. De broeders gingen goed met hem om, eerst zittend en toen voorzichtig lopend naar de ambulance. Zeer bovenbeen, pijnlijke kaak en een gat in zijn kin. Stond erbij en keek hoe ze vragen stelde, schoon maakte enz. De politieman kwam me wel heel bekend voor. Laat hij nu ook die 1500 meter op de baan gelopen te hebben afgelopen donderdag. Hij vond het ook een vreselijke afstand. Wie niet??? In de ellende toch een leuk gesprek. Ben uiteindelijk met Jim zelf  naar het ziekenhuis gereden. Kwam binnen en hij vroeg meteen of ze er geen bed hadden. Hij zag lijkbleek en ze kwamen al met een bed aansnellen. Bloed prikken, foto’s maken, kin hechten. Been was niet gebroken, kaak onduidelijk. Tot na het weekend  doen alsof de kaak gebroken is, al het eten vloeibaar via een rietje naar binnen. Om 4.45 uur in bed, was kapot. Elk uur moest ik Jim even wakker maken. Weet je hoe ik me voelde s’morgens om 9.00 uur,gebroken, maar de dag roept. Jim kwam rond 11.00 uur strompelend uit bed, opgezwollen gezicht en kon zijn mond niet eens open doen.  Nog 3 kiezen afgebroken had hij s’nachts ontdekt, de tandarts zal even moeten wachten tot de mond weer open kan / mag om te repareren. Morgen gaan we de foto’s bij de kaakchirurg bekijken en zien of de tanden voor een week of 6 aan elkaar genaai worden. Hoop het niet voor hem.